UK Championship 2009
| ||||
 | ||||
| Liczba uczestników | 32 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce |
| |||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break | 141 | |||
| Rozegrane mecze | 31 | |||
Pukka Pies UK Championship 2009 – trzeci turniej rankingowym sezonu snookerowego 2009/2010. W dniach 5–13 grudnia 2009 roku miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Telford International Centre w Telford. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Shaun Murphy, który przegrał w meczu II rundy z późniejszym triumfatorem Ding Junhuiem 3:9.
W finale Ding Junhui pokonał po niezwykle wyrównanym meczu Johna Higginsa 10:8. Dla Chińczyka był to czwarty triumf w imprezie rankingowej w karierze, a drugi w UK Championship (poprzednio w 2005 roku).
W Polsce turniej transmitowała stacja komercyjna Eurosport.
Nagrody
Zwycięzca: £100 000
II miejsce: £46 000
Półfinalista: £23 250
Ćwierćfinalista: £16 450
Last 16: £12 050
Last 32: £8 750
Last 48: £5 500
Last 64: £2 300
Najwyższy break kwalifikacji: 500 £
Najwyższy break w fazie zasadniczej turnieju: 5000£
Maksymalny break w kwalifikacjach: 1000 £
Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: 25 000 £
Łączna pula nagród: 625 000 £[1]
Wydarzenia związane z turniejem
- Ding Junhui został drugim snookerzystą spoza Wielkiej Brytanii oraz Irlandii (po Neilu Robertsonie), mającym na koncie cztery wygrane w turniejach rankingowych w karierze.
- Peter Lines zakwalifikował się do fazy głównej turnieju rankingowego po raz pierwszy od ośmiu lat (poprzednio British Open 2001)[2].
- Graeme Dott poddał mecz I rundy z Markiem Williamsem przy stanie 2:6 z powodu choroby[3].
- Ryan Day w jedenastym framie meczu I rundy z Liangiem Wenbo nieskutecznie atakował breaka maksymalnego 147 punktów. Podejście zakończył po spudłowaniu brązowej bili, uzyskując 125 pkt.
- Peter Lines awansował do ćwierćfinału turnieju rankingowego po raz pierwszy od dziesięciu lat (poprzednio China Open 1999).
- Ronnie O’Sullivan w półfinale z Johnem Higginsem wygrał sześć partii z rzędu, doprowadzając od stanu 2:8 do remisu 8:8. Przegrał on jednak w decydującym 17 framie, pomimo iż w partii rozpoczął budowanie breaka.
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej (w nawiasie podano rundę w której zawodnik zakończył swój udział w turnieju):
|
Zawodnicy nierozstawieni
Poniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju UK Championship poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Drabinka turniejowa
Finał
| Finał: Do 10 frame’ów Telford International Centre, Telford, 13 grudnia 2009. Sędzia:  Eirian Williams | ||
 Ding Junhui | 10 – 8 |  John Higgins |
| Sesja południowa: 93(81)-11, 43(43)-75(67), 101(69)-27, 32-77(67), 78(63)-4, 51-62, 65(44)-49(45), 0-96(80) Sesja wieczorna: 58-22, 21-67, 78(50)-12, 12-99(91), 5-68(42), 75(74)-5, 64-58, 62-49, 18-115(115), 84(75)-36 | ||
| 81 | Najwyższy break | 115 |
| 0 | Breaki stupunktowe | 1 |
| 6 | Breaki 50-punktowe | 5 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
Mark Selby 141, 136, 132, 115, 102, 101- Stephen Lee 141, 103
Neil Robertson 137, 127, 119, 100- Ronnie O’Sullivan 134, 118, 116, 114, 110, 104
Ding Junhui 134, 114, 113
Stephen Hendry 130, 115, 112, 108- John Higgins 129, 127, 116, 115, 110, 109
Ryan Day 125- Allister Carter 124, 102
- Liang Wenbo 124
Mark Allen 121, 112, 104, 100- Shaun Murphy 119, 101
- Peter Lines 114
- Stephen Maguire 108
Marco Fu 104- Matthew Stevens 101
- Jamie Cope 100
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
 | Anglia | 19 | 59,38% |
| Szkocja | 4 | 12,50% |
| Walia | 3 | 9,38% |
 | Irlandia Północna | 2 | 6,25% |
| Chiny | 2 | 6,25% |
 | Australia | 1 | 3,13% |
 | Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 12
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 4
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 220 (272)
- Średnia liczba partii w meczu: 13,75
- Najwyższe zwycięstwo: 9-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 9 | 56,25% |
| Szkocja | 3 | 18,75% |
| Chiny | 2 | 12,50% |
| Walia | 1 | 6,25% |
| Australia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 12
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 109 (136)
- Średnia liczba partii w meczu: 13,63
- Najwyższe zwycięstwo: 9-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki ćwierćfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 4 | 50,00% |
| Szkocja | 2 | 25,00% |
| Chiny | 2 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 54 (68)
- Średnia liczba partii w meczu: 13,50
- Najwyższe zwycięstwo: 9-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Szkocja | 2 | 50,00% |
| Anglia | 1 | 25,00% |
| Chiny | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (34)
- Średnia liczba partii w meczu: 15,50
- Najwyższe zwycięstwo: 9-5
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Zmiany na prowizorycznej liście rankingowej po turnieju
Zwycięzca turnieju awansował na prowizorycznej liście rankingowej z 9 na 6 miejsce. Lider rankingu prowizorycznego John Higgins powiększył przewagę nad Ronnie O’Sullivanem, ale ten z kolei umocnił się na drugiej pozycji względem trzeciego Neila Robertsona. Po UK Championship w sezonie 2009/2010 do rozegrania pozostały jeszcze trzy turnieje rankingowe.
| Pozycja | Zawodnik | Suma pktów | Pkty sezon 2008-09 | Pkty sezon 2009-10 |
|---|---|---|---|---|
| 1. | John Higgins MBE | 46 360 | 31 000 | 15 360 |
| 2. | Ronnie O’Sullivan | 38 655 | 23 875 | 14 780 |
| 3. | Neil Robertson | 33 845 | 22 825 | 11 020 |
| 4. | Shaun Murphy | 31 975 | 23 475 | 8 500 |
| 5. | Allister Carter | 31 740 | 24 100 | 7 640 |
| 6. | Ding Junhui | 30 875 | 13 775 | 17 100 |
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne do turnieju UK Championship odbyły się w dniach 23–30 listopada 2009 roku w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii[5][6]. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
- Tom Ford 143, 125, 110, 104
- Stuart Bingham 141
Thepchaiya Un-Nooh 138, 101- Jimmy Robertson 135, 115
Brendan O’Donoghue 134- Stephen Lee 129, 110
- David Gilbert 128
- Simon Bedford 127, 108
- Liang Wenbo 127, 103
- Mark Joyce 122
- Anthony Hamilton 120
- Peter Lines 114, 113, 105, 101, 100
Tony Drago 113, 100- Lee Spick 111
- Robert Milkins 111
- Rod Lawler 111
- David Gray 108
- Matthew Stevens 107
- Matthew Couch 106
- Rory McLeod 104, 102
- Craig Steadman104, 100
- Mark Davis 103
- Xiao Guodong 102
- David Morris 100
- Dominic Dale 100
- Andrew Higginson 100
Linki zewnętrzne
- UK Championship 2009 na stronie snookerworld.pl
- UK Championship 2009 na oficjalnej stronie Światowej Federacji Snookera (en)
Przypisy
- ↑ Global Snooker: Prize Money. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
- ↑ worldsnooker.com: Dott To Face Williams in Telford [dostęp 2009-12-04] (en)
- ↑ worldsnooker.com: Williams Through As Dott Withdraws [dostęp 2009-12-05] (en)
- ↑ Na podstawie danych opublikowanych przez Światową Federację Snookera. [1]
- ↑ Global Snooker: Kwalifikacje (Wyniki). [dostęp 2013-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-15)].
- ↑ World Snooker: Kwalifikacje (Drabinka)
Media użyte na tej stronie
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.svg)
.svg){kind=link}
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Autor: Владимир Синицын, Licencja: CC BY-SA 3.0
Туринир World Series of Snooker в Москве