Uście Gorlickie

Uście Gorlickie
	wieś
Państwo	Polska
Województwo	małopolskie
Powiat	gorlicki
Gmina	Uście Gorlickie
Liczba ludności (2011)	1187
Strefa numeracyjna	18
Kod pocztowy	38-315
Tablice rejestracyjne	KGR
SIMC	0468312
	Położenie na mapie gminy Uście Gorlickie Uście Gorlickie
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Uście Gorlickie
	Położenie na mapie województwa małopolskiego Uście Gorlickie
	Położenie na mapie powiatu gorlickiego Uście Gorlickie
	49°31′18″N 21°08′19″E/49,521667 21,138611

Uście Gorlickie (do 1949 Uście Ruskie^[3], rus. Устя Рускє, przejściowo Ujście Karpackie^[4]; wcześniej Uście Wołoskie) – wieś (dawniej miasto) w Polsce, położona w dolinie rzeki Ropy, w województwie małopolskim, w powiecie gorlickim, w gminie Uście Gorlickie. Wieś jest siedzibą gminy Uście Gorlickie oraz sołectwa Uście Gorlickie.

Uście Ruskie uzyskało lokację miejską w 1785 roku, zdegradowane w 1896 roku^[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa nowosądeckiego.

Wieś leży u ujścia potoku Zdynia do Ropy^[6].

Integralne części wsi

Integralne części wsi Uście Gorlickie^[7]^[8]
SIMC	Nazwa	Rodzaj
0468329	Kijów	część wsi
0468335	Kowalów	część wsi
0468364	Oderne	przysiółek
0468358	Terpentyny	część wsi

Historia

Uście zostało założone przez polskich rycerzy Gładyszów na początku XV wieku. Właścicielem tej miejscowości był m.in. Stanisław Gładysz z Kowalowa h. Gryf – tenutariusz Szymbarku, dziedzic Kowalowej, Gilowej (od 1477), komornik ziemski biecki 1486, sędzia grodzki biecki, mąż Katarzyny Barczkowskiej (córki Jakuba Barczkowskiego). W okresie międzywojennym stacjonował w miejscowości komisariat Straży Granicznej^[9].

Zabytki

Obiekty wpisane do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego^[10].

cerkiew św. Paraskewy,
- cmentarz przykościelny,
- ogrodzenie z bramkami,
kaplica cmentarna, drewniana,
cmentarz wojenny nr 57,
karczma łemkowska, drewniana, początek XX wieku.

Cerkiew św. Paraskewy
Kaplica cmentarna
Cmentarz wojenny nr 57

Turystyka

Uście Gorlickie znajduje się na szlaku architektury drewnianej z zabytkową, greckokatolicką cerkwią św. Paraskewy z 1786 roku,
cmentarz żołnierzy I wojny światowej nr 57. Znajdują się na nim 2 mogiły zbiorowe i 45 pojedynczych, w których pochowanych jest 46 żołnierzy armii austro-węgierskiej i 13 rosyjskiej. Cmentarz zaprojektował Dušan Jurkovič,
w centrum wsi stoi pomnik poświęcony poległym Łemkom w czasie okupacji hitlerowskiej,
przy cmentarzu stoi drewniana kapliczka z 1876 roku.

Szlaki piesze

Homola (712 m n.p.m.) – Uście Gorlickie – Oderne – Schronisko PTTK na Magurze Małastowskiej.

Związki wyznaniowe

Oprócz wyznania rzymskokatolickiego (parafia MB Nieustającej Pomocy), prawosławnego i greckokatolickiego mieszkają tu zielonoświątkowcy, ewangelicy, Świadkowie Jehowy (z własną Salą Królestwa)^[11] i baptyści^[12].

Sport

Ludowy Klub Sportowy Uście Gorlickie (LKS Uście Gorlickie) seniorzy, juniorzy i trampkarze.

Zobacz też

Uście, Uście Solne, Uścieniec, Uścieniec-Kolonia

Przypisy

↑ GUS - Bank Danych Lokalnych - data dostępu:2015.07.15
↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1316 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
↑ do 2 września 1949 (M.P. z 1949 r. nr 59, poz. 795)
↑ Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 5 (10 lipca 1948) = nr 24 + dod., poz. 46
↑ Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 80-81.
↑ Uście Gorlickie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-08-05] .
↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
↑ GUS. Rejestr TERYT
↑ Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 103. ISBN 83-87424-77-3.
↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021 .
↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-14] .
↑ nowamalopolska.pl. [dostęp 2009-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)].

Linki zewnętrzne

Uście 3(2), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XII: Szlurpkiszki – Warłynka, Warszawa 1892, s. 832 .
Informacja o cerkwi na stronie Szlaku architektury drewnianej. szlak.wrotamalopolski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-30)].

[1] GUS - Bank Danych Lokalnych - data dostępu:2015.07.15

[poczta-2] Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 1316 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .

[3] 2 września 1949 (M.P. z 1949 r. nr 59, poz. 795)

[4] Rzeszowski Dziennik Wojewódzki. R.5, nr 5 (10 lipca 1948) = nr 24 + dod., poz. 46

[5] Robert Krzysztofik, Lokacje miejskie na obszarze Polski. Dokumentacja geograficzno-historyczna, Katowice 2007, s. 80-81.

[6] Uście Gorlickie, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-08-05] .

[R2013-7] Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)

[teryt-8] GUS. Rejestr TERYT

[9] Marek Jabłonowski, Bogusław Polak: Polskie formacje graniczne 1918−1839. Dokumenty organizacyjne, wybór źródeł. Tom II. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Politechniki Koszalińskiej, 1999, s. 103. ISBN 83-87424-77-3.

[10] Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie, Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2021 .

[11] Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2017-01-14] .

[12] wamalopolska.pl. [dostęp 2009-02-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-02-19)].

[13] wojnie przejściowo Biecz II

[14] 1934–36 Glinik Marjampolski

[15] 1934–50 Uście Ruskie

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[A]

[B]

[C]

Wsie	Banica Blechnarka Brunary Czarna Gładyszów Hańczowa Izby Konieczna Kunkowa Kwiatoń Leszczyny Nowica Regietów Ropki Skwirtne Smerekowiec Stawisza Śnietnica Uście Gorlickie Wysowa-Zdrój Zdynia
Integralne części wsi	Beniówka Beskid Brunary Niżne Brunary Wyżne Dujawa Huta Wysowska Jaszkowa Kijów Koło Kościoła Kowalów Ług Markowiec Na Rzekach Niżny Koniec (Czarna) Niżny Koniec (Gładyszów) Niżny Koniec (Smerekowiec) Oderne Przysłop Regietów Niżny Regietów Wyżny Sidława Stawiska Terpentyny Wierchnia Wierszki Wyżny Koniec (Czarna) Wyżny Koniec (Gładyszów) Wyżny Koniec (Smerekowiec) Za Rzeką Za Wodą
Nieistniejąca wieś	Bieliczna Czertyżne

Przynależność wojewódzka	woj. krakowskie (1920–39) woj. rzeszowskie (1945–75)
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)	Biecz Gorlice
Miasteczka (1920–34)	Bobowa (← od 1932) Uście Ruskie
Gminy miejskie (1920–75)	Biecz Gorlice
Gminy wiejskie zbiorowe (1934–54 i 1973–75)	Biecz^[A] Bobowa Glinik Mariampolski^[B] (do 1954) Gładyszów Gorlice (od 1973) Lipinki Łużna Moszczenica (od 1973) Ropa Rzepiennik Strzyżewski Sękowa Stróże (od 1973) Śnietnica (do 1954) Uście Gorlickie^[C]
Gromady (1956–72)	Binarowa (1954–72) Bobowa (1954–72) Bystra (1954–61) Dominikowice (1954–61) Gładyszów (1954–72) Gorlice (1954–72) Gródek (1954–61) Grudna Kępska (1954–59) Jankowa (1954–61) Kobylanka (1954–72) Kryg (1954–72) Libusza (1954–72) Lipinki (1954–72) Łosie (1954–58) Łużna (1954–72) Moszczenica (1954–72) Olszyny (1954–72) Ropa (1954–72) Ropica Górna (1954–59) Różnowice (1954–72) Rzepiennik Strzyżewski (1954–72) Sękowa (1954–72) Siary (1954–59) Siedliska (1954–68) Staszkówka (1954–59) Stróże (1954–72) Strzeszyn (1954–59) Szalowa (1954–68) Szymbark (1954–72) Śnietnica (1954–72) Turza (1954–61) Uście Gorlickie (1954–72) Wola Łużańska (1954–61) Wysowa (1954–72) Zagórzany (1954–72)

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne