Uście Zielone

Uście Zielone
Устя-Зелене
Ilustracja
Kościół Świętej Trójcy w Uściu Zielonym
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

monasterzyski

Populacja (2001)
• liczba ludności


585

Nr kierunkowy

3555

Kod pocztowy

48341

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Uście Zielone”
Położenie na mapie Ukrainy
Położenie na mapie Polski w 1939 r.
Ziemia49°01′44″N 24°57′59″E/49,028889 24,966389
Portal Ukraina

Uście Zielone (ukr. Устя-Зелене, Ustia-Zełene) – wieś na Ukrainie, w obwodzie tarnopolskim, w rejonie monasterzyskim, nad Dniestrem.

W 2001 roku liczyła 585 mieszkańców.

Historia

Prywatne miasto szlacheckie Uście Rożane lokowane w 1548 roku położone było w XVI wieku w województwie ruskim[1].

W 1548 roku miejscowość otrzymała magdeburskie prawa miejskie. W II Rzeczypospolitej posiadała status miasteczka i była siedzibą gminy wiejskiej Uście Zielone w powiecie buczackim województwa tarnopolskiego. 2 lutego 1945 roku oddział Ukraińskiej Armii Powstańczej zabił w Uściu Zielonym 133 osoby, głównie Polaków (zobacz: zbrodnie w Uściu Zielonym)[2][3].

Zabytki

  • zamek[4], wybudowany w XVII w.[5]
  • w miejscowości znajduje się kościół rzymskokatolicki, zrujnowany w okresie Ukraińskiej SRR, wyremontowany po upadku ZSRR z inicjatywy działacza kresowego ks. Ludwika Rutyny.

Przypisy

  1. ↑ Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku. w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 172.
  2. ↑ Henryk Komański, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939-1946, Szczepan Siekierka, wyd. Wyd. 2., popr, Wrocław: Nortom, 2006, s. 176, ISBN 83-89684-61-6, OCLC 156875487.
  3. ↑ Grzegorz Hryciuk, Przemiany narodowościowe i ludnościowe w Galicji Wschodniej i na Wołyniu w latach 1931-1948, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005, s. 312, ISBN 83-7441-121-X, OCLC 830722458.
  4. ↑ Władysław Łoziński: Prawem i lewem. Obyczaje na Czerwonej Rusi w pierwszej połowie XVII wieku, 1903, s. 98.
  5. ↑ Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926.

Bibliografia

  • Andrzej Betlej: Kościół parafialny p.w. Św. Trójcy w Uściu Zielonym. W: Materiały. Cz. I: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 18. Kraków: Antykwa, drukarnia Skleniarz 2010, 368 s., 508 il. ISBN 978-83-89273-79-6.

Linki zewnętrzne

Powiat buczacki (1920–1939)
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 →)
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 →)
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 →)

Media użyte na tej stronie

Ternopil Oblast location map.svg
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Тернопольской области с 17 июля 2020 года
Poland (1939) location map.png
(c) Lukasb1992 z polskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Mapa lokalizacyjna Polski — 1939 (marzec – wrzesień).