USS Valley Forge (CV-45)

USS „Valley Forge” (CV-45)
Ilustracja
USS „Valley Forge” podczas służby w 1963 r.
Klasa

Lotniskowiec

Typ

Essex

Historia
Stocznia

Philadelphia Naval Shipyard

Położenie stępki

14 września 1943

Wodowanie

8 lipca 1945

 US Navy
Wejście do służby

3 listopada 1946

Wycofanie ze służby

16 stycznia 1970

Los okrętu

sprzedany na złomowanie w październiku 1971

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

po zbudowaniu: standardowa:
27 100 długich ton

Długość

po zbudowaniu: pełna: 271 m

Szerokość

po zbudowaniu: na linii wodnej: 28 m

Zanurzenie

po zbudowaniu: lekkie: 8,71 m

Napęd
projektowany:
8 kotłów
4 turbiny parowe Westinghouse
4 śruby
150 000 shp
Prędkość

33 węzły

Uzbrojenie
po zbudowaniu:
12 × Mk 12 127 mm
24 × Bofors 40 mm
46 × Oerlikon 20 mm
Wyposażenie lotnicze
90–100 samolotów
Załoga

3 448 ludzi

USS Valley Forge (CV-45/CVA-45/CVS-45) – amerykański lotniskowiec typu Essex (podtyp długi kadłub), później śmigłowcowiec desantowy (LPH-8), z okresu II wojny światowej i zimnej wojny. Jego nazwa pochodzi od Valley Forge – doliny, w której generał George Washington i jego żołnierze obozowali zimą między 1777 a 1778 rokiem w czasie wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych.

Stępkę okrętu położono 14 września 1943 roku w stoczni Philadelphia Naval Shipyard w Filadelfii[1]. Zwodowano go 8 lipca 1945 roku, a matką chrzestną była żona Alexandra Vandegrifta, ówczesnego dowódcy Korpusu Piechoty Morskiej Stanów Zjednoczonych[1]. Jednostka weszła do służby w US Navy 3 listopada 1946 roku. Pierwszym dowódcą był komandor John W. Harris[1].

Służba

24 stycznia 1947 roku „Valley Forge” wyszedł w pierwszy rejs na Morze Karaibskie, trwający do 18 marca[1]. Został przeznaczony do służby we Flocie Pacyfiku, wobec czego 14 lipca 1947 roku wyruszył przez Kanał Panamski do nowej bazy w San Diego[2]. W początkowym okresie załoga i grupa lotnicza zajmowały się szkoleniem. 9 października przeszedł do Pearl Harbor. 16 stycznia 1948 roku okręt wyruszył w rejs do Australii, odwiedzając Sydney i ćwicząc z australijską marynarką[2]. Został następnie skierowany w rejs powrotny do San Diego dookoła świata, przez Hongkong, Manilę, Singapur, Cejlon, Morze Śródziemne, Atlantyk i Kanał Panamski[2]. Był przy tym największym lotniskowcem, jaki do tej pory przepłynął przez Kanał Sueski[2].

1 maja 1950 roku „Valley Forge” został skierowany ponownie na Daleki Wschód. W chwili inwazji Korei Północnej na Koreę Południową znajdował się w Hongkongu, dzięki czemu mógł zostać szybko skierowany do udziału po stronie sił ONZ w wojnie koreańskiej[2]. 3 lipca 1950 roku jego samoloty AD Skyraider i F4U Corsair pod osłoną F9F-2 Panther dokonały pierwszego ataku bombowego na lotnisko w Pjongjangu[1]. Do 19 listopada 1950 roku jego samoloty wykonały ponad 5000 misji, zrzucając 2 tysiące ton bomb i niekierowanych rakiet[1]. 1 grudnia okręt powrócił do bazy w San Diego na przegląd, lecz sytuacja militarna spowodowała, że już 6 grudnia, z nową grupą lotniczą, wypłynął ponownie do Korei[1]. W składzie grupy TF 77, wznowił ataki lotnicze 23 grudnia 1950 roku. Do końca drugiej tury jego samoloty wykonały około 2580 misji, zrzucając około 1500 ton bomb[1]. 29 marca 1951 roku okręt wyruszył do USA, gdzie przeszedł przegląd stoczniowy[1]. Jesienią wyruszył ponownie do Korei, odbywając tam ogółem do 1953 roku jako jedyny amerykański lotniskowiec cztery tury bojowe[3]. W październiku 1952 został przekalsyfikowany na lotniskowiec uderzeniowy (CVA-45)[1]. Za służbę podczas wojny koreańskiej otrzymał 8 gwiazd bitewnych (battle stars)[1].

Okręt był w służbie w czasie wojny wietnamskiej, za którą otrzymał trzy Navy Unit Commendation oraz 9 gwiazd bitewnych[1].

W sierpniu 1953 został przeklasyfikowany na lotniskowiec zwalczania okrętów podwodnych, ze zmienionym oznaczeniem CVS-45, po czym do stycznia 1954 przeszedł remont i adaptację w Norfolk[4].

W 1958 roku doznał uszkodzeń pokładu dziobowego przez sztorm, po czym wycięto z niego sekcję pokładu lotniczego na dziobie (o wymiarach 9,14 x 27,43 m) i zastąpiono taką sekcją z lotniskowca USS „Franklina”, co upamiętniono tablicą z brązu[4]. Brał udział w programie Mercury, podnosząc 19 grudnia 1960 z oceanu kapsułę statku kosmicznego Mercury[4]. 21 grudnia jego śmigłowce uratowały 28 osób z tonącego statku „Pine Ridge”[4].

1 lipca 1961 przeklasyfikowany na śmigłowcowiec desantowy pod oznaczeniem LPH-8[4]. W tym charakterze uczestniczył w wojnie w Wietnamie.

Wycofany ze służby w styczniu 1970 roku, został sprzedany na złom w październiku 1971 roku[1].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m Naval History and Heritage Command – Valley Forge (CV-45) (ang.). history.navy.mil. [dostęp 2015-04-17].
  2. a b c d e Lizakowski 2013 ↓, s. 68.
  3. Lizakowski 2013 ↓, s. 69-70.
  4. a b c d e Lizakowski 2013 ↓, s. 70-72

Bibliografia

  • Norman Friedman: U.S. Aircraft Carriers: An Illustrated Design History. Annapolis: Naval Institute, 1983. ISBN 0-87021-739-9.
  • Ten artykuł zawiera treści udostępnione w ramach domeny publicznej przez Dictionary of American Naval Fighting Ships. Treści te są umieszczone tutaj.
  • Wojciech Lizakowski. Śmigłowcowce typu Boxer - drugie wcielenie Essexów. Część trzecia. „Okręty”. Nr 9(28)/2013, 2013. Lublin: Oficyna Wydawnicza Kagero. ISSN 1898-1518. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
USS Valley Forge (LPH-8) underway in the Pacific Ocean, circa 1962-63 (NH 96946).jpg
The U.S. Navy amphibious assault ship USS Valley Forge (LPH-8) underway in the Pacific Ocean, circa 1962-63, prior to her "FRAM II" overhaul. She has fifteen U.S. Marine Corps Sikorsky UH-34D helicopters spotted in take-off positions on her flight deck.