USS Oglala (CM-4)
| ||
_after_modernization_c1928.jpg) USS "Oglala" (CM-4) po modernizacji w roku 1928 | ||
| Klasa | Stawiacz min, okręt-baza wodnosamolotów, okręt naprawczy | |
| Historia | ||
| Stocznia | William Cramp and Sons | |
| Położenie stępki | 1904 | |
| Wodowanie | 1907, jako SS "Massachusetts" | |
 US Navy | ||
| Wejście do służby | 7 grudnia 1917, jako USS "Massachusetts" | |
| Wycofanie ze służby | 1 lipca 1946 | |
| Los okrętu | złomowany w 1965 | |
| Dane taktyczno-techniczne | ||
| Wyporność | 3746 ton | |
| Długość | 117,83 m | |
| Szerokość | 15,90 m | |
| Zanurzenie | 4,45 m | |
| Materiał kadłuba | Stal | |
| Napęd | ||
| 2 maszyny parowe potrójnego rozprężania x 3500 KM (łącznie 7 000 KM/5 220 kW) | ||
| Prędkość | 17 węzłów | |
| Zasięg | maksymalny 5,000 mil (9,300 km) | |
| Uzbrojenie | ||
| 3 x 76mm, 2 km; w 1944 1x127mm/L38, 4 x 76mm/L50 plot., 4 x 40mm (2xII) | ||
| Wyposażenie lotnicze | ||
| 6 samolotów na pokładzie | ||
| Załoga | 407 (425 w 1921) | |
USS Oglala CM-4 – stawiacz min w służbie United States Navy. Zwodowany jako SS "Massachusetts", niecały miesiąc później przemianowany na "Shawmut" i pod tą nazwą wziął udział w I wojnie światowej. W roku 1928 został nazwany Oglala na cześć plemienia Indian Lakota z Black Hills w Południowej Dakocie. Okręt ten został zatopiony w ataku na Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku następnie wydobyty z dużymi trudnościami. Okazał się warty remontu i służył na Pacyfiku do końca II wojny światowej.
Początek służby
SS "Massachusetts" zbudowała stocznia William Cramp and Sons z Filadelfii w Pensylwanii dla firmy Eastern Steamship do obsługi nocnej żeglugi pasażerskiej pomiędzy Bostonem, a Nowym Yorkiem[1]. Po tym jak Stany Zjednoczone przystąpiły do I wojny światowej, United States Navy zakupiła "Massachusetts", jego siostrzany statek "Bunker Hill", przemianowany na USS "Aroostook" (CM-3), i sześć innych cywilnych parowców, aby położyć Zagrodę Minową Morza Północnego.
I wojna światowa
Flota Stanów Zjednoczonych przekształciła dwa statki pasażerskie w Stoczni Bostońskiej. Zmieniono ich pokłady, aby poprawić ich dzielność morską w charakterze stawiaczy min. Statek 7 grudnia 1917 został wcielony do służby jako "Massachusetts" i przemianowany na "Shawmut" 7 stycznia 1918. Następnie został wysłany do Wielkiej Brytanii w czerwcu 1918 gdzie spędził resztę wojny na stawianiu zapory minowej na Morzu Północnym przeciwko niemieckim okrętom podwodnym. Ogółem postawił 2970 min w okresie od 14 lipca do 24 października[2].
_laying_mines_in_North_Sea_1918.jpg)
Cała operacja odbywała się pod dowództwem kapitana Wata Tylera Cluveriusa Jr., który w grudniu 1918 sprowadził okręt z powrotem do Stanów Zjednoczonych[1]. Kapitan Cluverius był aspirantem na pokładzie USS "Maine" w porcie Hawany[1].
Stawiacz min i okręt baza wodnosamolotów
Następne dwie dekady służył jako okręt-baza wodnosamolotów i stawiacz min. W 1920 roku otrzymał znak burtowy CM-4 i aby uniknąć pomyłek głosowych z podobnie brzmiącą nazwą USS "Chaumont", został przemianowany na "Oglala" 1 stycznia 1928. Mniej więcej w tym samym czasie został wyposażony w nowe kotły; podczas modyfikacji zlikwidowano jeden z dwóch kominów. "Oglala" była okrętem flagowym podczas wyprawy badawczej na Aleuty w 1934[3]. Pomimo wielu znanych wad wynikających z jej cywilnego pochodzenia i starego wieku "Oglala" służyła jako główny stawiacz min Floty Amerykańskiej aż do wczesnych lat czterdziestych, pod dowództwem kapitana Johna L. Collisa. Kapitan Collis został odznaczony Legią Zasługi jako dowódca dywizjonu stawiaczy min na Wyspach Salomona podczas drugiej wojny światowej.
Atak na Pearl Harbor 7 grudnia 1941
_capsized_at_Pearl_Harbor_1941.jpeg)
Rankiem 7 grudnia 1941 USS "Oglala" - okręt flagowy stawiaczy min amerykańskiej Floty Pacyfiku, był przycumowany do lekkiego krążownika USS "Helena" (CL-50). Oba okręty stały przy nabrzeżu 1010 w stoczni portu Pearl Harbor z ośmiostopowym pontonem pomiędzy nimi. Japońska torpeda trafiła krążownik przepływając pod dnem USS "Oglala". Eksplozja torpedy w związku z bliskością burt uszkodziła również "Oglalę" i zaczęła ona gwałtownie nabierać wody[4]. Następnie obok niej spadła bomba powodując kolejne uszkodzenia. Stara konstrukcja nie pozwoliła na zatrzymanie rozprzestrzeniania się wody z uszkodzonych przedziałów. Kiedy stało się jasne, że może zatonąć, została przesunięta za rufę "Heleny", aby nie przygwoździć krążownika do nadbrzeża. Dwie godziny po uszkodzeniu przewróciła się na burtę i zatonęła obok doku 1010, opierając się masztami o nadbrzeże[4].
Operacja wydobycia w 1942
_at_Pearl_Harbor_NS_after_refloating_1942.jpg)
"Oglala" została na początku sklasyfikowana jako strata całkowita (ang. total loss); usunięto tylko maszty, zakładając, że statek zostanie wydobyty i wyholowany w celu zatopienia, aby oczyścić cenne miejsce przy doku[4] lub wysadzony w powietrze, a fragmenty wydobyte jako złom[5]. Ostatecznie zdecydowano postawić statek na równej stępce, a następnie podnieść za pomocą pontonów. Ostatecznie do wraku przymocowano 10 zatopionych pontonów, z których później wypompowano wodę, dwie barki ciągnęły, a od strony nadbrzeża dwa podnośniki popychały okręt, by obrócić go do pionu. Do niezniszczonych przedziałów wtłaczano powietrze pod ciśnieniem, by zwiększyć pływalność "Oglali[6]. Pierwsza operacja wydobycia (wyrównania) z 11 kwietnia 1942 r. zakończyła się porażką z powodu rozerwania kilku łańcuchów, jednak druga próba 12 dni później odniosła sukces. "Oglala" była wyprostowana, ale wciąż w większości zanurzona – z wody, głębokiej w tym miejscu na ok. 15 m, wystawały tylko szczyty nadbudówek[6].
Następnie, wzdłuż nadburcia, zabudowano wielki drewniany koferdam, o ścianach wysokich nawet na 8 m, a grubych na 25 cm u podstawy, aby wypompować wodę z jego wnętrza. Nurkowie zainstalowali drewnianą łatę (5,5 x 6 m) na wyrwie po torpedzie. Łącznie, podczas prac 15-18 nurków przepracowało ponad dwa tysiące godzin. Przy ciągłej pracy pomp, 23 kwietnia 1942 okręt wyłonił się na powierzchni, ale był poważnie obciążony wysokim koferdamem, równoważącym go balastem i przez to niestabilny[7]. 25-26 czerwca, kiedy awaria pompy doprowadziła do ponownego zalania jej dziobu, "Oglala" zatonęła ponownie. Wydobyta po trzech dniach, następnego dnia znów poszła na dno, kiedy pękły źle wykonane części koferdamu. Po ponownym podniesieniu, 2 lipca poważny wybuch ognia zagroził drewnianej konstrukcji i prawie doprowadził do jej czwartego zatonięcia, jednak następnego dnia została w końcu przeniesiona do suchego doku[8]. Okazało się, że maszyny i inne urządzenia nie zostały poważnie uszkodzone i po tymczasowych naprawach okręt o własnych siłach popłynął na Zachodnie Wybrzeże USA na dalszy remont. Mimo zaawansowanego wieku, badania wykazały, że "Oglala" jest warta przebudowy na okręt serwisujący jednostki z silnikami diesla[9].
Służba w latach 1943-1965
_in_the_Pacific_c1944.jpg)
Pomiędzy rokiem 1943 a 1944 stary statek został gruntownie wyreperowany i przekształcony w statek naprawczy silników. Statek otrzymał nowe oznaczenie ARG-1 w maju 1943 i został ponownie wcielony do służby w 1944 r.[10]
Po przybyciu do zatoki Milne na Nowej Gwinei w kwietniu 1944 r., "Oglala" zaczęła patrole minowe i współpracę z wodnosamolotami. Potem przeniosła swoją bazę do Jayapura na Nowej Gwinei w lipcu, a następnie na wyspę Leyte na Filipinach w grudniu 1944 r. Powróciła na Zachodnie Wybrzeże USA na początku 1946 r. W lipcu 1946 r. "Oglala" została wycofana ze służby i przekazana pod zwierzchnictwo komisji morskiej. Pozostawała statkiem-bazą w Benicia w Kalifornii dla zatoki Suisun w Narodowej Flocie Rezerwowej, aż do września 1965 r, kiedy to została sprzedana firmie Joffee Shipbreakers z Richmond w Kalifornii w celu zezłomowania[11].
Przypisy
- ↑ a b c Beals, Victor "Comment and Discussion" United States Naval Institute Proceedings wrzesień 1973 strona 88
- ↑ Belknap, Reginald Rowan The Yankee mining squadron; or, Laying the North Sea mining barrage (1920) United States Naval Institute stron 110
- ↑ Mallison, W.T., Jr., LT USNR "Comment and Discussion" United States Naval Institute Proceedings July 1973 s.97
- ↑ a b c Wallin 1968 ↓, s. 244.
- ↑ Wallin 1968 ↓, s. 245.
- ↑ a b Wallin 1968 ↓, s. 246.
- ↑ Wallin 1968 ↓, s. 247-8.
- ↑ Wallin 1968 ↓, s. 247-9.
- ↑ Wallin 1968 ↓, s. 250-51.
- ↑ USS "Oglala" w Dictionary of American Naval Fighting Ships
- ↑ Shackleton, John R., LCDR USNR "Comment and Discussion" United States Naval Institute Proceedings wrzesień 1973 strona 88
Bibliografia
- Homer Wallin: Pearl Harbor: Why, How, Fleet Salvage and Final Appraisal. Naval History Division Washington, 1968.
- Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
Linki zewnętrzne
- Galeria zdjęć "USS Oglala" na stronie NavSource Naval History
- Galeria zdjęć "USS Oglala Operacja Wydobywcza" na stronie NavSource Naval History
- USS Oglala Raport zniszczeń w Pearl Harbor
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The U.S. Navy minelayer USS Oglala (CM-4) at the Pearl Harbor Navy Yard in mid-1942, after she was salvaged. The ship had been sunk alongside Pearl Harbor's 1010 Dock during the 7 December 1941 Japanese air attack.
The U.S. Navy minelayer USS Oglala (CM-4) after her modernization. She was photographed circa in the late 1920s, soon after she was refitted with new boilers and a single smokestack. Note pine trees suspended from her jackstaff and foremast yards. USS Overtondestroyers visible in the left background.
The U.S. Navy internal combustion engine repair ship USS Oglala (ARG-1) in the Southwestern Pacific area, circa 1944. She is painted in camouflage Measure 32, Design 6d. After arriving at Milne Bay, New Guinea, in April 1944, Oglala began tending patrol, mine and landing craft. She shifted her base to Hollandia, New Guinea, in July and to Leyte, Philippine Islands, in December 1944. She returned to the United States for decomissioning in early 1946.
The U.S. Navy minelayer USS Shawmut (ID No. 1255, later CM-4) operating at sea in October 1918, during the laying of the North Sea mine barrage. The ship is painted in a disruptive camouflage scheme. To avoid verbal confusion with USS Chaumont (AP-5), she was renamed Oglala in January 1928.
View of Pearl Harbor, Hawaii, during the Japanese attack on 7 December 1941. In the forground is the capsized minelayer USS Oglala (CM-4). She had been damaged by a torpedo that had actually hit the light cruiser USS Helena (CL-50), visible on the left. Helena was towed forward, while Oglala sank. On the right is the burning destoyer USS Shaw (DD-373) in floating dry dock YFD-2. USS Pennsylvania (BB-38) is visble behind USS Helena.