Ukaz

Ukaz (ros. указ) – w dawnej i obecnej Rosji dekret, edykt lub akt prawny wyższego rzędu wydawany przez cara lub prezydenta, a w czasach istnienia ZSRR przez najwyższe organy państwowe. Ukaz jako nazwa aktu prawnego występuje obecnie również w państwach byłego ZSRR, np. Ukrainie lub Tatarstanie (najczęściej w formie dekretu głowy państwa).

Historia

Ukaz pojawił się w państwie moskiewskim w początkach XIV wieku, a za najstarszy tego typu akt prawny uważa się pisemne rozporządzenie wlk. ks. moskiewskiego Iwana Kality, datowane na lata 1324-1340, zezwalające na przepływ 3 statków Dźwiną ku morzu i z powrotem[1]. W kolejnych stuleciach ukaz był nazwą różnorodnych, najwyższych aktów prawnych, wydawanych nie tylko przez cara ale również przez Synod i Senat. W 1810 roku, wraz z utworzeniem Rady Państwa, w założeniu wyższej izby ustawodawczej, pojawiała się instytucja "imiennego ukazu" (именной указ) cara, jako najwyższego aktu prawnego i jego głównej prerogatywy w rządach samodzierżawcy.

Po przewrocie bolszewickim 1917 roku ukazy zniknęły z ustawodawczej praktyki Rosji Radzieckiej, zastąpione dekretami, deklaracjami i manifestami, chociaż zmiana ta dotyczyła najczęściej wyłącznie nazwy, a nie trybu i okoliczności uchwalania. Pojęcie ukazu powróciło do łask w ZSRR w 1936 roku w tzw. "konstytucji stalinowskiej". Jej art. 49 w punkcie "b" stanowił, że Prezydium Rady Najwyższej ZSRR wydaje ukazy[2]. W praktyce ukazy te w pełni oddawały duch carskiej tradycji – nie podlegały żadnej specjalnej kontroli i nie były zatwierdzane przez żadne organy władzy państwowej. Mało tego, wiele z tych organów zostało ukazami prezydium utworzone, tak jak np. KGB.

Ukaz przetrwał rozpad Związku Radzieckiego i obecnie funkcjonuje w Rosji i niektórych byłych republikach ZSRR (np. Ukrainie lub Tatarstanie) jako nazwa dekretu głowy państwa. Jego istnienie w dzisiejszej Rosji jako Ukaz Prezydenta Federacji Rosyjskiej (Указ Президента Российской Федерации) określa art. 90 konstytucji FR z 1993 roku, który oprócz nadania prezydentowi prawa ich wydawania określa w punkcie trzecim, że nie powinny ("не должны", a więc nie że nie mogą) być one sprzeczne z konstytucją ani obowiązującym na terenie FR prawem[3].

Galeria

Bibliografia

Przypisy

  1. ↑ Igor Danielewski: Istoriczieskije istoczniki XI-XVII wiekow. [dostęp 2011-06-20]. (ros.).
  2. ↑ Konstitucija SSSR utwierżdiena postanowlieniem Czeriezwyczajnogo VIII Siezda Sowietow SSSR ot 5 diekabria 1936 g.. [w:] Sajt konstitucii Rossijskoj Fiederacji [on-line]. [dostęp 2011-06-20]. (ros.).
  3. ↑ Konstitucija Rossijskoj Fiederacji (prinjata na wsienarodnom gołosowanii 12 diekabria 1993 g.). [w:] Sajt konstitucii Rossijskoj Fiederacji [on-line]. [dostęp 2011-06-20]. (ros.).

Zobacz też

Media użyte na tej stronie

УКАЗ Президента РФ от 26.07.2008 N 1122.png
On the appointment of S.I. Kislyak as the Plenipotentiary Ambassador of the Russian Federation to the United States of America, and Permanent Representative of the Russian Federation to the Organisation of American States in Washington, United States of America.
KGB first law.jpg
Soviet law that states KGB to happen.