Uładzimir Aleksandrowicz

Uładzimir Aleksandrowicz
Уладзімір Александровіч
Pełne imię i nazwiskoUładzimir Alaksandrawicz Aleksandrowicz
Data i miejsce urodzenia15 lutego 1957
Mińsk
Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I i II kadencji
Okresod 27 listopada 1996
do 16 listopada 2004
Przynależność politycznaBiałoruska Partia Socjalno-Sportowa
Poprzednikstanowisko utworzone
Deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji
Okresod 9 stycznia 1996
do 9 stycznia 2001
(od 27 listopada 1996 nie uczestniczył w pracach)
Przynależność politycznaBiałoruska Partia Socjalno-Sportowa
Następcawybory nie odbyły się

Uładzimir Alaksandrawicz Aleksandrowicz (biał. Уладзімір Аляксандравіч Александровіч[a], ros. Владимир Александрович Александрович, Władimir Aleksandrowicz Aleksandrowicz; ur. 15 lutego 1957 w Mińsku) – białoruski działacz sportowy, prawnik, przedsiębiorca i polityk, deputowany do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji, w latach 1996–2004 deputowany do Izby Reprezentantów Republiki Białorusi I i II kadencji, przewodniczący Białoruskiej Partii Socjalno-Sportowej – ugrupowania prorosyjskiego, zdecydowanie popierającego przywódcę Białorusi Alaksandra Łukaszenkę.

Życiorys

Urodził się 15 lutego 1957 roku w Mińsku, w Białoruskiej SRR, ZSRR. Uzyskał wykształcenie średnie specjalistyczne jako mistrz sportu, trener i wykładowca kulturystyki[1]. Ukończył Białoruski Instytut Prawoznawstwa, otrzymując wykształcenie prawnika[2]. W latach 1975–1990 pracował jako[1] elektroślusarz w Mińskich orderu Lenina Zakładach Samochodowych, elektromonter w Mińskich Zakładach Napojów Bezalkoholowych, Mińskiej Miejskiej Sieci Telefonicznej, Mińskich Zakładów Techniki Obliczeniowej im. Ordżonikidze[2]. W latach 1990–1992 był przewodniczącym Białoruskiej Federacji Kulturystyki. W latach 1992–1993 pełnił funkcję zastępcy dyrektora ds. sportu Zjednoczenia Handlowego „Tamira”. W latach 1993–1997 był prezydentem spółki Międzynarodowa Profesjonalna Liga Sportu[1]. Od 1999 roku pełnił funkcję dyrektora generalnego[3] spółki ITERA-Bieł – filialnego przedsiębiorstwa rosyjskiej korporacji finansowo-przemysłowej ITERA[4].

Działalność parlamentarna

W drugiej turze uzupełniających wyborów parlamentarnych 10 grudnia 1995 roku został wybrany na deputowanego do Rady Najwyższej Republiki Białorusi XIII kadencji z Miendzialejeuskiego Okręgu Wyborczego Nr 241 miasta Mińska. 19 grudnia 1995 roku został zarejestrowany przez centralną komisję wyborczą[5], a 9 stycznia 1996 roku zaprzysiężony na deputowanego[6]. Od 23 stycznia pełnił w Radzie Najwyższej funkcję członka Stałej Komisji ds. Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu[7]. Poparł dokonaną przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę kontrowersyjną i częściowo nieuznaną międzynarodowo zmianę konstytucji. 27 listopada 1996 roku przestał uczestniczyć w pracach Rady Najwyższej i wszedł w skład utworzonej przez prezydenta Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[8]. Pełnił w niej funkcję zastępcy przewodniczącego[1] Komisji Pracy, Spraw Socjalnych, Ochrony Zdrowia, Kultury Fizycznej i Sportu[4]. Zgodnie z Konstytucją Białorusi z 1994 roku jego mandat deputowanego do Rady Najwyższej formalnie zakończył się 9 stycznia 2001 roku; kolejne wybory do tego organu jednak nigdy się nie odbyły[9].

21 listopada 2000 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów II kadencji z Miendzialejeuskiego Okręgu Wyborczego Nr 109 miasta Mińska[10]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Budżetu, Finansów i Polityki Podatkowej. Wchodził w skład deputackiego zjednoczenia „Za Związek Ukrainy, Białorusi i Rosji” oraz grup deputackich: „Jedność” i „Jedna Białoruś”[2]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 16 listopada 2004 roku[11].

Działalność partyjna

Od co najmniej 1995 roku[5] Uładzimir Aleksandrowicz jest przewodniczącym Białoruskiej Partii Socjalno-Sportowej. Jest to ugrupowanie, które we wszystkich aspektach życia społeczno-politycznego popiera stanowisko przywódcy Białorusi Alaksandra Łukaszenki[12]. Według Alaksandra Piatkiewicza jest to nadworna partia, która w niewielkim stopniu dąży do uzyskania władzy, a jej głównym zadaniem jest obsługa ideologicznych potrzeb reżimu(biał. (tar.)) i przykrycie dyktatury[13]. Zdaniem białoruskiego historyka Ihara Lalkoua należy ona do tzw. partii-fantomów, a jej działalność ogranicza się do pracy samego jej lidera i pewnej szczątkowej aktywności w czasie kampanii wyborczych[14].

Poglądy

Uładzimir Aleksandrowicz jako przewodniczący partii w specjalnej odezwie 8 września 2004 roku pochwalił decyzję Łukaszenki o przeprowadzeniu referendum na temat zniesienia ograniczenia liczby kadencji Prezydenta[13]. Podpisał się także pod opublikowaną w listopadzie 2004 roku Odezwą do narodu rosyjskiego, w której jednoznacznie poparł integrację Białorusi i Federacji Rosyjskiej, w ostrych słowach krytykując Zachód i siły prozachodnie w kraju[15].

Życie prywatne

Uładzimir Aleksandrowicz jest żonaty[4], ma córkę[2].

Uwagi

  1. ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Аляксандравіч Александровіч (czyt. Uładzimier Alaksandrawicz Aleksandrowicz).

Przypisy

  1. ↑ a b c d Kto… ↓, s. 12
  2. ↑ a b c d Александрович Владимир Александрович (ros.). Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)].
  3. ↑ Александрович Владимир Александрович (ros.). who.bdg.by. [dostęp 2016-01-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-10)].
  4. ↑ a b c Kto… ↓, s. 13
  5. ↑ a b Спіс дэпутатаў Вярхоўнага Савета Рэспублікі Беларусь трынаццатага склікання, зарэгістраваных 19 снежня 1995 года (biał.). Centralna Komisja Republiki Białorusi ds. Wyborów i Prowadzenia Republikańskich Referendów. [dostęp 2020-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)].
  6. ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 9 января 1996 г. №4-XIII (ros.). pravo.levonevsky.org, 1996-01-09. [dostęp 2018-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-13)].
  7. ↑ С. Шарецкий: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 23 января 1996 г. №40-XIII (ros.). pravo.levonevsky.org, 1996-01-23. [dostęp 2020-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-18)].
  8. ↑ А. Лукашенко: Закон Республики Беларусь от 27 ноября 1996 г. № 819-XIII (ros.). Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi, 1996-11-27. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-09-15)].
  9. ↑ М. Грыб: Канстытуцыя 1994 года (biał.). Narodowy Internetowy Portal Prawy Republiki Białorusi, 1994-03-15. [dostęp 2020-10-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)].
  10. ↑ В. Попов: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 21 ноября 2000 г. №5-П2/I (ros.). pravo.levonevsky.org, 2000-11-21. [dostęp 2019-06-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-18)].
  11. ↑ В. Коноплев: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 16 ноября 2004 г. №4-П3/I (ros.). pravo.levonevsky.org, 2004-11-16. [dostęp 2019-06-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-31)].
  12. ↑ Lalkou 2009 ↓, s. 127
  13. ↑ a b Пяткевіч 2011 ↓, s. 1177
  14. ↑ Lalkou 2009 ↓, s. 129
  15. ↑ Lalkou 2009 ↓, s. 130

Bibliografia

  • Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
  • Ihar Lalkou: UE w programach białoruskich partii politycznych. W: Pod redakcją Mariusza Maszkiewicza: Białoruś – w stronę zjednoczonej Europy. Wrocław: Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego, 2009, s. 127–136. ISBN 978-83-61617-80-8.
  • Алесь Пяткевіч: Разбурэньне манаполіі КПСС і пачатак фармаваньня шматпартыйнай сыстэмы. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1151–1177. ISBN 80-86961-16-8. (biał.)