Udehejczycy
Udehejczycy, także: Udehejcy, Udegejczycy i Udegejcy (nazwa własna: udee, uddee, udehe) – autochtoniczna tunguska grupa etniczna ze wschodniej Syberii (Rosja).
Populacja Udehejczyków liczy 1496 osób (rosyjski spis powszechny z 2010 r.)[1]; zamieszkują oni głównie północny wschód Kraju Nadmorskiego i południowy wschód Kraju Chabarowskiego – w górach Sichote-Aliń i w pobliżu prawych dopływów Ussuri i Amuru. Największym skupiskiem Udehejców jest wieś Agzu.
Używają języka udehejskiego, należącego do języków tungusko-mandżurskich, choć w ostatnich latach jest on szybko wypierany przez rosyjski i obecnie posługuje się nim około 100 osób (7% populacji).
Zmiany populacji Udehejczyków
| Rok | Liczba Udehejczyków (według danych spisowych) |
|---|---|
| 1897[2] | 2407 |
| 1926 | 1357 |
| 1959 | 1444 |
| 1970 | 1469 |
| 1979 | 1551 |
| 1989 | 2011 |
| 2002 | 1657 |
| 2010 | 1496 |
Tradycyjnymi zajęciami tego ludu są myślistwo i rybołówstwo oraz zbieractwo. W ostatnich latach dość istotną rolę dla gospodarczego bytu przedstawicieli tego ludu odgrywa zbieranie żeń-szenia.
Tradycyjną religią Udehejczyków był szamanizm, obecnie zachowały się tylko jego przeżytki, a formalnie naród ten w większości wyznaje prawosławie.
Przypisy
- ↑ Том 4. Национальный состав и владение языками, гражданство, www.gks.ru [dostęp 2021-06-30].
- ↑ Razem z Oroczanami, liczba samych Udehejczyków jest nieznana.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Udehejska rodzina. Udehejczycy, zwani też Udehejcami, Udegejczykami i Udegejcami to autochtoniczny naród tunguski ze wschodniej Syberii (Rosja).