Tytus Lewandowski

Tytus Lewandowski
Data urodzenia1 stycznia 1822
Data śmierci31 lipca 1901
starosta c. k. powiatu sanockiego
Okresod około 1868
do około 1870
PoprzednikMaksymilian Siemianowski
NastępcaLeon Studziński
Odznaczenia
Krzyż Zasługi Cywilnej (w czasie pokoju)
Grób Tytusa Lewandowskiego

Tytus January Lewandowski[a] herbu Prawdzic (ur. 1 stycznia 1822, zm. 31 lipca 1901) – polski urzędnik.

Życiorys

Tytus January Lewandowski urodził się 1 stycznia 1822[1][2]. Wywodził się z rodu Lewandowskich herbu Prawwdzic[3][2]. Był wnukiem Norberta Lewandowskiego (dziedzic Grabownicy) oraz synem Rocha Ludwika Lewandowskiego (radca sądu Stanisławowie, zm. 1857) i jego pierwszego żony Ludwiki z domu Budaj[1]. Miał siostry Oktawię i Wandę oraz rodzeństwo przyrodnie Emilię, Władysława i Wacława (z drugiej żony ojca tj. Marii Haładyjskiej)[1].

W okresie zaboru austriackiego podjął pracę w służbie państwowej. Jako gubernialny praktykant konceptowy zatrudniony w C. K. Krajowej Guberni Królestwa Galicji i Lodomerii z siedzibą we Lwowie od około 1846 był przydzielony do cyrkułu rzeszowskiego[4], następnie około 1850/1851 był przydzielony do Komisji Gubernialnej w Krakowie[5], po czym około 1851/1852 do urzędu cyrkułu jasielskiego[6][7]. Później od około 1852 do około 1854 jako koncepista gubernialny pracował w urzędzie cyrkułu rzeszowskiego około 1852/1853[8]. W 1855 został mianowany komisarzem trzeciej klasy w urzędzie obwodowym we Lwowie[9][10]. W tej randzie od tego roku był urzędnikiem cyrkułu sanockiego[11][12]. Równolegle w tym czasie był ławnikiem (Stimmführer) w sądzie wyrokującym w Sanoku (K. k. Gefällen-Bezirks-Gericht in Sanok)[13][14]. Od około 1857 do około 1866 był naczelnikiem (starostą[1]) c. k. powiatu radymniańskiego w ramach cyrkułu przemyskiego[15][16][17]. Po reformie administracyjnej od około 1867 do 1868 był starostą c. k. powiatu tarnobrzeskiego[18]. Od około 1868 do około 1870 sprawował urząd starosty c. k. powiatu sanockiego[19].

Około 1859 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi Cywilnej z Koroną[16].

Według relacji z 1870 w Płowcach pod Sanokiem działała spółka starosty Tytusa Lewandowskiego ukierunkowana na wydobycie nafty[20].

Był żonaty z Michaliną Eustachią z domu Neronowicz (zm. 1891)[1]. Miał z nią synów Artura Józefa Adama (1855-1918) i Mariana Gustawa Ludwika (1859-)[1][21][2][22]. W 1861 w Wydziale Stanów Galicyjskich Tytus Lewandowski wraz z oboma synami został wylegitymowany ze szlachectwa[1]. Zmarł 31 lipca 1901[2]. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 77, rząd 4, miejsce 14)[23][24].

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji urzędników Cesarstwa Austrii i Austro-Węgier był określany w języku niemieckim jako „Titus Ritter von Lewandowski”.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g Herbarz (14) 1911 ↓, s. 177.
  2. ↑ a b c d Tytus January Lewandowski h. Prawdzic. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-10-09].
  3. ↑ Herbarz (14) 1911 ↓, s. 176-177.
  4. ↑ Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1847. Lwów: 1847, s. 40.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1848. Lwów: 1848, s. 45.
    •Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1849. Lwów: 1849, s. 9.
    •Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850. Lwów: 1850, s. 9.
  5. ↑ Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851. Lwów: 1851, s. 16.
  6. ↑ Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1852. Lwów: 1852, s. 9.
  7. ↑ Według źródła prasowego w 1853 był nadal koncepistą w Jaśle. Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 97, s. 1, 29 kwietnia 1853. 
  8. ↑ Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1853. Lwów: 1853, s. 8.
    •Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1854. Lwów: 1854, s. 8.
    •W tym wydaniu nie był wymieniony. Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855. Lwów: 1855, s. Lel – Lib.
  9. ↑ Galizien. „Die Neue Zeit: Olmüzer politische Zeitung”. Nr 210, s. 3, 15 września 1855 (niem.). 
  10. ↑ Sprawy krajowe. „Gazeta Lwowska”. Nr 214, s. 2, nr 214 z 18 września 1855. 
  11. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1856. Lwów: 1856, s. 33.
  12. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 35.
  13. ↑ Handbuch des Lemberger Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1857. Lwów: 1857, s. 142.
  14. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 97.
  15. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858. Lwów: 1858, s. 23.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1859. Lwów: 1859, s. 29.
  16. ↑ a b Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1860. Lwów: 1860, s. 28.
  17. ↑ Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1861. Lwów: 1861, s. 20.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1862. Lwów: 1862, s. 31.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1863. Lwów: 1863, s. 31.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1864. Lwów: 1864, s. 34.
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1865. Lwów: 1865, s. 35.
    •Część urzędowa. „Gazeta Lwowska”. Nr 66, s. 1, 21 marca 1865. 
    •Handbuch des Statthalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1866. Lwów: 1866, s. 34.
  18. ↑ Handbuch der politischen Behörden in Galizien für das Jahr 1867. Lwów: 1867, s. 40, 91.
    •Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868. Lwów: 1868, s. 63, 148.
    •Sławomir Stępak. Z dziejów władz powiatowych w Tarnobrzegu. „Tarnobrzeskie Zeszyty Historyczne”. Nr 23, s. 27, 2003. 
  19. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1869. Lwów: 1869, s. 61.
    •Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870. Lwów: 1870, s. 64-65.
    •Alojzy Zielecki, Struktury organizacyjne miasta, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995, s. 350.
  20. ↑ Gospodarstwo, przemysł i handel. Kopalnie i destylarnie w Płowcach. (Dokończenie.). „Kraj”. Nr 90, s. 2, 21 kwietnia 1870. 
  21. ↑ Księga chrztów 1882–1892. Parafia rzymskokatolicka w Sanoku, s. 146 (poz. 123).
  22. ↑ Marian Gustaw Ludwik Lewandowski h. Prawdzic. sejm-wielki.pl. [dostęp 2021-10-09].
  23. ↑ Cmentarz Stare Powązki: Tytus Lewandowski, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2014-11-20].
  24. ↑ Warszawa, cm. Powązkowski. Kwatera 77 rząd 4, miejsce 14: Tytus Lewandowski [inw. 22298]. sejm-wielki.pl. [dostęp 2014-11-20].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

AUT KuK Friedensbande BAR.png
Autor: Mimich, Licencja: CC BY-SA 4.0
Baretka: wstążka dla części odznaczeń cywilnych oraz niektórych odznaczeń wojskowych nadawanych w czasie pokoju (Friedensbande) dla odznaczeń austro-węgierskich:
Tytus Lewandowski grób.JPG
Autor: Lukasz2, Licencja: CC0
Grób Tytusa Lewandowskiego na Cmentarzu Powązkowskim