Ugo Cappellacci

Ugo Cappellacci
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

27 listopada 1960
Cagliari

Prezydent Sardynii
Okres

od 2009
do 2014

Przynależność polityczna

Forza Italia

Poprzednik

Renato Soru

Następca

Francesco Pigliaru

Ugo Cappellacci (ur. 27 listopada 1960 w Cagliari[1]) – włoski polityk i samorządowiec, parlamentarzysta, w latach 2009–2014 prezydent Sardynii.

Życiorys

Absolwent studiów z zakresu ekonomii i handlu na Uniwersytecie w Cagliari. Kształcił się również w zakresie zarządzania na Uniwersytecie Bocconi w Mediolanie oraz na Uniwersytecie LUISS w Rzymie[1]. Był m.in. prezesem zarządu przedsiębiorstwa Sardinia Gold Mining[2].

Działał w partii Forza Italia, m.in. kierował jej strukturami w prowincji Cagliari i na Sardynii. Pełnił funkcję asesora ds. planowania i budżetu w administracji Sardynii kierowanej przez Italo Masalę. Od 2004 do 2008 odpowiadał za te same działy jako asesor w zarządzie miasta w Cagliari. W 2009 jako kandydat Ludu Wolności zwyciężył w wyborach regionalnych na urząd prezydenta Sardynii[1]. W 2014 bez powodzenie ubiegał się o reelekcję z ramienia reaktywowanej FI[3].

W 2016 skazany w pierwszej instancji na karę 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności za przyczynienie się do bankructwa jednego z przedsiębiorstw w Cagliari[4]. W wyniku postępowania odwoławczego został uniewinniony od popełnienia tego czynu[5].

W wyborach w 2018 z listy FI uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XVIII kadencji[6]. W 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[7].

Przypisy

  1. ↑ a b c Ugo Cappellacci. regione.sardegna.it. [dostęp 2016-10-05]. (wł.).
  2. ↑ Sardegna: con Cappellacci il Pdl conferma lo „schema Chiodi”. ilvelino.it, 29 grudnia 2008. [dostęp 2016-10-05]. (wł.).
  3. ↑ Elezioni Regionali 2014: Sardegna. la Repubblica.it, 2014. [dostęp 2016-10-05]. (wł.).
  4. ↑ Ex-Sardinia governor Cappellacci gets 2 1/2 yrs. ansa.it, 28 września 2016. [dostęp 2016-10-05]. (ang.).
  5. ↑ Francesco Pinna: Crac Sept: assolto Cappellacci, condanna ridotta per l’ex sindaco Marco Simeone. unionesarda.it, 14 grudnia 2021. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).
  6. ↑ Camera, ecco tutti gli eletti. tgcom24.mediaset.it, 8 marca 2018. [dostęp 2018-03-08]. (wł.).
  7. ↑ Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

Media użyte na tej stronie