Tykoniusz

Tykoniusz – pisarz chrześcijański działający w latach 370-390. Był donatystą. Około roku 380 został potępiony przez donatystyczny synod za ujawnienie słabych punktów w donatystycznej eklezjologii. Mimo to nie powrócił na łono Kościoła. Stworzył siedem zasad hermeneutycznych.

Pisma

Według Gennadiusza z Marsylii Tykoniusz napisał rozprawy O wojnie wewnętrznej i Wyjaśnienia różnych spraw. W całości zachowało się dzieło pod tytułem Księga reguł – pierwsze łacińskie kompendium hermeneutyki biblijnej, a we fragmentach – Komentarz do Apokalipsy[1]. Zachowane fragmenty "Komentarza do Apokalipsy" Tykoniusza zostały przetłumaczone na polski i wydane w tomie "Pierwsze łacińskie komentarze do Apokalipsy"[2].

Poglądy

W Komentarzu do Apokalipsy zaproponował nieeschatologiczny klucz interpretacyjny, według którego Apokalipsa wypełnia się w teraźniejszym życiu Kościoła, a nie jest proroctwem na temat końca czasów, odrzucał również milenarystyczne rozumienie historii. W myśl tego klucza pierwsze zmartwychwstanie z Apokalipsy należy tłumaczyć jako chrzest, natomiast drugie zmartwychwstanie jako powszechne zmartwychwstanie ciał.[1]

Tykoniusz zaprzeczał twierdzeniom donatystów, którzy nauczali, że skuteczność chrztu zależy od moralnej godności kapłana, który go udziela. Twierdził też, wbrew donatystom, że cechą prawdziwego Kościoła jest powszechność.

Przypisy

  1. ↑ a b Stanisław Adamiak: Eklezjologiczny charakter Komentarza do Apokalipsy donatysty Tykoniusza (pol.). Academia.edu. [dostęp 2015-04-23].
  2. ↑ Hipolit, Wiktoryn, Tykoniusz, Hieronim: Pierwsze łacińskie komentarze do Apokalipsy. red. Dominika Budzanowska, Waldemar Linke. Warszawa: UKSW, 2011, seria: Florilegium. Studia classica, mediaevalia et neolatina. ISBN 978-83-7072-695-9.

Bibliografia