Ubikwityna
Ubikwityna (Ub) – małocząsteczkowe białko obecne we wszystkich komórkach eukariotycznych i pełniącym kluczową rolę w naznaczaniu białek (ubikwitynacja), które mają ulec nielizosomalnej proteolizie.
Ubikwityna jest peptydem złożonym z 76 reszt aminokwasowych, o masie 8,6 kDa. Struktura ubikwityny jest wysoce konserwatywna, zarówno ewolucyjnie (tylko 3 z 76 reszt aminokwasowych różni ubikwitynę ludzką od drożdżowej)[1], jak i pod względem fizykochemicznym: denaturacja jest odwracalna nawet po gotowaniu czy działaniu stężonym kwasem. Ubikwityna występuje u eukariontów w proteasomach.
Potranslacyjna modyfikacja białek w procesie ubikwitynacji polega na przyłączaniu do reszt lizylowych danego białka grupy karboksylowej C-końca reszty glicyny ubikwityny (Gly76).
Ubikwityna została opisana po raz pierwszy przez Gideona Goldsteina w 1975 roku. Za badania przeprowadzone w latach 80. XX wieku, które doprowadziły do odkrycia procesu degradacji białek z udziałem ubikwityny w komórkach, trzej badacze: Irwin Rose, Awram Herszko i Aaron Ciechanower w 2004 roku otrzymali Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii.
Przypisy
- ↑ Robert K. Murray, Daryl K. Granner, Victor W. Rodwell, Biochemia Harpera, 2006.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Autor: Thomas Splettstoesser (www.scistyle.com), Licencja: CC0
Molecular surface representation of the protein ubiquitin protein, based on PDB 1UBQ
Original description -
- Cartoon representation of ubiquitin protein, highlighting the secondary structure. α-helices are coloured in blue and the β-sheet in green. The normal attachment point for a further ubiquitin molecule in polyubiquitin chain formation, lysine 48, is shown in pink.
- Image was created using PyMOL