Tymoteusz Myrda

Tymoteusz Myrda

Tymoteusz Myrda w 2019 roku
Data i miejsce urodzenia	16 grudnia 1976 Żary
Zawód, zajęcie	samorządowiec, prawnik, ekonomista
Alma Mater	Uniwersytet Wrocławski
Stanowisko	wicemarszałek województwa dolnośląskiego (2016)
Strona internetowa

Tymoteusz Dominik Myrda (ur. 16 grudnia 1976 w Żarach^[1]) – polski samorządowiec, prawnik i ekonomista, w 2016 wicemarszałek, a od 2018 członek zarządu województwa dolnośląskiego.

Życiorys

Wykształcenie i działalność zawodowa

Syn Adama Myrdy, starosty powiatu lubińskiego^[2]. Jest absolwentem II Liceum Ogólnokształcącego w Lubinie. Ukończył studia prawnicze i ekonomiczne na Wydziale Prawa, Administracji i Ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego, a także studia podyplomowe z prawa bankowego i inwestycyjnego. Uzyskał także tytuł MBA na Uniwersytecie Ekonomicznym, a w 2012 uprawnienia radcy prawnego^[3][4]. W latach 2006–2012 był sekretarzem, a od 2012 do 2018 wiceprezesem klubu piłki ręcznej MKS Zagłębie Lubin (został też współwłaścicielem części akcji tej spółki)^[5]. Pracował także m.in. jako prokurent i prezes Miejskiego Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Lubinie oraz członek rady nadzorczej spółki RTBS^[1][6].

Działalność samorządowa

Bliski współpracownik prezydenta Lubina Roberta Raczyńskiego. Sprawował funkcję prezesa powiązanego z nim stowarzyszenia Lubin 2006^[6], a od 2002 do 2006 pozostawał jego rzecznikiem prasowym^[3]. W 2002 bez powodzenia kandydował do rady miejskiej Lubina^[7], a w 2006 – skutecznie do rady powiatu lubińskiego^[8]. Później zaangażował się w działalność polityczną w ramach tworzonego przez Rafała Dutkiewicza komitetu Obywatelski Dolny Śląsk, w 2010 uzyskał z jego ramienia mandat radnego sejmiku dolnośląskiego IV kadencji^[9] (po rezygnacji Roberta Raczyńskiego). Sprawował funkcję sekretarza powiatu lubińskiego w latach 2010–2012^[2] (po jego rezygnacji urząd obsadzono dopiero w 2015^[10]). W 2014 wraz z częścią działaczy ODŚ (Dariuszem Stasiakiem, Patrykiem Wildem, Robertem Raczyńskim, Piotrem Romanem) wobec niezgody na bliższą współpracę z Platformą Obywatelską utworzył ugrupowanie Bezpartyjni Samorządowcy. Z jego ramienia ubiegał się o prezydenturę Legnicy (zdobył 4,91% głosów, co dało 4 miejsce wśród 5 pretendentów^[11]). Utrzymał fotel w sejmiku ponownie po rezygnacji Roberta Raczyńskiego^[12]. W 2015 podpisał deklarację ideową ruchu JOW Bezpartyjni, jednak ostatecznie nie zdecydował się z jego ramienia kandydować do parlamentu^[13].

31 marca 2016 został wybrany wicemarszałkiem województwa^[14] (odpowiedzialnym za infrastrukturę i transport) po utworzeniu nowej koalicji rządzącej Bezpartyjni Samorządowcy–Polskie Stronnictwo Ludowe (z udziałem byłych radnych Obywatelskiego Dolnego Śląska i PO)^[15][16]. 28 czerwca 2016 odwołany ze stanowiska^[17] po poszerzeniu koalicji o PO i SLD^[18]. Wraz z częścią byłych radnych BS i Grażyną Cal (wcześniej PSL) utworzył wówczas Klub Radnych Bezpartyjnych. W 2018 ponownie znalazł się w sejmiku z listy Bezpartyjnych Samorządowców^[19]. Podczas wyborów samorządowych w 2018 roku zdobył mandat i uzyskał poparcie 15 155 osób. 19 listopada 2018 powołany na stanowisko członka zarządu województwa w ramach koalicji PiS-BS^[20]. W 2019 kandydował do Senatu^[21], zajął 3. miejsce w swoim okręgu. Nie zdobył mandatu, uzyskał 34 948 głosów. W marcu 2021 opuścił klub BS w sejmiku, współtworząc klub Bezpartyjni i Samorządowcy (związany z Ogólnopolską Federacją BiS, skupiającą zasadniczą część ruchu BS)^[22].

Życie prywatne

Jest żonaty, ma dwoje dzieci.

Przypisy