U-flak

U-flak - zbiorcza nazwa dla kilku niemieckich okrętów podwodnych z okresu II wojny światowej przystosowanych do walki z jednostkami powietrznymi. U-bootwaffe posiadała łącznie cztery takie okręty należące do typu VIIC - U-441, U-256, U-621 i U-953; trzy kolejne (U-211, U-263, U-271) nie zostały całkowicie przebudowane. Ostatecznie koncepcja okazała się nieskuteczna i jednostki przebudowano na konwencjonalne okręty podwodne.

Niemcy eksperymentowali z różnymi modyfikacjami kiosku i dodawaniem artylerii przeciwlotniczej, dlatego część źródeł podaje wyższą liczbę przeciwlotniczych U-Bootów.

Założenia i doktryna

Alianckie lotnictwo dominowało nad wodami Zatoki Biskajskiej zatapiając tam dużą ilość niemieckich okrętów; rejon ten nazywany był "zatoką śmierci". Ze względu na obecność radaru niskich częstotliwości w alianckich samolotach, którego nie były w stanie wykryć ówczesne niemieckie detektory fal radarowych, U-Booty były zaskakiwane i często nie zdążyły się całkowicie zanurzyć przed atakiem stając się bardzo łatwym celem dla lotnictwa. BdU w pewnym momencie nakazało nawet pozostać na powierzchni i nawiązać walkę z samolotami; jednak część historyków (m.in. Blair) uważa że spowodowało to jeszcze większy wzrost strat.

Innym sposobem walki była doktryna grupowej obrony, według której okręty miały przechodzić przez zatokę na powierzchni w dużych grupach przy pełnej prędkości - każdy okręt stanowiło kilka dodatkowych karabinów maszynowych. Rozwinięciem tej koncepcji były jednostki typu U-flak które miały eskortować te grupy oraz umożliwić pozostałym U-Bootom swobodne zanurzenie poprzez skupienie ataku na sobie.

Silniejsze i liczniejsze karabiny maszynowe wraz z osłonami chroniącymi strzelców (których nie miały inne U-Booty) znacznie pogorszyły sterowność oraz prędkość podczas poruszania się pod wodą.

Zastosowanie bojowe

Okręty tego typu odbyły łącznie sześć misji bojowych w których zniszczyły jeden lub dwa alianckie samoloty. Przyczyną niepowodzenia była zmiana doktryny przez lotnictwo Aliantów - na metodę "grupowej obrony" zastosowali taktykę "grupowego ataku". Pojedynczy samolot po wykryciu wroga wzywał inne i czekał, a po pewnym czasie rozpoczynano skumulowany atak. Niezależnie jak silne wyposażenie przeciwlotnicze miały U-Booty, nie były one w stanie przeciwstawić się kilkunastu samolotom wroga.

Drugą przyczyną było naprowadzanie na takie grupy U-Bootów zespołów niszczycieli.

Z tego powodu BdU wycofało się z eksperymentu i przebudowało U-flak na konwencjonalne okręty bojowe.

DataU-BootyCel misjiRezultaty
maj 1943U-441Eskorta przez Zatokę BiskajskąOkręt zaatakowany przez lotnictwo - zestrzelenie jednego samolotu; U-Boot uszkodzony; 1 ranny[1]
lipiec 1943U-441Eskorta przez Zatokę BiskajskąOkręt zaatakowany przez lotnictwo - U-Boot poważnie uszkodzony; 10 zabitych i 13 rannych
Sierpień-wrzesień 1943U-621Eskorta przez Zatokę BiskajskąBrak kontaktu z lotnictwem
Październik 1943U-256, U-271Ochrona przeciwlotnicza obszaru bunkrowania na północ od AzorówU-256 zaatakowany 8 października o 3:34 - atakujący samolot został trafiony[2]. U-271 zaatakowany 21 października. 1 osoba zginęła[3]. 16 listopada U-256 został zaatakowany ponownie, udało mu się jednak trafić samolot i wykonał zanurzenie alarmowe.
Październik-listopad 1943[4]U-953Eskorta przez Zatokę BiskajskąBrak kontaktu z lotnictwem
Październik-listopad 1943U-441, U-211, U-953Operacje przeciwko konwojom MKS 28 oraz MKS 29Utrata U-211 (zniszczony przez lotnictwo) 19 listopada 1943

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Flag of Germany 1933.svg
National flag and merchant ensign of Germany from 1935 to 1945.
Flag of Germany (1935–1945).svg
National flag and merchant ensign of Germany from 1935 to 1945.