USS Maine (BB-10)
| ||
 The USS Maine | ||
| Historia | ||
| Położenie stępki | 15 lutego 1899 | |
| Wodowanie | 27 lipca 1901 | |
 US Navy | ||
| Wejście do służby | 29 grudnia 1902 | |
| Wycofanie ze służby | 15 maja 1920 | |
| Los okrętu | sprzedany na złom | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | standardowa:12 500 ton pełna:13 500 ton | |
| Długość | całkowita 120 m | |
| Szerokość | 22,0 m | |
| Zanurzenie | 7,4 m | |
| Prędkość | 18 węzłów | |
| Uzbrojenie | ||
| 4 × 305 mm 16 × 152 mm 6 × 76 mm 8 × 3 funtówki 6 × 37 mm (1 funt) 3 × 7,62 mm karabiny maszynowe 2 × 450 mm wyrzutnie torped | ||
| Załoga | 561 ludzi | |
USS Maine (BB-10) – amerykański pancernik, okręt główny pancerników typu Maine. Był drugim okrętem United States Navy noszącym nazwę pochodzącą od 23 stanu.
Kontrakt na budowę pancernika został przyznany stoczni William Cramp and Sons z Filadelfii 1 października 1898. Stępkę położono 15 lutego 1899, rok po zniszczeniu pierwszego USS „Maine”. Jednostkę zwodowano 27 lipca 1901, matką chrzestną była pani Mary Preble Anderson. Okręt wszedł do służby w Filadelfii 29 grudnia 1902. Pierwszym dowódcą został komandor Eugene H.C. Leutze.
Od 1903 do 1907 okręt służył na wodach otaczających wschodnie wybrzeże USA i na wodach Indii Zachodnich. W tym czasie odbył także jedną podróż na Morze Śródziemne. 16 grudnia 1907 wyszedł z Hampton Roads wraz z resztą pancerników Floty Atlantyku w rejs Wielkiej Białej Floty najpierw na Ocean Spokojny, a później w dalszą podróż dookoła świata. W towarzystwie pancernika „Alabama” (BB-8) udał się do Guam i na Filipiny. Przeszedł przez Kanał Sueski i Morze Śródziemne i wrócił na atlantyckie wybrzeże Stanów Zjednoczonych w październiku 1908 docierając do Stanów Zjednoczonych przed główną grupą.
Kolejne kilka miesięcy był jednostką flagową Trzeciej Eskadry Floty Atlantyku, operował wzdłuż wybrzeża Atlantyku i na wodach Karaibów. 31 sierpnia 1909 został wycofany ze służby w Portsmouth (New Hampshire). Ponownie wcielony do służby 15 czerwca 1911 operował wzdłuż wschodniego wybrzeża USA. W czasie I wojny światowej pełnił funkcję jednostki szkolnej dla obsad maszynowni, dział i podchorążych (ang. midshipmen). 26 grudnia 1918 po pokonaniu państw centralnych wziął udział w przeglądzie floty w Nowym Jorku.
Do 15 maja 1902 operował wraz z okrętami Floty Atlantyku, wtedy został wycofany ze służby w Philadelphia Navy Yard. Został sprzedany 23 stycznia 1922 firmie Joseph G. Hitner and William F. Cutlet z Filadelfii. 17 września 1923 został złomowany zgodnie z ustaleniami traktatu waszyngtońskiego.
Bibliografia
- John D. Alden: American Steel Navy: A Photographic History of the U.S. Navy from the Introduction of the Steel Hull in 1883 to the Cruise of the Great White Fleet. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-248-6.
- Norman Friedman: U.S. Battleships: An Illustrated Design History. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1985. ISBN 0-87021-715-1.
- John C. Reilly, Robert L. Scheina: American Battleships 1996-1923: Predreadnought Design and Construction. Annapolis, Maryland: Naval Institute Press, 1980. ISBN 0-87021-524-8.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
The Battleship USS Maine (BB-10), Public domain photo from history.navy.mil