Uļjana Semjonova

Uļjana Semjonova

Uļjana Semjonova (wyższa), za Stefanią Passaro
środkowa
Pseudonim	Mika
Data i miejsce urodzenia	9 marca 1952 Jeziorosy
Obywatelstwo	łotewskie
Wzrost	213[1] cm
Masa ciała	128 kg
Kariera
Aktywność	1967–1989
College	Łotewska Sportowa Akademia Pedagogiczna (1973)
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1967–1987 TTT Rīga 1987–1988 Tintoretto 1988–1989 Valenciennes
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1968–1986  ZSRR
Dorobek medalowy Igrzyska olimpijskie złoto Montreal 1976 Koszykówka złoto Moskwa 1980 Koszykówka Mistrzostwa świata złoto Brazylia 1971 koszykówka złoto Kolumbia 1975 koszykówka złoto Brazylia 1983 koszykówka Mistrzostwa Europy złoto Włochy 1968 koszykówka złoto Holandia 1970 koszykówka złoto Węgry 1972 koszykówka złoto Włochy 1974 koszykówka złoto Francja 1976 koszykówka złoto Polska 1978 koszykówka złoto Jugosławia 1980 koszykówka złoto Włochy 1981 koszykówka złoto Węgry 1983 koszykówka złoto Włochy 1985 koszykówka

Uļjana Semjonova (ros. Ульяна Ларионовна Семёнова, Uljana Łarionowna Siemionowa; ur. 9 marca 1952 w Jeziorosach) – radziecka koszykarka występująca na pozycji środkowej, posiadająca łotewskie obywatelstwo^[2].

Była jedną z najwyższych koszykarek na świecie w latach 70. i 80.^[1] Przez prawie całą karierę grała w zespole Daugava Ryga, z którym zdobyła piętnaście mistrzostw ZSRR i tyle samo razy Puchar Europy Mistrzyń Krajowych.

W czasie swojej kariery zdobyła dwa złote medale olimpijskie, trzy złote medale mistrzostw świata i dziesięć złotych medali mistrzostw Europy.

W 1993 roku została pierwszą kobietą spoza Stanów Zjednoczonych wybraną do Basketball Hall of Fame (koszykarskiej galerii sław)^[3], a w 2007 roku trafiła do FIBA Hall of Fame (europejskiej galerii sław).

Osiągnięcia

Na podstawie^[3][4][5], o ile nie zaznaczono inaczej.

Drużynowe

• Mistrzyni ZSRR (1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1975, 1976, 1977, 1979, 1980, 1981, 1982, 1983, 1984)
• Wicemistrzyni ZSRR (1974, 1978, 1985)
• Brązowa medalistka mistrzostw ZSRR (1986)
• Zdobywczyni Pucharu:
  • Europy Mistrzyń Krajowych (1968, 1969, 1970, 1971, 1972, 1973, 1974, 1975, 1977, 1981, 1982)
  • Ronchetti (1987)
  • ZSRR (1969)

Indywidualne

• Wybrana do:
  • FIBA Hall of Fame (2007)
  • Koszykarskiej Galerii Sław im. Jamesa Naismitha (1993)
  • Żeńskiej Galerii Sław Koszykówki (1999)
• 12-krotnie Najpopularniejsza Atletka Łotwy w latach 1970–1985

Reprezentacja

• Mistrzyni:
  • świata (1971, 1975, 1983)
  • olimpijska (1976, 1980)
  • Europy (1968, 1970, 1972, 1974, 1976, 1978, 1980, 1981, 1983, 1985)
• Liderka igrzysk olimpijskich w:
  • punktach (1980)
  • zbiórkach (1976, 1980)
  • przechwytach (1980)
  • skuteczności rzutów z gry (1976 – 70,7%, 1980 – 67,3%)^[6][7]

Inne

• Order:
  • Lenina (1985)
  • Czerwonego Sztandaru Pracy
  • Trzech Gwiazd (Łotwa, 1995)
  • Przyjaźni (Rosja, 2006)
  • za całokształt kariery sportowej (Łotwa, 2007)

Przypisy

Bibliografia

• Ivars Ošiņš. Es nezinu labāku komandu. Ryga: Avots, 1980. 32. lpp.
• Uļjana Semjonova, Inita Kresa. Kad es biju laimīga. Ryga: Latvijas Olimpiskā komiteja, 1996. 206. lpp. ISBN 9984-10-001-4.
• Pēteris Apinis. 100 Latvijas personību. „Nacionālais apgāds” un „Lauku avīze”, 2006. 200. lpp. ISBN 9984-26-269-3.