Tyczyn

Tyczyn

miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Pomnik przy głównym skrzyżowaniu w Tyczynie
Herb Flaga
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	rzeszowski
Gmina	Tyczyn
Aglomeracja	rzeszowska
Data założenia	1368
Prawa miejskie	1368 (Kazimierz Wielki)
Burmistrz	Janusz Wiktor Skotnicki
Powierzchnia	9,67 km²
Populacja (2020) • liczba ludności • gęstość	3977[1] 411,3 os./km²
Strefa numeracyjna	1731.12.2017
Kod pocztowy	36-020
Tablice rejestracyjne	RZE
Położenie na mapie gminy Tyczyn Tyczyn
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Tyczyn
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Tyczyn
Położenie na mapie powiatu rzeszowskiego Tyczyn
49°57′55″N 22°01′59″E/49,965278 22,033056
TERC (TERYT)	1816144
SIMC	0975078
Urząd miejski Rynek 18 36-020 Tyczyn
Strona internetowa

Tyczyn – miasto w województwie podkarpackim, w powiecie rzeszowskim, graniczące bezpośrednio z Rzeszowem. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Tyczyn.

Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1368 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim^[2]. W latach 1920–1945 miasto administracyjnie należało woj. lwowskiego, a w okresie 1945–1975 i 1975–1998 do woj. rzeszowskiego.

Przez miasto przepływa Strug, niewielka rzeka dorzecza Sanu.

Według danych z 1 stycznia 2018 Tyczyn liczył 3805 mieszkańców^[3]. Miasto zabudowane jest głównie na terenie zwartym, szeregowym budownictwem mieszkaniowym, znajduje się w nim kilka niskich bloków.

Dodatkowo można wyróżnić następujące części miasta: Księży Lasek, Lasek, Łany, Łany Tyczyńskie, Mokra Strona, Potoki, Pułanek^[a], Tyczyńskie Potoki, Zagrody.

Historia

Pierwsze dokumenty dotyczące osadnictwa na tym terenie pochodzą już z 1340 r. Tyczyn założony został na prawie magdeburskim^[4] na mocy dokumentu króla Kazimierza Wielkiego, wystawionego w Niepołomicach, datowanego 14 marca 1368 r. Król zezwolił Bartoldowi Tycznerowi na lokację nowego miasta w lasach królewskich nad rzeką Białą (dziś jest to Strug), w pobliżu wsi o tej samej nazwie, w ziemi sanockiej. Pod lokację miasta król przeznaczył znaczny obszar, bo 112 łanów frankońskich, czyli 2464–2912 ha. W 1450 właścicielem miasta wraz z przedmieściami był Jan z Pilczy syn Elżbiety Granowskiej trzeciej żony Władysława Jagiełły^[5].

18 czerwca 1943 Gestapo wraz z wojskiem i żandarmerią niemiecką przeprowadziło pacyfikację miasta. Po przesłuchaniach, Niemcy zamordowali kilka osób. Trzy ofiary zostały zidentyfikowane. 12 mieszkańców wywieziono do obozu w Pustkowiu. 26 lipca 1944 miała miejsce druga pacyfikacja miasta, w trakcie której śmierć poniosło 16 mieszkańców^[6].

Zabytki

Kościół parafialny św. Katarzyny i Świętej Trójcy

Pałac Wodzickich, siedziba Zespołu Szkół w Tyczynie (Liceum Ogólnokształcącego)

Pomnik Grunwaldu z figurą Matki Bożej ustawiony w 1910 r. w centrum Tyczyna

• Kościół św. Katarzyny i Świętej Trójcy – pierwszy kościół powstał w 2 połowie XV w. W 1629 r. kościół spłonął wraz z miastem. W latach 1631–1638 został odbudowany przez Mikołaja Kostkę, który dobudował kaplicę św. Stanisława, w której został pochowany. W 1657 r. w czasie węgierskiego najazdu Jerzego Rakoczego, kościół został spalony. Od początku XVIII w. kościół był rozbudowywany, w szczególności przez Jana Klemensa Branickiego w latach 1720–1730 i 1759–1763. W 1727 r. do prezbiterium dobudowano kaplicę św. Trójcy (naprzeciw kaplicy św. Stanisława). W latach 1735–1745 wykonano nowy zespół sześciu murowanych ołtarzy ozdobionych gipsem i mozaikami. Trzy ołtarze – główny, św. Stanisława i św. Trójcy, wzorowane były na rzymskich wzorach, a wykonali je architekci – Jan Henryk Klemm i Gottfried Schulz. Dobudowano też dwie wieże według projektu Jana Henryka Klemma. Sztukaterie wykonał Gottfried Schulz, a freski malował Antoni Herliczka^[7]. Z tego okresu pochodzi nowy budynek wikarówki, piętrowa plebania oraz nowe organy. W dniu 26 maja 1782 r. w uroczystość św. Trójcy nowy proboszcz ks. Antoni Betański konsekrował na nowo kościół, któremu nadano potrójne wezwanie: św. Trójcy, Wniebowzięcia Matki Bożej i św. Katarzyny. Kościół jest siedzibą parafii św. Katarzyny, należącej do dekanatu Tyczyn, diecezji rzeszowskiej.
• Pałac Wodzickich wraz z 11 hektarowym parkiem oraz budynki gospodarcze (II. poł. XIX / pocz. XX w.), w stylu historyzującym, eklektycznym. Obecnie w pałacu mieści się Liceum^[8]
• Kapliczka św. Jana Nepomucena z końca XVIII w., przebudowana w XIX w.^[9]

Demografia

• Piramida wieku mieszkańców Tyczyna w 2014 roku^[10].

Oświata

• Wyższa Szkoła Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie, do której została włączona Wyższa Szkoła Społeczno-Gospodarcza w Tyczynie
• Zespół Szkół w Tyczynie im. Władysława Orkana
• Szkoła Podstawowa im. Stanisława Staszica w Tyczynie

Sport

W mieście działa klub sportowy MKS „Strug” Tyczyn, rozgrywający mecze na stadionie miejskim. Największym sukcesem klubu jest zdobycie w sezonie 2002/2003 Pucharu Polski na szczeblu wojewódzkim^[11]. W mieście znajduje się hala sportowa^[12].

Zobacz też

• Społeczne Muzeum Regionalne w Tyczynie
• Stary cmentarz żydowski w Tyczynie
• Nowy cmentarz żydowski w Tyczynie

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Polski słownik biograficzny, T. 11, Wrocław 1964–1965.
• Jerzy z Tyczyna: Polski dyplomata na papieskim dworze.
• Wybór listów Jerzego z Tyczyna do Marcina Kromera (1554–1585), Warszawa 1982.
• Jerzy Antoni Kostka, Kostkowie herbu Dąbrowa. Wyd. Z.P. POLIMER Koszalin 2010, s. 79, 81, 82, 108, 109, 110, 114, 115, 118, 119, 120, 256, i 257, ISBN 978-83-89976-40-6.

Linki zewnętrzne

• Tyczyn, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 693 .
• Cyfrowe Archiwum Tradycji Lokalnej – Tyczyn