Ugoda z Cavour

Ugoda z Cavour lub Traktat z Cavour (fr. Traité de Cavour) – traktat pokojowy zawarty 5 czerwca 1561, gwarantujący po raz pierwszy waldensom wolność wyznania^[1].

Książę Sabaudii Emanuel Filibert, pod presją króla Hiszpanii Filipa II, od 1559 nasilił represje przeciwko waldensom, mieszkającym w Sabaudii i Piemoncie. Księciu udało się zniszczyć tylko izolowane osady waldensów na nizinach. Większość waldensów skutecznie broniła się w niedostępnych dolinach Alp przeciwko wojskom książęcym i książę zmuszony był przyznać im prawo do odprawiania publicznych nabożeństw w najbardziej oddalonych miejscowościach (Angrogne, Villesèche, Les Coppiers). Był to pierwszy z kilku aktów prawnych, które umożliwiły przetrwanie tej grupy religijnej.

Przypisy