Tyssageci

Tyssageci/Thyssagetae na mapie „Świat Herodota” z XIX wieku

Tyssageci (gr. Θυσσαγέται) – starożytny lud żyjący na pograniczu Europy i Azji, wzmiankowany przez Herodota. Mieli mieszkać na północny wschód od Budynów, siedem dni marszu przez dzielącą ich pustkowie:

(...) a za pustynią, więcej ku wschodowi, mieszkają Tyssageci, liczny i odrębny lud, żyjący z łowów.[1]

Ich siedziby lokalizowane są przy południowo-zachodnich stokach Uralu, w rejonie Ufy i Orenburga. Nie jest znana etniczna atrybucja Tyssagetów. Wiązano ich z Finami[2], co inni odrzucają[3]. Utożsamiani są także z Mansami.

Przypisy

  1. ↑ Herodot: Dzieje. z języka greckiego przełożył i opracował Seweryn Hammer. Warszawa: Czytelnik, 2007, s. 236.
  2. ↑ Kazimierz Tymaniecki: Ziemie polskie w starożytności. Poznań: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 1951, s. 444.
  3. ↑ The Cambridge History of Iran. T. 2. Cambridge: Cambridge University Press, 1985, s. 188.

Bibliografia

  • Ellis Hovell Minns: Scythians and Greeks. Cambridge: Cambridge University Press, 2000.

Media użyte na tej stronie

Orbis Herodoti.jpg
"Świat Herodota" - oryg. "Orbis Herodoti" staloryt, kolor powierzchniowy, z albumu Longman & Co. ok. 1860, sygnowana S. Hall, Del. et Sculp.