Uciec jak najbliżej

Uciec jak najbliżej
Gatunek

obyczajowy

Rok produkcji

1971

Data premiery

7 marca 1972

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

87 min

Reżyseria

Janusz Zaorski

Scenariusz

Janusz Zaorski, Zygmunt Lech

Główne role

Halina Golanko, Jerzy Góralczyk, Józef Nalberczak

Muzyka

Janusz Kępski

Zdjęcia

Edward Kłosiński

Scenografia

Zdzisław Kielanowski

Wytwórnia

Zespół Filmowy KRAJ

Dystrybucja

Centrala Wynajmu Filmów

Uciec jak najbliżej – polski czarno-biały film fabularny z 1971 roku w reżyserii Janusza Zaorskiego, będący jego pełnometrażowym debiutem fabularnym[1].

Film realizowano we Wrocławiu, m.in. na: ul. Piłsudskiego, gdzie znajduje się Grand Hotel[2], ul. Świdnickiej, ul. Oławskiej, ul. Podwale, na skrzyżowaniu Podwala z ul. Świdnicką, we wnętrzu Piwnicy Świdnickiej, w wejściu na teren Stadionu Olimpijskiego (od ul. Paderewskiego)[3]. Zdjęcia powstały również w Piątku i Kudowie-Zdroju.

Premiera odbyła się w podwójnym pokazie wraz z reportażem Maturzyści Danuty Halladin z 1971 roku[1].

Opis fabuły

Historia lekkoducha[4], który będąc w podróży napotyka na swej drodze miłość i dzięki niej uświadamia sobie swoją dotychczasową konformistyczną postawę wobec życia. Film Zaorskiego wpisuje się w popularny nurt filmów o problemach młodzieży, która zmaga się z bezcelowością i jałowością życia. Dwudziestokilkuletni Bartek mieszka pod Łodzią, w miejscowości będącej geometrycznym środkiem Polski. Pracuje w spółdzielni zajmującej się produkcją znaków drogowych, której prezesem jest ojciec jego dziewczyny. W przeddzień święta 22 lipca, razem z kierowcą Józefem Olszewskim, wyjeżdża służbowo do Kudowy. We Wrocławiu, gdzie obaj nocują, poznaje laborantkę Kasię, lecz swoją natarczywością, bezmyślnie niszczy coś, co mogło się przerodzić w prawdziwe, bezinteresowne uczucie. W fatalnym nastroju jedzie z Olszewskim do Kudowy. W drodze powrotnej pomiędzy mężczyznami dochodzi do kłótni. We Wrocławiu Bartek wyskakuje z jadącego samochodu i biegnie na stadion, gdzie Kasia ma próbę przed uroczystością. Zastaje tam tłum jednakowo ubranych dziewcząt, które rozbiegają się po murawie i ustawiając się obok siebie tworzą kontur mapy Polski. Bartek znajduje się w jej środku – tak jak jego rodzinna miejscowość, do której nie wiadomo, czy powróci.

Obsada

Piosenki

W filmie wystąpił piosenkarz Stan Borys (w roli samego siebie)[5]. Piosenki z jego repertuaru, wykorzystane w filmie (Lecą sowy, Powiększenie, Mój przyjaciel deszcz) ukazały się na EPce pt. Piosenki z filmu „Uciec jak najbliżej” (N 0677)[6][7].

Nagrody

Przypisy

  1. a b Idziemy do kina. „Film”. 10, s. 15, 1972-03-05. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe. 
  2. Marcin Walków: Czy hotel Grand doczeka się remontu?. gazetawroclawska.pl, 2015-04-24. [dostęp 2016-04-04]. (pol.).
  3. Filmy o Wrocławiu i realizowane we Wrocławiu – Uciec jak najbliżej. [dostęp 2016-04-04]. (pol.).
  4. a b c Uciec jak najbliżej. filmpolski.pl. (pol.).
  5. Uciec jak najbliżej – Galeria zdjęć. filmpolski.pl. (pol.).
  6. Stan Borys. filmpolski.pl. (pol.).
  7. Stan Borys – Mój Przyjaciel Deszcz. discogs.com. (ang.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Janusz zaorski.jpg
Autor: Sławek, Licencja: CC BY-SA 2.0
Janusz Zaorski - polski reżyser filmowy