USS Bismarck Sea (CVE-95)

USS Bismarck Sea (CVE-95)
Historia
Stocznia	Kaiser Shipyards
Położenie stępki	31 stycznia 1944
Wodowanie	17 kwietnia 1944
US Navy
Nazwa	USS „Alikula Bay” (do 16 maja 1944) USS „Bismarck Sea”
Wejście do służby	20 maja 1944
Zatonął	21 lutego 1945
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	lekka: 7800 ton pełna: 10400 ton
Długość	całkowita 156,1 m
Szerokość	19,9 m; maksymalna 32,9 m
Zanurzenie	6,9 m
Napęd
2 pięciocylindrowe silniki Skinner Unaflow 4 kotły 285 psi 2 śruby napędowe 9000 shp
Prędkość	19 węzłów
Zasięg	10240 mil morskich przy prędkości 15 węzłów
Uzbrojenie
1 działo kalibru 127 mm 8 podwójnych działek kalibru 40 mm 20 działek kalibru 20 mm
Wyposażenie lotnicze
27 samolotów
Załoga	923 ludzi

USS Bismarck Sea (CVE-95) – amerykański lotniskowiec eskortowy typu Casablanca, który w końcowym okresie II wojny światowej wchodził w skład floty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.

Został zbudowany (jako "Alikula Bay") w ramach kontraktu Maritime Commission przez stocznię Kaiser. Wodowane okrętu nastąpiło 17 kwietnia 1944 roku (matką chrzestną została M. C. Wallgren, żona senatora Monrada Wallgrena). 16 maja 1944 roku zmieniono nazwę lotniskowca na "Bismarck Sea" i 20 maja 1944 roku przekazano go Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych. Dowódcą został kapitan J. L. Pratt.

Służba

Pomiędzy lipcem i sierpniem 1944 roku, "Bismarck Sea" eskortował konwoje pomiędzy kalifornijskim San Diego a Wyspami Marshalla. Po naprawach i dodatkowym treningu załogi w San Diego, został przebazowany do Ulithi, gdzie dołączył do okrętów VII Floty. Pomiędzy 14 a 23 listopada 1944 roku lotniskowiec wspierał operacje wojskowe w pobliżu wyspy Leyte, a następnie brał udział w lądowaniu wojsk w Zatoce Lingayen (9-18 stycznia 1945 roku). Od 16 lutego 1945 roku wspierał inwazję na wyspę Iwo Jima.

Zatonięcie

21 lutego 1945 roku, pomimo silnego ostrzału przeciwlotniczego, dwóm japońskim pilotom-kamikaze udało się przeprowadzić ataki na "Bismarck Sea". Pierwszy samolot (atakujący od sterburty) uderzył pod rufowym stanowiskiem dział kalibru 40 mm, przebił się przez pokład hangaru i wpadł do pomieszczeń magazynowych okrętu. Powstały pożar udało się wprawdzie opanować, ale eksplozja drugiego samolotu (uderzył w szyb windy rufowej) zniszczyła system przeciwpożarowy okrętu i uniemożliwiła dalszą akcję gaśniczą. Pomimo zarządzonej chwilę później ewakuacji, okręt zatonął wraz z 318 osobami na pokładzie. W ciągu następnych 12 godzin przeprowadzono akcję ratowniczą (w której wzięło udział łącznie sześć niszczycieli), w wyniku której z wody podjęto 605 członków załogi lotniskowca. Rozbitkowie zostali przeniesieni następnie na pokłady transportowców wojskowych "Dickens" i "Highlands".

Jeden z okrętów ratowniczych, niszczyciel eskortowy "Edmonds", uratował 378 członków załogi "Bismarck Sea" (w tym jego dowódcę) prowadząc akcję w zupełnej ciemności, przy dużym falowaniu i powtarzających się atakach z powietrza. Trzydziestu członków załogi "Edmondsa" wskoczyło do wody umożliwiając szybsze i bezpieczniejsze podjęcie rannych i wyczerpanych rozbitków.

USS "Bismarck Sea" otrzymał trzy odznaczenia battle star za służbę podczas II wojny światowej