U-218
U-218 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1942 roku[1].
Historia
U-218 odbył 10 patroli bojowych mających na celu stawianie min na północnym i środkowym Atlantyku oraz Morzu Karaibskim. Zatopił dwie niewielkie jednostki pływające o łącznej pojemności 346 BRT, uszkodził norweski zbiornikowiec (7361 BRT) i okręt desantowy HMS "Empire Halberd" (7177 BRT)[2].
Podczas patroli U-Boot został kilkakrotnie uszkodzony. Z 4 na 5 maja 1944 r. w Zatoce Biskajskiej został zaatakowany przez Wellingtona (HF330) z 304 dywizjonu dowodzonego przez Lesława Międzybrodzkiego i doznał poważnych uszkodzeń[3].
Poddany Aliantom w maju 1945 w Bergen (Norwegia), przebazowany do Loch Ryan (Szkocja); zatonął po zerwaniu 4 grudnia 1945 w ramach operacji Deadlight.
Wrak U-218 został odnaleziony i zidentyfikowany w 2001 roku.
Przypisy
- ↑ Typ VII D skonstruowano jako podwodny stawiacz min. Do służby weszło 6 jednostek: U-213, U-214, U-215, U-216, U-217 i U-218.
- ↑ Minie postawionej przez U-218 przypisywano zniszczenie trawlera HMS "Kurd" (10 lipca 1945 u wybrzeży Kornwalii), jednak najprawdopodobniej zatonął on podczas oczyszczania brytyjskiej zapory minowej.
- ↑ Jaśkiewicz 2018 ↓, s. 200.
Bibliografia
- Łukasz Jaśkiewicz: 304 Dywizjon Bombowy „Ziemi Śląskiej” im. ks. Józefa Poniatowskiego. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2018. ISBN 978-83-7889-829-0. OCLC 1100412224.
- www.uboat.net: U-218. [dostęp 2009-03-10]. (ang.).
- U-218 Typ VIID. [dostęp 2011-12-26]. (pol.).
- Marek Twardowski. Operacja „Deadlight”. „Morza, Statki i Okręty”. III (6 (13)), s. 61-70, 1998. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1426-529X.
Media użyte na tej stronie
.svg)