USS Hale (DD-133)
| ||
Historia | ||
Położenie stępki | 7 października 1918 | |
Wodowanie | 29 maja 1919 | |
US Navy | ||
Wejście do służby | 12 czerwca 1919 | |
Royal Navy | ||
Nazwa | HMS „Caldwell” (I20) | |
Royal Canadian Navy | ||
Nazwa | HMCS „Caldwell” | |
Los okrętu | złomowany 1944 | |
Dane taktyczno-techniczne | ||
Długość | 95,8 m | |
Szerokość | 9,65 m | |
Zanurzenie | 2,64 m | |
Prędkość | 35 węzłów | |
Uzbrojenie | ||
4 x 102 mm L/50 2 x 76 mm L/23 | ||
Wyrzutnie torpedowe | 12 wyrzutni kal. 533 mm | |
Załoga | 113 oficerów i marynarzy |
USS Hale (DD–133) – amerykański niszczyciel typu Wickes z okresu I i II wojny światowej. Przekazany później Royal Navy, gdzie służył jako HMS „Caldwell” (I20). Jego patronem był Eugene Hale.
Został zwodowany 29 maja 1919 roku w stoczni Bath Iron Works. Matką chrzestną była Mary Hale, wnuczka senatora Hale’a. Wszedł do służby 12 czerwca 1919 roku w Bostonie[1].
W okresie międzywojennym w służbie na Atlantyku i Pacyfiku. Niejednokrotnie wycofywany na pewien czas ze służby[1].
9 września 1940 roku przekazany Wielkiej Brytanii w ramach układu niszczyciele za bazy. Przemianowany na HMS „Caldwell” (I20)[1].
W służbie brytyjskiej pełnił służbę eskortową na Atlantyku i Karaibach. W latach 1942-1943 pełnił służbę w ramach Royal Canadian Navy. Zezłomowany we wrześniu 1944 roku[1].
Przypisy
- ↑ a b c d DANFS: Hale I (Destroyer No. 133) (ang.). history.navy.mil. [dostęp 2019-12-29].
Linki zewnętrzne
|
Media użyte na tej stronie
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Wickes class destroyer USS Hale (DD-133), Venice, Italy 1919. Transferred to Britain as HMS Caldwell (I20) in 1940. Also served Canada as HMCS Caldwell.