Udział państw w Konkursie Piosenki Eurowizji

Kosowo brało udział w konkursie w latach 1961-91 jako część Jugosławii, później jako część Serbii i Czarnogóry w latach 2005-07, a od 2007 – jako część Serbii
Od 1956 w Konkursie Piosenki Eurowizji wzięło udział łącznie pięćdziesięciu dwóch krajowych nadawców telewizyjno-radiowych zrzeszonych w Europejskiej Unii Nadawców (EBU).
Możliwość udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji ma każdy nadawca publiczny, który jest aktywnym członkiem Europejskiej Unii Nadawców (EBU). Za aktywnego członka organizacji uznaje się krajowego nadawcę, który lub znajduje się w państwie należącym do Rady Europy bądź położonym na terenie Europejskiej Strefy Nadawców[1][2], której terytorium ustalane jest przez Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny[3]:
„Europejska Strefa Nadawców” rozgraniczona jest na zachodzie od zachodniej granicy Regionu 1[b] i na wschodzie przez południk 40° na wschód od Greenwich oraz na południu przez równik 30°, obejmując północną część Arabii Saudyjskiej i tę część krajów, które sąsiadują z basenem Morza Śródziemnego. Dodatkowo, do Europejskiej Strefy Nadawców zaliczają się także: Armenia, Azerbejdżan, Gruzja oraz te części terytorium Iraku, Jordanii, Syrii, Turcja i Ukrainy, które leżą poza wyżej wymienionymi granicami[3].
Tym samym aktywne uczestnictwo w Konkursie Piosenki Eurowizji nie jest zależne od geograficznego położenia kraju, na co wskazywałby przedrostek „euro-” w nazwie. W widowisku brało lub bierze udział także kilka państw spoza granic Europy: Izrael, Armenia i Cypr (Azja Zachodnia), Maroko (Afryka Północna), Australia (Australia), a także kraje transkontynentalne, których tylko część powierzchni należy do Europy: Turcja, Rosja, Gruzja, Azerbejdżan[5].
Liczba krajów biorących udział w konkursie z roku na roku wzrastała. W pierwszym konkursie w 1956 uczestniczyło jedynie siedem państw, zaś w 2011 – rekordowa liczba czterdziestu trzech. W latach 90., kiedy liczba chętnych krajów rokrocznie wzrastała, EBU wprowadziła specjalną rundę kwalifikacyjną: w 1993 zorganizowano rundę Kvalifikacija za Millstreet, podczas której wytypowane miały być trzy wschodnio-europejskie państwa wyrażające chęć zadebiutowania w stawce konkursowej[6]. W 1994 EBU wprowadziła nowe zasady, które uniemożliwiały udział w konkursie sześciu krajom, które osiągnęły najsłabsze wyniki podczas finału widowiska rok wcześniej[7]. W 1996 zastosowano inną zasadę – wersje studyjne wszystkich zgłoszonych utworów rozesłano po komisjach jurorskich powołanych przez kraje uczestniczące i po zagłosowaniu jurorów dopuszczono 22 najlepiej ocenione propozycje. Tym samym Norwegia, jako organizator imprezy, nie mogła wystawić swojego reprezentanta na finał konkursu[8]. W latach 1997–2001 wprowadzono zasadę mówiącą, że kraje, które osiągnęły najgorsze średnie wyników z pięciu poprzednich lat, zostaną odsunięte od udziału w widowisku. Żaden z krajów nie mógł być jednak odsunięty od udziału nie dłużej niż na rok[9].
W latach 2001–2003 przywrócono system obowiązujący w 1994 i 1995[10]. W 2004 EBU wprowadziła rundę półfinałową, w której udziału nie musiały brać państwa z pierwszej dziesiątki finałowej klasyfikacji z poprzedniego konkursu oraz krajów tzw. „Wielkiej Czwórki”, czyli nadawców wpłacających największe składki na organizację imprezy przez EBU[11]. Pozostałe państwa musiały wziąć udział w półfinale, z której do finału awans zdobywało dziesięć najwyżej ocenionych reprezentacji. Od 2008 EBU organizuje dwa koncerty półfinałowe, a zagwarantowany udział w finale ma jedynie gospodarz danego widowiska oraz kraje tzw. „Wielkiej Czwórki”[12] (a od 2011 – „Wielkiej Piątki”)[13].
Uczestnicy
Poniższa tabela uwzględnia wszystkie kraje, które kiedykolwiek wzięły czynny udział w Konkursie Piosenki Eurowizji i wysłały swojego reprezentanta.
- Państwa niebiorące czynnego udziału w konkursie (stan na 2022).
- Państwa nieistniejące.
Kraje wyrażające chęć udziału
Poniższa tabela uwzględnia wszystkie kraje, które kiedykolwiek wyraziły chęć udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji, jednak nie spełniły wszystkich punktów regulaminu umożliwiającego start.
Kraj | Stacja telewizyjna |
---|---|
![]() | RTK |
![]() | Télé Liban |
![]() | 1FLTV |
![]() | ERTT |
![]() | Qatar Radio |
![]() | Kazakhstan-1 |
Kraje niewyrażające chęci udziału
Poniższa tabela uwzględnia wszystkie kraje, które mają możliwość udziału w Konkursie Piosenki Eurowizji, jednak nigdy nie zdecydowały się na start.
Kraj | Stacja telewizyjna |
---|---|
![]() | ENTV, ENRS i TDA |
![]() | ERTU |
![]() | JRTV |
![]() | LJB |
![]() | RV |
Zobacz też
- Udział państw w Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci
Przypisy
- ↑ Belonging to the EBU. [w:] EBU [on-line]. ebu.ch. [dostęp 2014-11-14]. (ang.).
- ↑ Who can become Members of the EBU?. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-11-14]. (ang.).
- ↑ a b Frequency allocations. sma.gov.jm. [dostęp 2014-11-14]. (ang.).
- ↑ Section I. Regions. life.itu.int. [dostęp 2014-11-14]. (ang.).
- ↑ Eurovision's Cultural Geopolitics. geographictravels.com. [dostęp 2013-03-21].
- ↑ Eurovision Song Contest 1993. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1994. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1996. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 1997. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 2001. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 2004 Semi-Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 2008 Semi-Final (1). [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ Eurovision Song Contest 2011 Final. [w:] EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2015-07-03]. (ang.).
- ↑ André Rodrigues: Vatican no interest in Eurovision Song Contest. [w:] ESC Today [on-line]. esctoday.com, 2004-07-29. [dostęp 2014-12-25]. (ang.).
Uwagi
- ↑ Na mapie nie umieszczono Jugosławii z powodu zmian granic w latach dziewięćdziesiątych.
- ↑ Region 1 uwzględnia Europę, Afrykę, środkowo-wschodnią część Zatoki Perskiej, były Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich oraz Mongolię[4]
Media użyte na tej stronie
Flag of Albania
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flaga Finlandii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of the Socialist Federal Republic of Yugoslavia (1946-1992).
The design (blazon) is defined in Article 4 of the Constitution for the Republic of Yugoslavia (1946). [1]
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Liechtenstein
Autor: Oz1sej, Licencja: CC BY-SA 3.0
Graph showing the number of participating countries in the Eurovision Song Contest from 1956 to 2013. Note: In Eurovision Song Contest 1956, 7 countries performed 2 songs each.)
Updated version of a map showing European countries highlighted by the decade in which they participated in the Eurovision Song Contest for the first time, originally derived from File:Eurovision participation map.png.