USS Independence (LCS-2)

USS Independence
Typ

Independence

Historia
Stocznia

Austal USA;
prowadzący program budowy: General Dynamics (Bath Iron Works)

Położenie stępki

19 stycznia 2006

Wodowanie

• 29 kwietnia 2008
• chrzest: 4 października 2008

 US Navy
Wejście do służby

16 stycznia 2010

Wycofanie ze służby

29 lipca 2021

Los okrętu

wycofany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 2100 t
pełna: 2800 t
bojowa rzeczywista 3353 t

Długość

127 m

Szerokość

31,6

Zanurzenie

4,5 m

Materiał kadłuba

aluminium

Napęd
siłownia w układzie CODAG, 2 silniki wysokoprężne
2 turbiny gazowe Rolls-Royce MT30 napędzające 4 pędniki strugowodne
Prędkość

+44 węzłów

Zasięg

4345 mm (18 węzłów)
1000 mm (prędkość max)

Uzbrojenie
radar Sea Giraffe 3-D
wyrzutnia pocisków RIM-116 Rolling Airframe Missile
działo Mk 110 57 mm Mod
4 karabiny maszynowe MK 26 Mod 17 kaliber 12,7
pojazdy bezzałogowe
Moduły:
Mine Warfare (MIW),
Anti-submarine Warfare (ASW),
Surface Warfare (SUW)
pociski przeciwokrętowe NSM (wrzesień 2019: jeden okręt: LCS 10 Gabrielle Giffords
Opancerzenie
brak
Wyposażenie lotnicze
2 helikoptery MH-60R i MH-60S
lub MH-60R/S i VTUAV
bezzałogowy śmigłowiec MQ-8 Fire Scout
Załoga

40 członków załogi stałej,
dodatkowo 75 członków dla określonych misji.

USS Independence (LCS-2) – amerykański okręt walki na wodach litoralnych (Littoral Combat Ship) typu Independence. Ze względu na wymiary, wyporność i uzbrojenie okręt miał być także klasyfikowany jako fregata rakietowa. Jednak projekt okazał się porażką. Okręty typu Independence mogą pełnić jedynie rolę drogich w utrzymaniu jednostek patrolowych (nic nie wskazuje aby w tej kwestii w przyszłości miała nastąpić jakaś zmiana). Okręt zbudowany przez koncern General Dynamics był poddany testom porównawczym z konkurencyjnym projektem opracowanym przez Lockheed Martin USS "Freedom". W wyniku prób podjęto decyzję o wprowadzeniu do służby obu typów okrętów. Jest to szósty okręt w historii United States Navy noszący imię "Independence".

Historia

Po zamachu na niszczyciel rakietowy USS "Cole" w październiku 2000, w którym zginęło 17 marynarzy[1], dowództwo US Navy dostrzegło potrzebę posiadania jednostek przystosowanych do działania na wodach przybrzeżnych. Po zamachach z 11 września 2001 i rozpoczęciu „wojny z terroryzmem”, podjęto decyzję o opracowaniu nowego typu okrętów, które byłyby szybsze, tańsze i łatwiejsze w budowie niż do tej pory używane w US Navy okręty. W wyniku prac koncepcyjnych rozpoczętych w październiku 2001 opracowano szczegółowe wymagania jakie powinny spełniać nowe okręty. Oprócz dużej prędkości i zwrotności, okręty miały być zbudowane w technologii modułowej, która miała umożliwiać szybkie dostosowanie okrętów do konkretnych misji. Prace nad nowymi prototypowymi okrętami zlecono koncernom zbrojeniowym General Dynamics i Lockheed Martin. Szybkie tempo opracowania całego projektu przy zachowaniu niewielkich kosztów miało być osiągnięte dzięki wykorzystaniu przy budowie okrętów technologii opracowanych na potrzeby rynku cywilnego. Jednostki prototypowe, opracowywane niezależnie, miały zostać poddane testom porównawczym, które miały zadecydować o złożeniu zamówień budowę jednostek seryjnych.

Zamówienie na jednostkę budowaną przez General Dynamics w stoczni Austal USA zostało złożone 15 października 2005. Rozpoczęcie budowy USS "Independence" (LCS-2) miało miejsce 19 stycznia 2006. Wodowanie nastąpiło 29 kwietnia 2008. 18 grudnia 2009 roku odbyła się uroczystość oficjalnego przekazania okrętu US Navy, a oficjalne przyjęcie okrętu do służby odbyło się w styczniu 2010 roku.

29 lipca 2021 roku odbyła się uroczystość wycofania okrętu ze służby[2]. 20 czerwca 2020 US Navy poinformowała, że ze służby zostanie wycofane zostaną pierwsze cztery typu Freedom i dwa typu Independence. Powodem wycofania stosunkowo nowej jednostki, będącej w służbie 11 lat, jest fakt, iż okręt był mocno zużyty oraz to, że pierwsze jednostki serii LCS, będące okrętami prototypowymi, posiadają zupełnie inny pakiet wyposażenia w odróżnieniu od seryjnych okrętów[3][2].

Opis

Konstrukcja kadłuba "Indepednence" została opracowana na podstawie doświadczeń, które australijska stocznia Austal zdobyła przy budowie licznych szybkich promów pasażerskich dla odbiorców cywilnych. Kadłub powstał w układzie trimarana, który ma zapewnić jednostce uzyskanie dużych prędkości (jednak mniejszych niż konkurencyjny Freedom z powodu większego oporu  hydrodynamicznego) oraz wysokiej manewrowości. Duża szerokość kadłuba w części rufowej okrętu pozwoliła na stworzenie stabilnego lądowiska dla śmigłowców pokładowych. Wykonany z aluminium kadłub, w części rufowej posiada obszerną ładownię, do której dostęp zapewnia rufowa rampa i boczne wrota na prawej burcie. Rampa rufowa pozwala na wodowanie małych jednostek pływających przy stanie morza do 4 stopni w skali Beauforta. Zastosowano kombinowaną siłownię w układzie CODAG składającą się z dwóch turbin gazowych i dwóch silników wysokoprężnych, które napędzają cztery pędniki strugowodne Rolls Royce KaMeWa.

USS "Independence" podczas prac wyposażeniowych w stoczni Austal

Wymienne moduły

Z założenia uzbrojenie miało składać się z wymiennych modułów (ostatecznie z tej koncepcji zrezygnowano). Byłby one dobierane w zależności od misji okrętu:

  • Mine Warfare (MIW), zawiera wiele elementów przeciwpodwodnych w tym AN/WLD-1 Remote Minehunting UUV System - bezzałogowy zdalnie sterowany pojazd przeciwminowy, AN/AQS-20A - holowany sonar i inne czujniki do wykrywania min, Organic Airborne Surface Influence Sweep (OASIS), Airborne Laser Mine Detection System (AES-1 ALMDS), Airborne Mine Neutralization System (AMNS), Rapid Airborne Mine Clearance System (RAMICS), działko 30 mm z amunicją superkawitacyjną i inne.
  • Anti-submarine Warfare (ASW), pakiet broni przeciwpodwodnej obejmuje system obserwacji przestrzeni podwodnej SEA TALON (Tactical Littoral Ocean Network) opracowany przez Lockheed Martin Maritime Systems & Sensors, który integruje system sensorów akustycznych okrętu z półzanurzalnymi pojazdami i zespoły komunikacji sieciocentrycznej. Sensory pasywne obejmują:
    • Advanced Deployable System (ADS) – szybko i łatwo montowaną w dnie okrętu antenę obserwacji akustycznej;
    • półzanurzalny AN/WLD-1 (wchodzący również w skład modułu antyminowego) z systemem walki przeciwpodwodnej;
    • holowany Remote Towed Active Source (TRAS) sonar aktywny;
    • wielozakresowa antenę z wielofunkcyjnym sonarem aktywnym (Multiband Transducer), której zadaniem jest mylenie wrogich okrętów podwodnych i torped;
    • śmigłowiec MH-60R/S (przenoszący torpedy Mark 54 MAKO, boje sonarowe, skonstruowany przez Raytheon lotniczy sonar niskiej częstotliwości AN/AQS-22) oraz bezzałogowe pojazdy nawodne;
    • USV (zanurzalny sonar, multistatyczny sonar aktywny oraz ULITE ultralekki sonar holowany) opracowany przez General Dynamics Robotics.
  • Surface Warfare (SUW), dwuprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwokrętowych Harpoon lub dziobowy moduł SSMM z 24-komorową wyrzutnią (M299 VLS) rakiet Hellfire

Krytyka konstrukcji

Okręty klasy Idenpendence będące na stanie United States Navy od 2010 r. do dnia dzisiejszego nie pełnią służby operacyjnej. Przyjęte założenia konstrukcyjne (kadłub z aluminium) sprawiają, że okręt nie jest odporny na pożar ani uszkodzenia w trakcie misji bojowej (nie posiada opancerzenia). Nie może pływać po zamarzniętym akwenie (zerowa klasa lodowa). Układ trimarana powoduje małą wyporność, a zatem spore ograniczenia co do zabieranego wyposażenia. Stałe uzbrojenie jest wręcz symboliczne i składa się z armaty uniwersalnej kalibru 57 mm, systemu samoobrony krótkiego SeaRAM z rakietami RIM-116 oraz 4 wkm kalibru 12,7 mm. Zrezygnowano z montowania pocisków przeciwokrętowych Harpoon, gdyż strzelania skończyły się niepowodzeniem. Wymienne moduły do dnia dzisiejszego (początek 2019) nie są gotowe. Nie jest też pewne czy trwające prace badawcze nie zostaną ostatecznie zawieszone. Ogromnym problemem okazała się korozja kadłuba. USS Idependence już po roku od wejścia do służby, musiał zostać umieszczony w suchym doku. Niezbędna była wymiana sporej części poszycia kadłuba. Problemem okazała się też mała ilość stałej załogi. Zakładano, że przez automatyzację okrętu wystarczy 40 marynarzy, plus personel obsługujący określony moduł. W praktyce okazało się, że załoga jest przeciążona zadaniami, zmęczona i niewyspana. Do dzisiaj tego problemu nie rozwiązano. Kolejnym mankamentem konstrukcji jest niewielki praktyczny zasięg. Okręty klasy Independence są trapione ciągłymi awariami. Nie są też w stanie obronić się przed pociskami przeciwokrętowymi, atakującymi z różnych stron.

Ostatecznie okręty klasy Indenendence pełnią rolę okrętów patrolowych, zwalczania handlu narkotykami oraz antypirackich. Wszystko wskazuje, że ze względu na przyjętą konstrukcję, nigdy nie będą pełnoprawnymi okrętami bojowymi.

Przypisy

  1. ↑ This story was written by Donna Miles, American Forces Press Service, Navy Honors Killed, Injured in USS Cole Attack [dostęp 2017-07-04] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-05] (ang.).
  2. ↑ a b USS Independence (LCS 2) Decommissions After Distinguished Service, United States Navy [dostęp 2021-08-01] (ang.).
  3. ↑ US Navy wycofała pierwszą fregatę LCS, MILMAG, 30 lipca 2021 [dostęp 2021-08-01] (pol.).

Bibliografia

  • okręty typu LCS. peoships.crane.navy.mil. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-06-23)]. (ang.)
  • Nowa Technika Wojskowa, nr 3/2019, "Amerykańskie LCS czyli okręty typu Freedom i Independence (2)" Sławomir J. Lipiecki
  • www.altair.com.pl, Pierwsza misja LCS z NSM, 09 września 2019
Littoral Combat Ship
Typu Freedom
  • „Freedom”
  • „Fort Worth”
  • „Milwaukee”
  • „Detroit”
  • „Little Rock”
  • „Sioux City”
  • „Wichita”
  • „Billings”
  • „Indianapolis”
  • „St. Louis”
  • „Minneapolis-Saint Paul”
  • „Cooperstown”
  • „Marinette”
  • „Nantucket”
  • „Beloit”
  • „Cleveland”
Typu Independence
  • „Independence”
  • „Coronado”
  • „Jackson”
  • „Montgomery”
  • „Gabielle Giffords”
  • „Omaha”
  • „Manchester”
  • „Tulsa”
  • „Charleston”
  • „Cincinnati”
  • „Kansas City”
  • „Oakland”
  • „Mobile”
  • „Savannah”
  • „Canberra”
  • „Santa Barbara”
  • „Augusta”
  • „Kingsville”
  • „Pierre”

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
USS Independence LCS-2 at pierce (cropped).jpg
The U.S. Navy littoral combat ship USS Independence (LCS-2) arrives at Mole Pier at Naval Air Station Key West, Florida (USA), on 29 March 2010. Independence was on the way to Norfolk, Virginia (USA), for commencement of initial testing and evaluation of the aluminum vessel before sailing to its homeport in San Diego, California (USA).
USS Independence LCS-2.jpg
(c) Ravenhull z angielskiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Photo made of USS Independence after launch
Taken with AT&T Tilt on 3MB setting and edited (cropped only) with en:ACDSee.