Ulanhu

Ulanhu
ilustracja
Nazwisko chińskie
Pismo uproszczone

乌兰夫

Pismo tradycyjne

烏蘭夫

Hanyu pinyin

Wūlánfū

Ulanhu
Ilustracja
Ulanhu w 1955
Data i miejsce urodzenia

23 grudnia 1907
okolice Hohhot

Data i miejsce śmierci

8 grudnia 1988
Pekin

Wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej
Okres

od 15 marca 1983
do 15 marca 1988

Przynależność polityczna

Komunistyczna Partia Chin

Poprzednik

Song Qingling i Dong Biwu (do 1975)

Następca

Wang Zhen

Ulanhu (ur. 1906 w okolicach Hohhotu, zm. 8 grudnia 1988 w Pekinie[1]), znany też jako Yun Ze (chiń. 云泽) – chiński polityk komunistyczny pochodzenia mongolskiego, wiceprzewodniczący Chińskiej Republiki Ludowej w latach 1983-1988.

Pochodził z rodziny mongolskich arystokratów[2]. W latach 1922-1924 pobierał naukę w szkole dla młodzieży mongolskiej i tybetańskiej w Pekinie. W 1924 roku został członkiem Ligi Młodzieży Komunistycznej[3], rok później wstąpił do Komunistycznej Partii Chin[1]. Pod koniec 1925 roku wyjechał do ZSRR, gdzie studiował na Uniwersytecie im. Sun Jat-sena w Moskwie[2]. Po powrocie do Chin w 1929 roku działał w podziemnym ruchu komunistycznym w Mongolii Wewnętrznej, pracując jednocześnie jako nauczyciel[2][4]. W tym okresie deklarował się jako zwolennik niepodległości tego regionu od Chin[1][2]. Po wkroczeniu Japończyków na teren prowincji Dżehol i Chahar brał udział w tworzeniu antyjapońskiej partyzantki[3].

Podczas wojny chińsko-japońskiej (1937-1945) pełnił funkcję oficera politycznego i zajmował się organizowaniem oddziałów zbrojnych w prowincji Suiyuan, następnie przeniósł się do bazy komunistów w Yan’anie, gdzie został wykładowcą w partyjnej szkole dla mniejszości narodowych[3][4]. Po zakończeniu wojny zajął się tworzeniem podporządkowanych komunistom struktur władzy lokalnej na terenie Mongolii Wewnętrznej, w 1947 roku stanął na czele rządu nowo utworzonego Regionu Autonomicznego Mongolia Wewnętrzna[2][4].

W sierpniu 1949 roku został członkiem Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin i jej Stałego Komitetu, a po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej został członkiem Centralnego Rządu Ludowego[2]. W 1955 roku awansowany do stopnia generała, rok później był przewodniczącym chińskiej delegacji do Nepalu z okazji koronacji króla Mahendry[2]. Po rozpoczęciu rewolucji kulturalnej został oskarżony o separatyzm i w 1967 roku usunięty siłą przez wysłane z Pekinu oddziały ze stanowiska szefa rządu Mongolii Wewnętrznej[1][3].

Zrehabilitowany w 1973 roku, został członkiem Komitetu Centralnego KPCh[3]. W 1977 roku został także członkiem Politbiura, a rok później wiceprzewodniczącym Stałego Komitetu Ludowej Politycznej Konferencji Konsultatywnej Chin[3]. Od 1975 do 1987 roku był deputowanym do Ogólnochińskiego Zgromadzenia Przedstawicieli Ludowych i jednym z 18 jego wiceprzewodniczących[1]. Od 1983 roku do śmierci sprawował urząd wiceprzewodniczącego ChRL.

Przypisy

  1. a b c d e Ulanhu, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2015-10-30] (ang.).
  2. a b c d e f g Yuwu Song: Biographical Dictionary of the People's Republic of China. Jefferson: McFarland & Company, 2013, s. 295. ISBN 978-0-7864-3582-1.
  3. a b c d e f Lawrence R. Sullivan: Historical Dictionary of the Chinese Communist Party. Lanham: Scarecrow Press, 2012, s. 263-264. ISBN 978-0-8108-7225-7.
  4. a b c James Z. Gao: Historical Dictionary of Modern China (1800-1949). Lanham: Scarecrow Press, 2009, s. 372-373. ISBN 978-0-8108-4930-3.

Media użyte na tej stronie

Ulanhu at ww2.jpg
1937-1945年二战时期的乌兰夫
Ulanhu1955.jpg
1955 乌兰夫上将授勋图