UGM-73 Poseidon C-3
Państwo | |
---|---|
Producent | |
System | |
Typ | |
Przeznaczenie | strategiczne odstraszanie nuklearne |
Wyrzutnia | Okręty podwodne typu |
Status | wycofany ze służby |
Lata służby | 1971-1994 |
Długość | 10,36 m |
Średnica | 1,88 m |
Masa startowa | 29 030 kg |
Napęd | dwustopniowy na paliwo stałe |
Paliwo | stałe |
Zasięg | 2500 Mm (4635 km) |
Udźwig | 2000 kg |
Naprowadzanie | bezwładnościowe |
Celność | CEP: 450 m |
Głowica |
UGM-73 Poseidon C-3 – pocisk balistyczny SLBM pośredniego zasięgu na paliwo stałe, amerykańskiej marynarki wojennej. Poseidon C-3 były następcami pocisków Polaris A-3 we flocie amerykańskiej, były też pierwszymi na świecie pociskami w służbie operacyjnej, które wyposażono w głowice MIRV. Pociski Poseidon C-3 stanowiły odpowiedź na rozwój systemu antybalistycznego w Związku Radzieckim
Program konstrukcyjny
Bodźcem do opracowania pocisku Poseidon były sygnały, że Związek Radziecki jest w trakcie opracowywania systemu antybalistycznego będącego w stanie powstrzymać amerykańskie strategiczne uderzenie nuklearne[1]. Bezpośrednio zaś, program Poseidon był rezultatem rozpoczętych w marcu 1964 roku studiów marynarki pod nazwą „Great Circle Study”. W ich ramach rygorystycznym analizom poddano amerykański potencjał ofensywny i obronny, wraz z późniejszymi studiami zainicjowanymi przez sekretarza obrony McNamarę.
Pierwszy model Posejdona odbył lot w sierpniu 1968 roku, z pola testowego Eastern Test Range na Florydzie. 14 test w locie, odbyty w grudniu 1969 roku, był jednocześnie pierwszym testem w pełni kompletnego systemu uzbrojenia. W czerwcu 1970 roku ukończono testy rozwojowe systemu, który uzyskał status operacyjny w marcu 1971 roku.
Opis
Poseidon był dwustopniowym pociskiem balistycznym na paliwo stałe o długości 10,36 m i 1,88 m średnicy. Jego masa startowa wynosiła 29 480 kg maksymalny zasięg zaś 4640 km. Post-buster pocisku zdolny był do przenoszenia do 14 głowic MIRV, w związku jednak z deklaracją Stanów Zjednoczonych do układu START I, przenosił jedynie 10 głowic[2]. Zadeklarowany do traktatu udźwig throw-weight wynosił 2000 kilogramów. W jednej konfiguracji mógł przenosić 10 głowic W76 o mocy 100 kt, w innej – 14 głowic W68 o mocy 40-50 kt[2]. Poseidon C-3 dysponował bardzo dobrą celnością CEP wynoszącą 450 metrów, dwukrotnie mniej od pocisków Polaris A-3[2].
Status
Poseidon uzyskał status operacyjny w marcu 1971 roku, po czym w liczbie 496 pocisków został rozmieszczony na 31 okrętach podwodnych „41 for Freedom”. W 1984 roku, na okręty te zaczęto wprowadzać pociski Trident I C-4, które stopniowo zaczęły wypierać Poseidon z amerykańskiego systemu strategicznego odstraszania nuklearnego[2]. Do 1991 roku, w służbie pozostawało 10 jednostek wyposażonych w 160 pocisków C-3, do połowy 1994 roku jednak, wszystkie przenoszące je okręty zostały wycofane ze służby patrolowej i sukcesywnie wykreślane ze stanu US Navy[2].
Przypisy
Bibliografia
- Graham Spinardi: From Polaris to Trident: the development of US Fleet ballistic missile technology. Cambridge [England]: Cambridge University Press, 1994. ISBN 0-521-41357-5.
- Norman Polmar: Cold War Submarines, The Design and Construction of U.S. and Soviet Submarines. K. J. More. Potomac Books, Inc, 2003. ISBN 1-57488-530-8.
- Duncan Lenox: Jane’s Strategic Weapon Systems Issue Forty-nine. Jane’s Information Group, 2008, s. 616. ISSN 0958-6032.
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
A Poseidon C-3 (UGM-73A) fleet ballistic missile lifts off after being launched from the submerged nuclear-powered strategic missile submarine USS ULYSSES S. GRANT (SSBN-631). This is the 70th test launch of a Poseidon C-3.
Naval jack of the United States from September 11, 2002 to June 4, 2019; designed in the late 19th century. The flag consists of a rattlesnake superimposed across 13 alternating red and white stripes with the motto, "Don't Tread On Me" (without apostrophe).
First Navy Jack of the United States as (supposedly) used by the Continental Navy from October 13, 1775 through December 31, 1776. In 1980, the Secretary of the Navy directed the commissioned ship in active status having the longest total period in active status to display the rattlesnake jack in place of the union jack until decommissioned or transferred to inactive status. Since September 11, 2002, the flag has been flown by the United States Navy for the duration of the "Global War on Terrorism."
This image is based on an image at the World Flag Database, with the color Red from Image:Flag of the United States.svg.
For the previous and current 50-star flag (still used as a "government jack" in some cases), see File:US Naval Jack.svg.