USS Davis (DD-65)
| ||
USS Davis (DD-65) | ||
Historia | ||
Położenie stępki | 7 maja 1915 | |
Wodowanie | 15 sierpnia 1916 | |
US Navy | ||
Nazwa | USS Davis | |
Wejście do służby | 5 października 1916 | |
Wycofanie ze służby | 20 czerwca 1933 | |
US Coast Guard | ||
Nazwa | USCG Davis | |
Wejście do służby | 4 września 1926 | |
Wycofanie ze służby | 20 czerwca 1922 | |
Los okrętu | sprzedany na złom 22 sierpnia 1934 | |
Dane taktyczno-techniczne | ||
Wyporność | 1075 ton | |
Długość | 96,1 m | |
Szerokość | 9,3 m | |
Zanurzenie | 2,8 m | |
Prędkość | 30 węzłów (56 km/h) | |
Uzbrojenie | ||
4 x 102 mm, 12 wyrzutni torped kal. 533 mm | ||
Załoga | 99 ludzi |
USS Davis (DD-65) – amerykański niszczyciel typu Sampson. Okręt służył w United States Navy w czasie I wojny światowej, a później w United States Coast Guard (nosząc oznaczenie CG-21). Nazwa okrętu pochodziła od kontradmirała Charlesa Davisa (1807–1877).
Stępkę okrętu położono 7 maja 1915 w stoczni Bath Iron Works. Zwodowano go 15 sierpnia, matką chrzestną była E. Davis, prawnuczka patrona okrętu. Jednostka weszła do służby 5 października 1916, pierwszym dowódcą został Lieutenant Commander R. F. Zogbaum, Jr.
Po przydzieleniu do Sił Niszczycieli Floty Atlantyku (ang. Destroyer Force, Atlantic Fleet) "Davis" operował w pobliżu wschodniego wybrzeża USA i na Karaibach do czasu wejścia Stanów Zjednoczonych do I wojny światowej. Okręt wypłynął z Bostonu 24 kwietnia 1917 jako jedna z sześciu jednostek wchodzących w skład pierwszej tury niszczycieli amerykańskich mających pełnić służbę w Europie. Do Queenstown w Irlandii dotarł 4 maja. Pełnił służbę patrolową w pobliżu wybrzeża Zielonej Wyspy i eskortował konwoje w czasie przechodzenia przez nie strefy największego niebezpieczeństwa ze strony niemieckich okrętów podwodnych. Pomiędzy 25 a 28 czerwca spotkał i eskortował transportowce wojska przewożące Amerykańskie Siły Ekspedycyjne (ang. American Expeditionary Force) płynące do Francji. Ratował także rozbitków zatopionych jednostek. 12 maja 1918 podniósł z wody 35 członków załogi niemieckiego okrętu podwodnego U-103, który został ciężko uszkodzony w kolizji z brytyjskim statkiem "Olympic". Jeńców przekazał brytyjskim władzom wojskowym w Milford Haven. 13 grudnia 1918 wziął udział w eskortowaniu transportowca "George Washington", na którego do Brestu przypłynął prezydent USA Woodrow Wilson. Następnie uczestniczył w przeglądzie floty przeprowadzonym przez prezydenta.
"Davis" wrócił do Nowego Jorku 7 stycznia 1919 i po przejściu w tym mieście przeglądu dołączył do 4 Dywizjonu 8 Flotylli Sił Niszczycieli Floty Atlantyku (ang. Division 4, Flotilla 8, Destroyer Force, Atlantic Fleet), który służył na wschodnim wybrzeżu USA.
Od września 1919 do listopada 1920 był w rezerwie w Philadelphia Navy Yard. Do Charleston dotarł 3 grudnia 1920 i operował z tego portu oraz z Newport będąc w ograniczonej służbie (ang. reduced commission) do czasu dotarcia do stoczni filadelfijskiej 29 marca 1922.
Został wycofany ze służby 20 czerwca 1922 i przekazany Straży Przybrzeżnej 25 marca 1926. Bazując w New London pełnił służbę w ramach patroli rumowych
Do Marynarki wrócił 30 czerwca 1933 i nie wszedł już do służby do czasu sprzedaży 22 sierpnia 1934.
Bibliografia
- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
Media użyte na tej stronie
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
The U.S. Navy destroyer USS Davis (DD-65) on 10 December 1916.
Ensign used by the U.S. Coast Guard (variation of earlier Customs/Revenue flag)