Układ Flettnera
Układ Flettnera (układ krzyżowy) – konstrukcja śmigłowca opracowana w 1937 roku przez Antona Flettnera i zespół inżynierów z firmy Anton Flettner GmbH, a zastosowana w niemieckich helikopterach Kriegsmarine z czasów II wojny światowej: Flettner Fl 265 i Flettner Fl 282. Od 1947 roku układ Flettnera jest stosowany i rozwijany w Stanach Zjednoczonych Ameryki przez firmę Kaman[1].
Opis konstrukcji
Wiropłat zbudowany w układzie Flettnera posiada dwa zachodzące na siebie wirniki nośne, wychodzące z jednej przekładni, które obracają się w przeciwnych kierunkach. Wirniki są umieszczone jeden nad drugim i rozchylone wzajemnie wobec siebie pod kątem ostrym.
W helikopterach budowanych w układzie Flettnera nie występuje zjawisko momentu obrotowego, spotykanego w przypadku układu klasycznego, wobec czego nie stosuje się w tego typu konstrukcjach śmigła ogonowego.
Zaletami układu Flettnera jest prosta i zwarta konstrukcja śmigłowca, dobra sterowność statku latającego w zawisie oraz jego duży udźwig. Wadą jest ograniczenie możliwości budowania dużych wiropłatów w tym układzie.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Kaman Aerospace (ang.). kaman.com. [dostęp 2012-05-24].
Bibliografia
- Marek Murawski. Samoloty Luftwaffe 1933-1945. Tom I, Wydawnictwo Lampart, Warszawa 1996, s. 146-148. ISBN 83-86776-01-3
Media użyte na tej stronie
IIAF acquired 12 HH-43 Huskie helicopters from the USA at 1965.