Uładzimir Siańko
| ||
| Pełne imię i nazwisko | Uładzimir Lawonawicz Siańko | |
| Data i miejsce urodzenia | 5 sierpnia 1946 Wiszkowicze | |
| Minister spraw zagranicznych Republiki Białorusi | ||
| Okres | od 28 lipca 1994 do 13 stycznia 1997 | |
| Poprzednik | Piotr Krauczanka | |
| Następca | Iwan Antanowicz | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Królestwie Belgii | ||
| Okres | od 7 kwietnia 2004 do 4 lutego 2011 | |
| Poprzednik | Siarhiej Martynau | |
| Następca | Andrej Jaudaczenka | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Republice Francuskiej | ||
| Okres | od 17 lutego 1997 do 7 kwietnia 2004 | |
| Poprzednik | Nina Mazaj | |
| Następca | Wiktar Szych | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Hiszpanii | ||
| Okres | od 17 lutego 1997 do 7 kwietnia 2004 | |
| Poprzednik | Nina Mazaj | |
| Następca | Wiktar Szych | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Portugalii | ||
| Okres | od 17 lutego 1997 do 7 kwietnia 2004 | |
| Poprzednik | Nina Mazaj | |
| Następca | Wiktar Szych | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Irlandii | ||
| Okres | od 8 czerwca 1994 do 28 lipca 1994 | |
| Poprzednik | stanowisko utworzone | |
| Następca | Uładzimir Szczasny | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Królestwie Danii | ||
| Okres | od 8 czerwca 1994 do 28 lipca 1994 | |
| Poprzednik | stanowisko utworzone | |
| Następca | Aleh Jermałowicz | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Zjednoczonym Królestwie Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej | ||
| Okres | od 25 marca 1994 do 28 lipca 1994 | |
| Poprzednik | stanowisko utworzone | |
| Następca | Uładzimir Szczasny | |
| Nadzwyczajny i Pełnomocny Ambasador Republiki Białorusi w Rzeczypospolitej Polskiej | ||
| Okres | od 3 czerwca 1992 do 25 marca 1994 | |
| Poprzednik | stanowisko utworzone | |
| Następca | Hieorhij Taraziewicz | |
| Zastępca ministra spraw zagranicznych Republiki Białorusi | ||
| Okres | od 1991 do 15 lipca 1992 | |
Uładzimir Lawonawicz Siańko (biał. Уладзімiр Лявонавiч Сянько[a], ros. Владимир Леонович Сенько, Władimir Leonowicz Sieńko; ur. 5 sierpnia 1946 w Wiszkowiczach) – radziecki i białoruski dyplomata i polityk, ambasador Białorusi w Belgii, Danii, Francji, Hiszpanii, Irlandii, Polsce, Portugalii i Wielkiej Brytanii, przedstawiciel Białorusi przy organizacjach międzynarodowych, w latach 1994–1997 minister spraw zagranicznych Białorusi.
Życiorys
Urodził się 5 sierpnia 1946 roku we wsi Wiszkowicze, w rejonie czaśnickim obwodu witebskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1973 roku ukończył Moskiewski Państwowy Instytut Stosunków Międzynarodowych, a w 1987 roku – Akademię Dyplomatyczną Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR[1] w Moskwie[2].
W latach 1973–1978 zajmował różne stanowiska dyplomatyczne w strukturach Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR. W latach 1988–1991 pełnił funkcję radcy ambasady ZSRR w Polsce[2]. Od 1991[2] do 15 lipca 1992 roku pracował jako zastępca ministra spraw zagranicznych Białorusi[3]. Od 3 czerwca 1992[4] do 25 marca 1994 roku był ambasadorem Białorusi w Polsce, od 25 marca 1994 roku – w Wielkiej Brytanii[5]. 8 czerwca 1994 roku został jednocześnie ambasadorem Białorusi w Danii i Irlandii[6]. Od 28 lipca 1994[7] od 13 stycznia 1997 roku pełnił funkcję ministra spraw zagranicznych Białorusi[8]. Od 17 lutego 1997[9] do 7 kwietnia 2004 roku był ambasadorem Białorusi we Francji, jednocześnie w Hiszpanii i Portugalii, a także pełnił funkcję stałego przedstawiciela Białorusi przy UNESCO[10]. Wielokrotnie reprezentował Białoruś na sesjach Zgromadzenia Ogólnego ONZ i na innych forach międzynarodowych[1]. Od 7 kwietnia 2004[10] do 4 lutego 2011 roku pracował jako ambasador Białorusi w Belgii, jednocześnie stały przedstawiciel Białorusi przy Wspólnotach Europejskich i stały przedstawiciel Białorusi przy NATO[11].
Odznaczenia
- Gramota Pochwalna Rady Ministrów Republiki Białorusi (3 kwietnia 2006 roku) – za wysokie osiągnięcia w sferach wytwórczej i społeczno-kulturalnej, znaczny osobisty wkład w wykonanie prognozowanych wskaźników rozwoju społeczno-ekonomicznego republiki w latach 2001–2005[12].
Życie prywatne
Uładzimir Siańko jest żonaty, ma dwóch synów[2].
Uwagi
- ↑ Zapis według oficjalnego wariantu języka białoruskiego. Alternatywna forma zapisu, według tzw. wariantu klasycznego (taraszkiewicy): Уладзімер Лявонавiч Сянько (czyt. Uładzimier Lawonawicz Siańko).
Przypisy
- ↑ a b Энцыклапедыя… ↓, s. 439
- ↑ a b c d Kto… ↓, s. 230
- ↑ М. Мясникович, Н. Кавко: Постановление Совета Министров Республики Беларусь от 15 июля 1992 г. №432 (ros.). bankzakonov.com, 1992-07-15. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-13)].
- ↑ С. Шушкевич: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 3 июня 1992 г. №1701-XII (ros.). bankzakonov.com, 1992-06-03. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-31)].
- ↑ М. Гриб: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 25 марта 1994 г. №2889-XII (ros.). bankzakonov.com, 1994-03-25. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-06)].
- ↑ М. Гриб: Указ Президиума Верховного Совета Республики Беларусь от 8 июня 1994 г. №3081-XII (ros.). bankzakonov.com, 1994-06-08. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-02)].
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 28 июля 1994 г. №8 (ros.). bankzakonov.com, 1994-07-28. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)].
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 13 января 1997 г. №31 (ros.). bankzakonov.com, 1997-01-13. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-21)].
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 17 февраля 1997 г. №154 (ros.). bankzakonov.com, 1997-03-17. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)].
- ↑ a b Александр Лукашенко принял ряд кадровых решений (ros.). Oficjalny Portal Internetowy Prezydenta Republiki Białorusi, 2004-04-07. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-23)].
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 4 февраля 2011 г. №52 (ros.). Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2011-02-04. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-10)].
- ↑ С. Сідорскі: Пастанова Савета Міністраў Рэспублікі Беларусь ад 3 красавіка 2006 г. №447 (biał.). bankzakonov.com, 2006-04-03. [dostęp 2021-02-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)].
Bibliografia
- Centrum Naukowo-Analityczne „Białoruska Perspektywa”: Kto jest kim w Białorusi. Białystok: Podlaski Instytut Wydawniczy, 2000, s. 313, seria: Biblioteka Centrum Edukacji Obywatelskiej Polska – Białoruś. ISBN 83-913780-0-4.
- Сянько Уладзімiр Лявонавiч. W: Рэдкал.: Г.П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш: Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. T. 6. Кн. 2: Усвея — Яшын; Дадатак. Mińsk: „Biełaruskaja Encykłapiedyja” im. Piatrusia Brouki, 2003, s. 439. ISBN 985-11-0276-8. (biał.)