USS Laffey (DD-459)

USS Laffey (DD-459)
Ilustracja
Typ

Benson

Historia
Stocznia

Bethlehem

Położenie stępki

13 stycznia 1941

Wodowanie

30 października 1941

 US Navy
Wejście do służby

31 marca 1942

Zatopiony

13 listopada 1942

Los okrętu

utracony w bitwie pod Gudalcanalem

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

1 839 ton

Długość

106,2 metra

Szerokość

11 metrów

Zanurzenie

3,61 metra

Materiał kadłuba

stal

Napęd
50 000 shp
Prędkość

35 węzłów

Załoga

208 oficerów i marynarzy

Presidential Unit Citation - baretka marynarki
Bronze-service-star-3d.png Bronze-service-star-3d.png Bronze-service-star-3d.png

USS Laffey (DD-459) – amerykański niszczyciel typu Benson o wyporności 1 839 ton, służący w amerykańskiej marynarce wojennej w latach 1941–1942.

Stępkę pod okręt położono 13 stycznia 1941 roku w stoczni Bethlehem w San Francisco, gdzie został zwodowany 30 października 1941 roku. 31 marca 1942 roku jednostka została przyjęta do służby w US Navy pod nazwą USS Laffey (DD-459). Okręt służył następnie w operacjach Task Force 18 na Pacyfiku. Po zatopieniu amerykańskiego lotniskowca USS „Wasp” (CV-7), prowadził akcje ratowania rozbitków, których dostarczył na wyspę Espiritu Santo. Swoją pierwsza operację bojową przeprowadził biorąc udział w w bitwie koło przylądka Ésperance, w październiku 1942 roku. Przeprowadził wówczas pojedynek artyleryjski z japońskim krążownikiem „Aoba”.

W listopadzie 1942 roku płynąc w zespole niszczycieli i krążowników, wpadł w silny zespół japońskich okrętów nawodnych, z dwoma pancernikami w składzie. W pojedynku artyleryjskim na bezpośrednim dystansie, ostrzelał bojowe stanowisko dowodzenia krążownika liniowego „Hiei”, ciężko raniąc dowodzącego zespołem wice admirała Hiroaki Abe oraz zabijając jego szefa sztabu. Otoczony przez dwa ciężkie okręty liniowe – „Hiei” i „Kirishima” – oraz dwa niszczyciele, prowadził ogień artyleryjski do wszystkich celów, zanim został trafiony pociskiem 356 mm z „Hiei”, który rozbił jego maszynownię. Po będącej skutkiem tego utracie ruchu, okręt został trafiony torpedą co spowodowało duży przechył okrętu. Chwilę po otrzymaniu przez załogę rozkazu opuszczenia okrętu, jednostka została rozerwana przez eksplozję własnych bomb głębinowych, prawdopodobnie skutkiem trafienia kolejnym ciężkim pociskiem lub torpedą. Na okręcie śmierć poniosło wówczas 59 z 247 członków załogi w tym rejsie. Za postawę w bitwie pod Guadalcanalem, USS „Laffey” został wyróżniony Presidential Unit Citation – najwyższym amerykańskim odznaczeniem bojowym przyznawanym jednostkom wojskowym, oraz sześcioma Battle Stars

Bibliografia

  • Eric W. Osborne: Destroyers: An Illustrated History of Their Impact. ABC-CLIO, 2005, seria: Weapons and Warfare. ISBN 1-85109-479-2.
  • Robert S. Parkin: Blood On The Sea: American Destroyers Lost In World War II. Nowy Jork: Da Capo Press, 1995. ISBN 1-885119-17-8.
  • Laffey I (DD-459) (ang.). NHHC. [dostęp 2022-01-20].
Niszczyciele typu Benson
  • „Benson”
  • „Mayo”
  • „Madison”
  • „Lansdale”
  • „Hilary P. Jones”
  • „Charles F. Hughes”
  • „Laffey”
  • „Woodworth”
  • „Farenholt„
  • „Bailey”
  • „Bancroft”
  • „Barton”
  • „Boyle”
  • „Champlin”
  • „Meade”
  • „Murphy”
  • „Parker”
  • „Caldwell”
  • „Coghlan”
  • „Frazier”
  • „Gansevoort”
  • „Gillespie”
  • „Hobby”
  • „Kalk”
  • „Kendrick”
  • „Laub”
  • „MacKenzie”
  • „McLanahan”
  • „Nields”
  • „Ordronaux”

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
Bronze-service-star-3d.png
Autor: Lestatdelc, Licencja: CC BY-SA 3.0
Bronze service star ribbon device used on military ribbons.
USS Laffey (DD-459).jpg
The destroyer USS Laffey (DD-459) steams alongside another U.S. Navy ship, while at sea in the south Pacific on 4 September 1942.