USS Sumner (DD-333)

USS Sumner (DD-333)
Klasaniszczyciel
TypClemson
Historia
Położenie stępki27 sierpnia 1919
Wodowanie27 listopada 1920
 US Navy
NazwaUSS „Sumner” (DD-333)
Wejście do służby27 maja 1921
Wycofanie ze służby29 marca 1930
Los okrętuskreślony w 1930
sprzedany na złom w 1934
Dane taktyczno-techniczne
Wypornośćnormalna: 1215 ton
Długość95,8 m
Szerokość9,65 m
Zanurzenie3 m
Napęd
26 500 shp
2 śruby
Prędkość35 węzłów
Zasięg4900 Mm @ 15 węzłów
Uzbrojenie
4 x 102 mm L/50
1 x 76 mm L/25
Wyrzutnie torpedowe12 wyrzutni torpedowych kal. 533 mm
Załoga130 oficerów i marynarzy

USS Sumner (DD-333) – amerykański niszczyciel typu Clemson, będący w służbie w okresie po I wojnie światowej. Jego patronem był Allen Melancthon Sumner.

Stępkę okrętu położono w San Francisco 27 sierpnia 1919 roku w stoczni Bethlehem Shipbuilding Corporation. Zwodowano go 27 listopada 1920 roku, matką chrzestną była Margaret Sumner. Wszedł do służby 27 maja 1921 roku[1].

Cztery dni później „Sumner” dołączył do Destroyer Division 49, Squadron 13, Flotilla 2 amerykańskiej Floty Pacyfiku. Jego kariera trwała prawie 9 lat i toczyła się w okresie relatywnego spokoju, gdy głównie czas spędzał na szkoleniach, manewrach i patrolach. W 1924 roku, gdy rewolucja w Meksyku przeciw rządowi Obregóna spowodowała zaangażowanie się USA, gdy 17 stycznia USS „Richmond” (CL-9) został wysłany do Tampico, „Sumner” i pięć innych niszczycieli dołączyło do USS „Omaha” (CL-4) i zespół przepłynął do Veracruz[1].

Niszczyciel wznowił służbę na zachodnim wybrzeżu USA na początku kwietnia 1924 roku i kontynuował ją do połowy 1925 roku. 1 lipca 1925 roku dołączył do Battle Fleet i wraz z dywizjonem lekkich krążowników ze Scouting Force wyszedł z Pearl Harbor w rejsie do Australii i Nowej Zelandii. Siły odwiedziły Pago Pago na Samoa, a następnie popłynęły do Melbourne i Sydney w Australii oraz Auckland, Lyttelton, Wellington i Dunedin w Nowej Zelandii. Flota wróciła na zachodnie wybrzeże 26 września i „Sumner” wrócił do zwyczajnej służby i patroli[1].

W marcu 1927 roku okręt przeszedł Kanał Panamski i wziął udział w manewrach na Atlantyku. W czasie rejsu dotarł na północ do Bostonu, a później wrócił na Pacyfik w czerwcu 1927 roku. Po podróży na Hawaje i operacjach w tym rejonie w 1928 roku „Sumner” wrócił do działań w pobliżu zachodniego wybrzeża USA, które kontynuował do wiosny 1930 roku[1].

29 marca 1930 roku okręt został wycofany ze służby w San Diego. Jego nazwę skreślono z listy 18 listopada 1930 roku. Pomiędzy 1930 i 1934 rokiem służył Marynarce najpierw jako okręt koszarowy dla załóg okrętów podwodnych, następnie jako okręt testowy. Ostatecznie 12 czerwca 1934 roku jego kadłub został sprzedany zgodnie z ustaleniami londyńskiego traktatu morskiego[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e DANFS:Sumner (DD-333)

Linki zewnętrzne

Niszczyciele typu Clemson
  • „Clemson”
  • „Dahlgren”
  • „Goldsborough”
  • „Semmes”
  • „Satterlee”
  • „Mason”
  • „Graham”
  • „Abel P. Upshur”
  • „Hunt”
  • „Welborn C. Wood”
  • „George E. Badger”
  • „Branch”
  • „Herndon”
  • „Dallas”
  • „Chandler”
  • „Southard”
  • „Hovey”
  • „Long”
  • „Broome”
  • „Alden”
  • „Smith Thompson”
  • „Barker”
  • „Tracy”
  • „Borie”
  • „John D. Edwards”
  • „Whipple”
  • „Parrott”
  • „Edsall”
  • „MacLeish”
  • „Simpson”
  • „Bulmer”
  • „McCormick”
  • „Stewart”
  • „Pope”
  • „Peary”
  • „Pillsbury”
  • „John D. Ford”
  • „Truxtun”
  • „Paul Jones”
  • „Hatfield”
  • „Brooks”
  • „Gilmer”
  • „Fox”
  • „Kane”
  • „Humphreys”
  • „McFarland”
  • „James K. Paulding”
  • „Overton”
  • „Sturtevant”
  • „Childs”
  • „King”
  • „Sands”
  • „Williamson”
  • „Reuben James”
  • „Bainbridge”
  • „Goff”
  • „Barry”
  • „Hopkins”
  • „Lawrence”
  • „Belknap”
  • „McCook”
  • „McCalla”
  • „Rodgers”
  • „Osmond Ingram”
  • „Bancroft”
  • „Welles”
  • „Aulick”
  • „Turner”
  • „Gillis”
  • „Delphy”
  • „McDermut”
  • „Laub”
  • „McLanahan”
  • „Edwards”
  • „Greene”
  • „Ballard”
  • „Shubrick”
  • „Bailey”
  • „Thornton”
  • „Morris”
  • „Tingey”
  • „Swasey”
  • „Meade”
  • „Sinclair”
  • „McCawley”
  • „Moody”
  • „Henshaw”
  • „Meyer”
  • „Doyen”
  • „Sharkey”
  • „Toucey”
  • „Breck”
  • „Isherwood”
  • „Case”
  • „Lardner”
  • „Putnam”
  • „Worden”
  • „Flusser”
  • „Dale”
  • „Converse”
  • „Reid”
  • „Billingsley”
  • „Charles Ausburn”
  • „Osborne”
  • „Chauncey”
  • „Fuller”
  • „Percival”
  • „John Francis Burnes”
  • „Farragut”
  • „Somers”
  • „Stoddert”
  • „Reno”
  • „Farquhar”
  • „Thompson”
  • „Kennedy”
  • „Paul Hamilton”
  • „William Jones”
  • „Woodbury”
  • „S. P. Lee”
  • „Nicholas”
  • „Young”
  • „Zeilin”
  • „Yarborough”
  • „La Vallette”
  • „Sloat”
  • „Wood”
  • „Shirk”
  • „Kidder”
  • „Selfridge”
  • „Marcus”
  • „Mervine”
  • „Chase”
  • „Robert Smith”
  • „Mullany”
  • „Coghlan”
  • „Preston”
  • „Lamson”
  • „Bruce”
  • „Hull”
  • „Macdonough”
  • „Farenholt”
  • „Sumner”
  • „Corry”
  • „Melvin”
  • „Litchfield””
  • „Zane”
  • „Wasmuth”
  • „Trever”
  • „Perry”
  • „Decatur”
  • „Hulbert”
  • „Noa”
  • „William B. Preston”
  • „Preble”
  • „Sicard”
  • „Pruitt”

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.