USS Yarnall (DD-143)

USS Yarnall

Okręt w służbie radzieckiej
Historia
Stocznia	William Cramp and Sons
Położenie stępki	12 lutego 1918
Wodowanie	19 czerwca 1918
US Navy
Nazwa	USS Yarnall
Wejście do służby	29 listopada 1918
Royal Navy
Nazwa	HMS Lincoln
Wejście do służby	23 października 1940
Norweska KMW
Nazwa	HNoMS Lincoln
Wejście do służby	luty 1942
Royal Canadian Navy
Nazwa	HMCS Lincoln
Wejście do służby	czerwiec 1942
MW ZSRR
Nazwa	Drużnyj
Wejście do służby	sierpień 1944
Los okrętu	złomowany 1952
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	1150 t
Długość	95,8 m
Szerokość	9,6 m
Zanurzenie	2,8 m
Napęd
turbiny parowe, 2 śruby
Prędkość	35 węzłów
Uzbrojenie
4 działa kaliber 102 mm 2 działo 76 mm plot 12 wyrzutni torped kaliber 533 mm (4xIII) bomby głębinowe
Załoga	122

USS Yarnall (DD-143) – amerykański niszczyciel typu Wickes z okresu dwudziestolecia międzywojennego i II wojny światowej. Nazwany imieniem Johna Yarnalla, który był oficerem United States Navy w okresie wojen napoleońskich. W 1940 został przekazany Royal Navy, gdzie służył jako HMS „Lincoln” (G42). W lipcu 1944 przekazany Radzieckiej Marynarce Wojennej, gdzie służył jako „Drużnyj”.

Historia

Stępkę pod budowę USS „Yarnall” położono 12 lutego 1918 w stoczni William Cramp and Sons. Okręt został wodowany 19 czerwca 1918, wszedł do służby 29 listopada 1918. Po wejściu do służby okręt wszedł w skład 15 Dywizjonu niszczycieli działającego w rejonie Francji. 1 stycznia 1920 okręt wszedł w skład 4 Eskadry niszczycieli stacjonującej w porcie San Diego. Okręt służył na wodach azjatyckich, skąd powrócił latem 1921. 29 maja 1922 okręt został wycofany ze służby i skierowany do rezerwy. Okręt ponownie wszedł do służby 19 kwietnia 1930. Wchodząc w skład 10 Eskadry niszczycieli działał w rejonie zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych. Działając także z baz wschodniego wybrzeża, okręt został ponownie wycofany ze służby 30 grudnia 1936. Okręt ponownie wszedł do służby 4 października 1939 w celu wzmocnienia sił US Navy działających na Atlantyku. Do jesieni 1940 uczestniczył w patrolowaniu wód wschodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych.

23 października 1940 okręt wszedł w skład Royal Navy, jako część umowy, zgodnie z którą za amerykańską pomoc wojskową, US Navy otrzymała dostęp do brytyjskich baz morskich. Okręt został przemianowany na HMS „Lincoln” (G42) i wraz z innymi 50 przekazanymi niszczycielami przystąpił do eskortowania konwojów w rejonie wysp brytyjskich. We wrześniu 1941 okręt poddano przebudowie w wyniku której usunięto część uzbrojenia artyleryjskiego i torpedowego, które zastąpiono wyrzutniami bomb głębinowych, dzięki którym okręt lepiej mógł wypełniać misje eskortowe. Po modernizacji okręt został przekazany w lutym 1942 Norweskiej Marynarce Wojennej. W lipcu 1942 jednostkę przekazano Kanadyjskiej Marynarce Wojennej. 26 sierpnia 1944 okręt został przekazany Radzieckiej Marynarce Wojennej, gdzie służył głównie jako hulk i magazyn części zamiennych. Został zwrócony Royal Navy w sierpniu 1952 i złomowany.

Linki zewnętrzne

• www.history.navy.mil (ang.). [dostęp 2009-07-23].
• www.navsource.org (ang.). [dostęp 2009-07-23].