Uładzimir Jarmoszyn
| ||
 (c) Kremlin.ru, CC BY 4.0 | ||
| Pełne imię i nazwisko | Uładzimir Wasiljewicz Jarmoszyn | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 października 1942 Pronsk | |
| Premier Republiki Białorusi | ||
| Okres | od 18 lutego 2000 (p.o.) do 14 marca 2000 (p.o.) | |
| Okres | od 14 marca 2000 do października 2001 | |
| Poprzednik | Siarhiej Linh | |
| Następca | Hienadź Nawicki | |
| Członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji | ||
| Okres | od 13 stycznia 1997 do ? | |
| Poprzednik | stanowisko utworzone | |
| Przewodniczący Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego | ||
| Okres | od 1995 do 2000 | |
| Poprzednik | Alaksandr Hierasimienka | |
| Odznaczenia | ||
 | ||
Uładzimir Wasiljewicz Jarmoszyn, biał. Уладзімір Васільевіч Ярмошын[a], ros. Владимир Васильевич Ермошин, Władimir Wasiljewicz Jermoszyn (ur. 26 października 1942 w Pronsku) – białoruski inżynier i polityk, w latach 1995–2000 przewodniczący Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego, członek Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji, w latach 2000–2001 premier Republiki Białorusi.
Życiorys
Urodził się 26 października 1942 roku w Pronsku, w obwodzie riazańskim Rosyjskiej FSRR, ZSRR. W latach 1959–1960 pracował jako tokarz w Nowoczerkaskich Zakładach Budowy Elektrowozów w obwodzie rostowskim. W 1964 roku ukończył Nowoczerskaski Instytut Politechniczny, w 1989 roku – Akademię Lotnictwa Cywilnego w Leningradzie. Posiada wykształcenie inżyniera, organizatora produkcji. W latach 1965–1990 pracował jako starszy inżynier, główny mechanik, zastępca dyrektora Mińskiego Zakładu Lotnictwa Cywilnego Nr 407. W 1990 roku był przewodniczącym Październikowego Rejonowego Komitetu Wykonawczego m. Mińska. W latach 1990–1995 pełnił funkcję zastępcy przewodniczącego, I zastępcy przewodniczącego Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego[1]. W momencie ogłoszenia niepodległości Białorusi w sierpniu 1991 roku był zastępcą przewodniczącego Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego i przewodniczącym komitetu ds. gospodarki mieszkaniowej i energetyki[2]. W latach 1995–2000 pracował jako przewodniczący Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego[1].
13 stycznia 1997 roku został członkiem nowo utworzonej Rady Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi I kadencji[3]. Od 22 stycznia pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Gospodarki, Budżetu i Finansów[3][4]. Po tragedii na stacji metra Niamiha w Mińsku 30 maja 1999 roku, gdy w ogarniętym paniką tłumie zginęły 53 osoby, podał się do dymisji ze stanowiska przewodniczącego Mińskiego Miejskiego Komitetu Wykonawczego, jednak ta nie została przyjęta przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę[1]. Od 18 lutego 2000 roku był pełniącym obowiązki premiera Republiki Białorusi[2], a od 14 marca tego samego roku[1] do października 2001 roku pełnił funkcję premiera[5]. Zastąpił go na tym stanowisku Hienadź Nawicki. Po dymisji zajmował się biznesem w Federacji Rosyjskiej[2]. Od 2002 roku pracował jako dyrektor przedstawicielstwa rosyjskiej firmy Mobilnyje TieleSistiemy na Białorusi[5].
Odznaczenia
- Order „Znak Honoru” (ZSRR);
- trzy medale[1].
Życie prywatne
Uładzimir Jarmoszyn jest żonaty, ma dwoje dzieci[1].
Uwagi
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Васільевіч Ярмошын (czyt. Uładzimier Wasiljewicz Jarmoszyn).
Przypisy
- ↑ a b c d e f Kto… ↓, s. 116.
- ↑ a b c Пяткевіч i Рубінчык 2011 ↓, s. 1212.
- ↑ a b Постоянная комиссия по экономике, бюджету и финансам (ros.). Rada Republiki Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2016-03-14].
- ↑ П. Шипук: Постановление Совета Республики Национального собрания Республики Беларусь от 22 января 1997 г. №20-СР/I (ros.). pravo.levonevsky.org, 1997-01-22. [dostęp 2016-03-14].
- ↑ a b Encykłapiedyja... s. 305.
Bibliografia
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- pod red. Hienadzia Paszkoua: Encykłapiedyja historyi Biełarusi u 6 tamach. T. 6 Księga 2: Uswieja – jaszyn. Dadatak. Mińsk: „Biełaruskaja encykłapiedyja” imia Pietrusia Brouki, 2003, s. 616. ISBN 985-11-0276-8. (biał.)
- Алесь Пяткевіч, Вольф Рубінчык: Кароткія зьвесткі аб некаторых беларускіх палітыках, актыўных у 1991–2006 гадах. W: Пад агульнай рэд. В. Булгакава: Палітычная гісторыя незалежнай Беларусі (да 2006 г.). Wyd. 2. Białystok, Wilno: Białoruskie Towarzystwo Historyczne, Instytut Białorutenistyki, 2011, s. 1178–1213. ISBN 80-86961-16-8. (biał.)
.svg)
Media użyte na tej stronie
.svg)
The Official coloured variant of the Coat of arms of the Republic of Belarus
.svg)
(c) Kremlin.ru, CC BY 4.0
THE KREMLIN, MOSCOW. A meeting with Belarusian Prime Minister Vladimir Yermoshin.