Uffe Ellemann-Jensen

Uffe Ellemann-Jensen

Data i miejsce urodzenia	1 listopada 1941 Haarby
Data i miejsce śmierci	18 czerwca 2022 Kopenhaga
Minister spraw zagranicznych Danii
Okres	od 1982 do 1993
Przynależność polityczna	Venstre
Poprzednik	Kjeld Olesen
Następca	Niels Helveg Petersen
Odznaczenia

Uffe Ellemann-Jensen (ur. 1 listopada 1941 w Haarby^[1], zm. 18 czerwca 2022^[2] w Kopenhadze^[1]) – duński polityk i ekonomista, w latach 1982–1993 minister spraw zagranicznych, od 1984 do 1998 lider liberalnej partii Venstre, przewodniczący Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów (1995–2000).

Życiorys

W latach 1962–1964 służył w wojsku, studiował ekonomię na Uniwersytecie Kopenhaskim. Pracował m.in. w duńskich mediach jako dziennikarz i konsultant. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach partii Venstre. W 1977 z jej ramienia po raz pierwszy został wybrany do Folketingetu, w duńskim parlamencie zasiadał do 2001. We wrześniu 1982 objął urząd ministra spraw zagranicznych w rządzie, na czele którego stanął Poul Schlüter. Stanowisko to zajmował do stycznia 1993 w czterech kolejnych gabinetach tego premiera. Jako minister był zwolennikiem aktywnego udziału Danii w NATO^[1].

W 1984 został nowym liderem liberałów, zastępując Henninga Christophersena. Zrezygnował z tej funkcji po wyborach parlamentarnych w 1998, kiedy to koalicja ugrupowań centroprawicy pod jego przywództwem nieznacznie przegrała, co wiązało się z pozostaniem w opozycji. Przywództwo w Venstre objął wówczas Anders Fogh Rasmussen. Od 1995 do 2000 Uffe Ellemann-Jensen przewodniczył Partii Europejskich Liberałów, Demokratów i Reformatorów^[1].

Po odejściu z polityki kierował przez kilka lat centrum zajmującym się prawami człowieka i sprawami międzynarodowymi^[1].

Wyróżniony tytułem doktora honoris causa przez Uniwersytet Gdański (2002)^[3].

Był ojcem Jakoba i Karen.

Odznaczenia^[4]

• Krzyż Wielki Orderu Danebroga (Dania)^[5][6]
• Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi (Norwegia)
• Wielka Wstęga Orderu Alawitów (Maroko)
• Krzyż Wielki Orderu Oswobodziciela (Wenezuela)
• Krzyż Wielki Orderu Wielkiego Księcia Giedymina (Litwa)
• Krzyż Wielki Orderu San Marino (San Marino)
• Srebrny Order Wolności (Słowenia)
• Wielka Złota Odznaka na Wstędze za Zasługi dla Republiki Austrii (Austria)
• Wielki Oficer Orderu Trzech Gwiazd (Łotwa)
• Krzyż Komandorskim z Gwiazdą Orderu Zasługi RP (Polska)^[7]
• Wielka Wstęga Orderu Zasługi (Egipt)
• Order Tri Shakti Patta (Nepal)
• Krzyż Wielki Orderu Oranje-Nassau (Holandia)
• Krzyż Wielki Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej (Estonia)
• Krzyż Wielki Orderu Henryka Żeglarza (Portugalia)
• Krzyż Wielki Orderu Białej Róży (Finlandia)
• Krzyż Wielki Orderu Korony Dębowej (Luksemburg)
• Wielka Wstęga Orderu Słonia Białego (Tajlandia)
• Order Księcia Trpimira (Chorwacja)
• Krzyż Wielki Orderu Izabeli Katolickiej (Hiszpania)
• Krzyż Wielki Orderu Zasługi Rolniczej i Przemysłowej (Portugalia)
• Medal Pamiątkowy 13 Stycznia (Litwa)

Przypisy