Ukraińska prawda

Ukraińska prawda
Українська правда
Ilustracja
Typ strony

gazeta internetowa

Komercyjna

tak

Data powstania

16 kwietnia 2000[1]

Autor

Heorhij Gongadze

Właściciel

Ołena Prytuła

Rejestracja

opcjonalnie

Wersje językowe

ukraińska, rosyjska

Strona internetowa

Ukraińska prawda[2], Ukraińska Prawda[3], Ukrajinśka prawda (ukr. Українська правда) – ukraińska gazeta internetowa, założona w kwietniu 2000 roku, w dniu ukraińskiego referendum konstytucyjnego[1]. Materiały na stronie publikowane są głównie w języku ukraińskim, niezależnie od tego, coniektóre artykuły są publikowane po rosyjsku lub są na ten język tłumaczone. Podstawowa tematyka gazety to polityka, problemy społeczne i ekonomia. Na portalu znajduje się stale aktualizowany pasek informacyjny, oraz archiwum publikacji, blogi polityków, pisarzy, dziennikarzy i sportowców. Serwis był notowany w rankingu Alexa na miejscu 4 589[4].

Historia

Dziennikarze „Ukraińskiej prawdy” Serhij Łeszczenko (pośrodku) i Mustafa Najem (z prawej) z politykiem Tarasem Czornowiłem (stoi z lewej strony)

W grudniu 1999 roku dziennikarze Heorhij Gongadze, Ołena Prytuła i Serhij Szołoch udali się do Waszyngtonu z celem przyciągnięcia uwagi władz USA do problemu uciskania wolności słowa na Ukrainie[5].

W kwietniu 2000 roku Gongadze i Prytuła założyli Ukraińską prawdę. Gongadze został redaktorem naczelnym, a Prytuła – jego zastępcą[5]. 16 września[1][6] Gongadze został porwany i zamordowany. Na czele gazety stanęła Ołena Prytuła. Zabójstwo Gongadze, który otwarcie protestował przeciwko rosnącej państwowej cenzurze, przyciągnęło uwagę międzynarodową do stanu wolności słowa na Ukrainie.

W 2004 roku Ukraińska prawda odegrała ważną rolę w przekazywaniu informacji w czasie pomarańczowej rewolucji[7].

W 2005 roku przedsięwzięcie osiągnęło samowystarczalność finansową dzięki przychodom z reklam[8]. Później Ołena Prytuła rozbudowała Ukraińską prawdę o serwisy tematyczne, poświęcone ekonomii i wiadomościom biznesowym, tematyce sportowej, informacyjno-rozrywkowej i plotkarskiej oraz serwis regionalny dla miasta Kijowa[8].

Ukraińska prawda regularnie publikowała dochodzenia dziennikarskie Serhija Łeszczenki i Mustafy Najema. We wrześniu 2014 roku Łeszczenko i Najem ogłosili start w przedterminowych wyborach parlamentarnych i zakończenie działalności dziennikarskiej. Obaj zostali wybrani z list Bloku Petra Poroszenki[9][10].

W 2015 roku zespoły Ukraińskiej prawdy, Hromadśke.TV i Centr UA podjęli decyzję o utworzeniu wspólnego biura coworkingowego MediaHub, którego oficjalne otwarcie nastąpiło 27 lutego. Inicjatorem przedsięwzięcia była Ołena Prytuła, dziennikarze Mustafa Najem, Serhij Łeszczenko, Roman Skrypin i aktywistka Switłana Zaliszczuk. Pomieszczenie udało się znaleźć w gmachu przedsiębiorstwa „Kijewgorstroj” w rejonie peczerskim w Kijowie[11].

23 czerwca 2015 roku Roskomnadzor, rosyjski państwowy komitet ds. monitoringu i regulacji mediów, powiadomił redakcję gazety o blokadzie nałożonej na dostęp do jej grup dyskusyjnych z Rosji. Powodem stało się omawianie tam wirtualnej ulotki dla rosyjskich turystów wybierających się na anektowany w 2014 roku przez Rosję Krym, opublikowanej przez Towarzystwo Ochrony Praw Konsumentów (ros. Общество защиты прав потребителей, OZPP), rosyjską organizację pozarządową, która zwracała uwagę, że półwysep ten zgodnie z prawem międzynarodowym ma status terytorium okupowanego. OZPP radziło Rosjanom wjeżdżać na Krym tylko z terytorium Ukrainy i polecało nie dokonywać na półwyspie transakcji na rynku nieruchomości[12].

15 sierpnia 2016 roku redakcje „Ukraińskiej” i „Europejskiej prawdy” opublikowały artykuł wstępny, w którym zaapelowały do rządów państw UE, aby nie znosiły obowiązku wizowego i nie udzielały pomocy finansowej Ukrainie ze względu na niechęć prezydenta Petra Poroszenki do walki z korupcją i przeprowadzania reform[13][14].

Redaktorzy naczelni

Kontrowersje

Gazeta miała swój udział w kampanii fałszowania historii OUN i UPA. Podczas obchodów 70. rocznicy rzezi na Wołyniu i w Galicji Wschodniej każda z kilkudziesięciu relacji na ten temat opatrzona była następującym komentarzem:[16][17]

Wołyńska tragedia – obopólne czystki etniczne ukraińskiej i polskiej ludności dokonane przez wiejskie oddziały samoobrony z obu stron, Ukraińską Powstańczą Armię i polską Armię Krajową, z udziałem polskich batalionów Schutzmannschaft i radzieckich partyzantów w 1943 roku podczas II wojny światowej na Wołyniu

Przypisy

  1. ↑ a b c Jarosław Koszіw: Beheaded: The Killing of a Journalist. Artemia Press, 2002, s. 63, 82. ISBN 978-0-9543764-0-6. (ang.).
  2. ↑ Adam Wolański: Obcojęzyczne tytuły gazet. 2015-12-11. [dostęp 2022-04-24].Sprawdź autora:1.
  3. ↑ Gongadze Georgij, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2022-04-24].
  4. ↑ How popular pravda.com.ua?. alexa.com. [dostęp 2020-05-09]. (ang.).
  5. ↑ a b Michael McFaul: Майкл Макфол: Своей свободой Украина обязана журналистам. [w:] Mercury News [on-line]. ИноСМИ, 2004-12-27. [dostęp 2012-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)]. (ros.).
  6. ↑ У Кіеве можа распачацца справа супраць экс-ахоўніка Кучмы. 2011-06-23. [dostęp 2015-11-23]. (biał.).
  7. ↑ Knight Fellowships: Sixth John S. Knight Fellowships Reunion and Conference. [w:] John S. Knight Journalism Fellowships [on-line]. 2005. [dostęp 2012-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-09-03)]. (ang.).
  8. ↑ a b Switłana Ostapa: Алёна Притула: «Наша общая ближайшая проблема – это возвращение цензуры и самоцензуры». [w:] Tełekrytyka [on-line]. 2010-04-06. [dostęp 2012-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-26)]. (ros.).
  9. ↑ Журналісти Найєм та Лещенко балотуватимуться від «Блоку Порошенка». 2014-09-14. [dostęp 2015-11-23]. (ukr.).
  10. ↑ Susann Worschech: Analyse: Euromaidan goes Parliament: Wer sind „die neuen” ParlamentskandidatInnen?. Bundeszentrale für politische Bildung, 2014-10-17. [dostęp 2015-11-23]. (niem.).
  11. ↑ Anna Hryhorasz, MediaHub: в Киеве открывают новое свободное пространство (ros.), „Insider”, luty 2015
  12. ↑ Роскомнадзор решил заблокировать доступ к форуму «Украинской правды» (ros.) „Meduza”, 23.06.2015
  13. ↑ «Украинская правда» призвала ЕС не отменять визы с Украиной и не предоставлять стране финансовую помощь (ros.) „Dożd´”, 2016-08-15
  14. ↑ Имитаторы реформ. Почему Запад должен отказать Порошенко в финпомощи и безвизовом режиме (ros.) „Europejska prawda”, 2015-08-15
  15. ↑ Новым главредом Украинской правды назначена Севгиль Мусаева (ukr.) „Focus”, 23.10.2014
  16. ↑ Jacek Zalewski: Dlaczego Polacy na Majdanie nie mówią Ukraińcom prawdy?. [dostęp 2015-11-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-24)]. (pol.).
  17. ↑ У Польщі „реконструювали” Волинську трагедію. 2013-07-22. [dostęp 2015-11-23]. Cytat: Волинська трагедія – обопільні етнічні чистки українського і польського населення, здійснені селянськими загонами самооборони з обох боків, Українською Повстанською aрмією та польською Армією Крайовою за участю польських батальйонів шуцманшафту та радянських партизанів у 1943 році під час Другої світової війни на Волині. (ukr.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

"Ukrayinska pravda" journalist, Serhiy Leshchenko, journalist Mustafa Nayem and Taras Chornovil, People's Deputy.jpg
Independence Day Celebration in Kyiv, Ambassdor's residence, July 6, 2011; "Ukrayinska pravda" journalist, Serhiy Leshchenko, journalist Mustafa Nayyem and Taras Chornovil, People's Deputy
Українська правда.svg
Логотип Української правди