Uście Solne (gmina)
gmina wiejska | |||
1934-1954[1] | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | 1934-39: krakowskie | ||
Powiat | |||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1952) | |||
| |||
Portal Polska |
Uście Solne – dawna gmina wiejska istniejąca w latach 1934-1954[2] w województwie krakowskim (dzisiejsze woj. małopolskie). Siedzibą władz gminy było Uście Solne (do momentu utworzenia gminy – miasto).
Gmina zbiorowa Uście Solne została utworzona 1 sierpnia 1934 roku w powiecie bocheńskim w woj. krakowskim z dotychczasowych jednostkowych gmin wiejskich: Barczków, Bessów, Bieńkowice, Cerekiew, Drwinia, Grobla, Niedary, Poprzędzyna, Świniary, Trawniki, Uście Solne, Wola Drwińska i Wrzępia[3].
15 lutego 1947 roku z części obszaru gminy Uście Solne (gromady Drwinia, Grobla, Świniary, Trawniki, Wola Drwińska i Zielona) utworzono gminę Drwinia[4]. Według stanu z dnia 1 lipca 1952 roku gmina składała się już tylko z 8 gromad: Barczków, Bessów, Bieńkowice, Cerekiew, Niedary, Popędzyna, Uście Solne i Wrzępia[5].
Gmina została zniesiona 29 września 1954 roku wraz z reformą wprowadzającą gromady w miejsce gmin[6]. Jednostki nie przywrócono 1 stycznia 1973 roku po reaktywowaniu gmin[7], a jej dawny obszar wszedł głównie w skład gminy Drwinia (jedynie jej dawna siedziba – Uście Solne – weszła w skład gminy Szczurowa).
Zobacz też: gmina Uście Gorlickie.
Przypisy
- ↑ W czasie II wojny światowej przejściowo poza administracją polską.
- ↑ Od 1 sierpnia 1934 do 28 września 1954
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 69, poz. 640
- ↑ Dz.U. z 1947 r. nr 15, poz. 59
- ↑ Wykaz Gromad Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej według stanu z dnia 1.VII 1952 r., PRL, GUS, Warszawa
- ↑ Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
- ↑ Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
Media użyte na tej stronie
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).