UK Championship
UK Championship – rankingowy turniej snookerowy rozgrywany. Jest jednym z najbardziej prestiżowych turniejów rankingowych zaliczany do cyklu tzw. „Potrójnej Korony” (Mistrzostwa Świata, UK Championship, Masters)[1][2].
Historia
Początki turnieju sięgają 1977 roku, ale na początku wyłączenie obywatele Wielkiej Brytanii mogli w nim uczestniczyć[3]. Zmieniło się to w 1984, kiedy to turniej został otwarty dla wszystkich profesjonalnych graczy i nadano mu status turnieju rankingowego[3][1]. Był to wówczas turniej z największą liczbą punktów rankingowych turze poza samymi mistrzostwami[3]. Pierwszym graczem spoza Europy, który zwyciężył w turnieju stał się Ding Junhui, który w 2005 roku pokonał w finale Steve'a Davisa[3].
Od 1993 zredukowano liczbę frejmów potrzebnych do wygrania meczu – w finale rozgrywa się ich 19 (do 10 wygranych). Natomiast od 2011 dodatkowo zmniejszono liczbę frejmów potrzebnych do wygrania meczów we wszystkich rundach aż do ćwierćfinałów włącznie – obecnie gra się ich maksymalnie 11 (czyli do 6 wygranych). W sezonie 2007/2008 zawody przeniesiono z macierzystego Yorku do hali Telford International Centre, jednak w sezonie 2011/2012 rozgrywki powróciły do Yorku.
Do sezonu 2012/13 w fazie telewizyjnej brała udział najlepsza 16-tka rankingu oficjalnego oraz szesnastu zawodników, którzy z powodzeniem przebrnęli przez kwalifikacje. W sezonie 2013/14 uległ zmianie system rozgrywania UK Championship. W turnieju głównym oglądamy 128 zawodników – zawodowców i amatorów. Potencjalny zwycięzca musi zatem stawić czoła siedmiu rywalom. Obecnie aż do fazy półfinałowej mecze rozgrywane są do sześciu wygranych frejmów. W finale do odniesienia triumfu należy zapisać na swoim koncie dziesięć frejmów.
W całej historii turnieju, w zawodach zdobyto 11 breaków maksymalnych, a także 2 w kwalifikacjach do tego turnieju. W sezonie 2013/2014 podczas półfinałowego spotkania, Mark Selby wbił historycznego, setnego, oficjalnego maksa w historii profesjonalnych turniejów.
Najczęściej w turnieju zwyciężał Ronnie O’Sullivan (7-krotnie).
Nagrody pieniężne
Nagrodą za pierwsze miejsce jest £250 000 (około 1 250 000 zł), za drugie miejsce £100 000 (około 500 000 zł). Za maksymalnego breaka – £40 000 (około 200 000 zł), a za najwyższego breaka w turnieju – £15 000 (około 75 000 zł).
Triumfatorzy
Przypisy
- ↑ a b UK Championship - Turnieje snookerowe, 147.pl, 7 października 2011 [dostęp 2022-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2011-10-07] (pol.).
- ↑ World Snooker Association: UK Championship History. [dostęp 2009-01-11]. (ang.).
- ↑ a b c d Chris Turner , UK Championship, Snooker Archive, 16 lutego 2012 [dostęp 2022-11-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-16] .
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Autor: Maciej Jaros (commons: Nux, wiki-pl: Nux), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Snookerowy trójkąt z czerwonych bil.