U-55 (1939)
 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | 2 listopada 1938 |
| Wodowanie | 19 października 1939 |
 Kriegsmarine | |
| Wejście do służby | 21 listopada 1939 |
| Zatopiony | 30 stycznia 1940 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność | na powierzchni 753 t |
| Długość | 66,5 m |
| Szerokość | 6,2 m |
| Zanurzenie | 4,74 m |
| Napęd | |
| na powierzchni 2800 KM w zanurzeniu 750 KM | |
| Prędkość | na powierzchni 17,8 w. |
| Zasięg | na powierzchni 9700 Mm (10 w.) |
| Uzbrojenie | |
| 5 wyrzutni torped (zapas 14) lub 33 min TMB lub 22 min TMA, działo 88 mm działko 20 mm | |
| Załoga | 44 |
U-55 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII B z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1939 roku. Jedynym dowódcą był Kptlt. Werner Heidel.
Historia
Podczas II wojny światowej odbył jeden, 15 dniowy patrol bojowy, podczas którego zatopił 6 statków o łącznym tonażu 15.853 BRT, m.in. 30 stycznia 1940 roku brytyjski zbiornikowiec "Vaclite" (5026 BRT) i grecki frachtowiec "Keramiai" (5085 BRT).
Zatopiony przez własną załogę 30 stycznia 1940 roku na południowy zachód od wyspy Scilly na pozycji 48°37′00″N 7°48′00″W/48,616667 -7,800000 w efekcie uszkodzeń odniesionych po atakach slupa HMS "Fowey", niszczycieli: brytyjskiego HMS "Whitshed" i francuskich "Valmy" i "Guépard" oraz łodzi latającej Short Sunderland z 228. Dywizjonu RAF (Coastal Command). Z U-55 uratowano 41 rozbitków, jedyną ofiarą był dowódca Werner Heidel, który prawdopodobnie postanowił zginąć z okrętem.
Bibliografia
- Clay Blair: Hitlera wojna U-Bootów [T. 1], Myśliwi 1939-1942. Warszawa: Magnum, 1998. ISBN 83-85852-26-3.
- www.uboat.net: U-55 (ang.). [dostęp 2008-10-30].
.svg)
.svg)