UGM-109/RGM-109 Tomahawk

UGM-109 / RGM-109 Tomahawk
Tomahawk SLCM
Ilustracja
PaństwoStany Zjednoczone
ProducentRaytheon Defense Systems
OdmianyUGM-109, RGM-109
Użycie bojoweDesert Storm
Deliberate Force
Allied Force
Odyssey Dawn
Wymiary
Długość6,25 metra
Średnica0,52 metrów
Masa1452 kg
Rozpiętość2,62 metrów
Parmetry techniczne
Napędstartowy: rakietowy (paliwo stałe)
marszowy: turbowentylatorowy
Zasięg450–2500 km (wersje)
Naprowadzaniebezwładnościowe i TERCOM
bezwładnościowe i radarowe
bezwladnościowe, TERCOM i GPS
Parametry użytkowe
CelnośćCEP: 10 metrów
Głowicanuklearna 200 kT, 315–454 kg burząca, kasetowa

UGM-109/RGM-109 Tomahawk – zaliczany do broni precyzyjnego rażenia amerykański pocisk manewrujący przeznaczony do odpalania z wyrzutni umieszczonych w okrętach podwodnych (UGM-109) i nawodnych (RGM-109), w obu przypadkach określany także jako Tomahawk SLCM (Submarine Launched Cruise Missile i Ship Launched Cruise Missile). Pociski tego typu przenosić mogą głowice jądrowe, odłamkowo-burzące, elektromagnetyczne oraz kasetowe, w celu atakowania celów lądowych lub nawodnych.

Rozwój

Rozwój morskiego pocisku samosterującego rozpoczął się w 1972 roku, kiedy program marynarki Stanów Zjednoczonych zmierzał do zapewnienia flocie pocisków manewrujących dla okrętów nawodnych i podwodnych, w wariantach przeznaczonych do ataku na jednostki nawodne przeciwnika, oraz cele lądowe. Pierwsze podwodne testowe odpalenie pocisku miało miejsce w 1978 roku, wtedy też General Dynamics otrzymał kontrakt na opracowanie i rozwój systemu.

Oryginalnie zaplanowane trzy wersje pocisku, odpalane z okrętów nawodnych oraz podwodnych:

  • UGM-109A TLAM-N (Tomahawk Land Attack Missile – Nuclear);
  • UGM-109B TASM (Tomahawk Anti-Ship Missile);
  • UGM-109C TLAM-C (Tomahawk Land Attack Missile – Conventional) z głowicą konwencjonalną.

Czwarta wersja – UGM-109D TLAM-D – z konwencjonalną głowicą wyposażoną w subamunicję, weszła do służby w 1989 roku.

Pierwsze pociski odpalane z okrętów nawodnych, które weszły do służby w US Navy w 1983 roku na pokładzie pancernika USS „New Jersey” (BB-62)[1], znane były jako BGM-109 Tomahawk. Jednak trzy lata później dokonano podziału klasyfikacyjnego tych pocisków na odpalane z okrętów nawodnych RGM-109 oraz UGM-109 odpalane z zanurzonych okrętów podwodnych.

W 2012 roku siły zbrojne USA zamówiły kolejną partię 252 pocisków wersji Block IV, za 254,6 mln USD, w tym 120 dla okrętów podwodnych[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Kenneth P. Werrell: The evolution of the cruise missile. Wyd. drugie. Washington, D.C: Air University, Air University Press, s. 192–193. OCLC 12022079.
  2. ↑ Informacje. „Raport – Wojsko Technika Obronność”. Nr 01/2013, s. 66. Agencja Lotnicza Altair. ISSN 1429-270x. 

Bibliografia

  • Tomahawk (ang.). Missile Threat. [dostęp 2019-02-02].
  • „Jane’s Strategic Weapon Systems”, Duncan Lenox (49), Coulsdon, Surrey: Jane’s Information Group, 2008, s. 202–208, ISSN 0958-6032.
Amerykańskie pociski manewrujące

Media użyte na tej stronie

SLCM TLAM.jpg
A Tomahawk Land Attack Missile (T-LAM) is launched from the US Navy (USN) OHIO CLASS: Strategic Missile Submarine, USS FLORIDA (SSBN 728), during Giant Shadow, a Naval Sea Systems Command (NAVSEA)/Naval Submarine Forces Experiment, conducted off the coast of the Bahamas. Giant Shadow is the first experiment under the ÒSea TrialÓ initiative of the Chief of Naval Operations (CNO) Sea Power 21 vision and the first in a series of experiments before converting and overhauling four SSBN class submarines to conventional weapons SSGN class.