USS Tarantula (SS-12)

USS Tarantula (SS-12)
Ilustracja
USS „Tarantula” w 1909 r.
Klasaokręt podwodny
TypB
Historia
StoczniaFore River Shipyard, Quincy
Położenie stępki5 września 1905
Wodowanie30 marca 1907
 US Navy
Wejście do służby3 grudnia 1907
Wycofanie ze służby17 stycznia 1922
Los okrętuzatopiony jako okręt-cel
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu
145 ton
173 t
Długość25,1 m
Szerokość3,8 m
Zanurzenie3,2 m
Zanurzenie testowe45 m
Rodzaj kadłubajednokadłubowy
Napęd
1 silnik benzynowy o mocy 250 KM
1 silnik elektryczny o mocy 150 KM
1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu
9 węzłów
8 w.
Zasięgpowierzchnia: 540 Mm przy 9 w.
zanurzenie: 12 Mm przy 4 w.
Uzbrojenie
4 torpedy
Wyrzutnie torpedowe2 x 450 mm (18")
Załoga10

USS Tarantula (SS-12) – amerykański okręt podwodny z okresu I wojny światowej, trzecia zamówiona jednostka typu B. Została zwodowana 30 marca 1907 roku w Fore River Shipyard w Quincy i przyjęta w skład US Navy 3 grudnia 1907 roku. W listopadzie 1911 roku nazwę okrętu zmieniono na oznaczenie literowo-numeryczne B-3. Okręt skreślono z listy floty 17 stycznia 1922 roku.

Projekt i dane taktyczno–techniczne

USS „Tarantula”, zaprojektowana przez inż. Johna Hollanda, stanowiła rozwinięcie jego poprzedniego projektu (typ A)[1][2]. Okręt miał większe wymiary i wyporność, a także wyposażono go w dwie wyrzutnie torped oraz powiększony kiosk i mostek[1]. W późniejszym czasie wyposażenie jednostki powiększono o drugi peryskop[1].

„Tarantula” była małym, jednokadłubowym okrętem podwodnym. Długość całkowita jednostki wynosiła 25,1 metra, szerokość 3,8 metra i zanurzenie 3,2 metra[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 145 ton, a w zanurzeniu 173 tony[1][2][3]. Okręt napędzany był na powierzchni przez silnik benzynowy Craig o mocy 250 koni mechanicznych (KM)[1][2]. Napęd podwodny zapewniał silnik elektryczny Electro Dynamic o mocy 150 KM[1][2]. Jednośrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 9 węzłów na powierzchni i 8 węzłów w zanurzeniu[1][2][3]. Zasięg wynosił 540 Mm przy prędkości 9 węzłów w położeniu nawodnym oraz 12 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą[1][2][4]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 45 metrów[5].

Okręt wyposażony był w dwie dziobowe wyrzutnie torped kalibru 450 mm (18")[a], z łącznym zapasem czterech torped[1][2]. Załoga okrętu składała się z 10 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Budowa i przebieg służby

USS „Tarantula” (Submarine Torpedo Boat No. 12) zbudowana została w Fore River Shipyard w Quincy[1][2][4]. Stępkę okrętu położono 5 września 1905 roku, został zwodowany 30 marca 1907 roku[1][2], a do służby przyjęto go 3 grudnia 1907 roku.

Pierwszym dowódcą jednostki został por. mar. Joseph F. Daniels. Okręt pływał w składzie 1. i 2. Flotylli Okrętów Podwodnych we Flocie Atlantyku, gdzie brał udział w szkoleniu i eksperymentach. W okresie 6 listopada 1909 – 15 kwietnia 1910 roku był wycofany z czynnej służby. Następnie „Tarantula” została przywrócona do służby, a 9 maja 1911 roku trafiła do rezerwy. 17 listopada 1911 roku nazwę okrętu zmieniono na oznaczenie literowo-numeryczne B-3.

6 grudnia 1912 roku B-2 został przeholowany do Norfolk, a następnie wraz z bliźniaczym B-2 na pokładzie węglowca USS „Ajax” rozpoczął podróż na Filipiny, osiągając cel 30 kwietnia 1913 roku[7]. 2 września okręt ponownie wszedł do służby w 4. Dywizjonie Okrętów Podwodnych we Flocie Azjatyckiej[b]. W okresie I wojny światowej okręt patrolował wejście do Zatoki Manilskiej i eskortował lokalne konwoje[7].

17 lipca 1920 roku okręt otrzymał numer identyfikacyjny SS-11[2]. 25 czerwca 1921 roku w Cavite został wycofany ze służby i zatopiony jako okręt-cel. Z listy floty skreślono go 17 stycznia 1922 roku[2].

Uwagi

  1. ↑ Amerykańskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[6].
  2. ↑ Załoga okrętu mieszkała na pokładzie monitora USS „Monadnock”.

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 155.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l m Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 127.
  3. ↑ a b J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 584.
  4. ↑ a b John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 151.
  5. ↑ Ivan Gogin: "B" submarines (1907) (ang.). Navypedia. [dostęp 2019-01-14].
  6. ↑ Tony DiGiulian: Torpedoes of the United States of America (ang.). www.navweaps.com. [dostęp 2016-11-26].
  7. ↑ a b Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: 2011, s. 13.

Bibliografia

  • Jim Christley, Peter Bull: US submarines, 1900-35. Oxford: Osprey Publishing, 2011. ISBN 978-1-84908-185-6.
  • Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
  • Tony DiGiulian: Torpedoes of the United States of America (ang.). www.navweaps.com. [dostęp 2016-11-26].
  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.)
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Ivan Gogin: "B" submarines (1907) (ang.). Navypedia. [dostęp 2019-01-14].
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.)
Amerykańskie okręty podwodne typu B

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States (1912-1959).svg
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
USS Tarantula - 19-N-60-9-5.jpg
(Submarine # 12) Underway near the New York Navy Yard, 1909. Photographed by Enrique Muller. Photograph from the Bureau of Ships Collection in the U.S. National Archives.