Ulica Łobzowska w Krakowie

ulica Łobzowska

Stare Miasto, Krowodrza
Widok w rejonie skrzyżowania z ul. Siemiradzkiego na północ
Państwo	Polska
Miejscowość	Kraków
Długość	970 m
Przebieg
0 m ul. Garbarska 170 m ul. Biskupia 200 m ul. S. Batorego 390 m ul. H. Siemiradzkiego, ul. W. Spasowskiego 490 m ul. Szlak 600 m ul. św. Teresy 790 m al. J. Słowackiego 970 m ul. H. Sienkiewicza, pl. T. Axentowicza
Położenie na mapie Krakowa ulica Łobzowska
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de ulica Łobzowska
Położenie na mapie województwa małopolskiego ulica Łobzowska
50°04′08,0″N 19°55′58,0″E/50,068889 19,932778

Ulica Łobzowska – ulica w Krakowie, w Dzielnicy I Stare Miasto, na Piasku i w Dzielnicy V Krowodrza na Nowej Wsi. Bieg rozpoczyna w bliskim sąsiedztwie Plant, na skrzyżowaniu z ulicą Garbarską i prowadzi stąd na północny zachód, w kierunku alei Juliusza Słowackiego i za skrzyżowaniem z nią do Placu Teodora Axentowicza, za którym jej naturalnym przedłużeniem staje się ulica Kazimierza Wielkiego^[1][2].

Historia

Ulica znajduje się na obszarze dawnej podkrakowskiej jurydyki miejskiej Garbary. Wytyczona została śladem wcześniejszej, istniejącej w tym miejscu od co najmniej XIV wieku podmiejskiej drogi prowadzącej wzdłuż brzegu Rudawy, a konkretnie jej odnogi – Młynówki Królewskiej. W średniowieczu tereny, po których prowadzi, nazywano Półwsiem (Media Villa alias Poluwszye). Pierwsza wzmianka o ulicy Półwsie pochodzi z 1414 roku. W 1498 roku staraniem profesora Akademii Krakowskiej, Jana Welsa, ufundowano kościół św. Piotra Małego. W ostatecznie niezrealizowanym zamierzeniu Welsa miał to być kościół cmentarny dla całego Krakowa. Kościół był wielokrotnie niszczony – w 1587, podczas najazdu księcia Maksymiliana Habsburga, podczas potopu szwedzkiego w latach 1655–1657 i w czasie III wojny północnej w 1702. Ostatecznie kościół zburzono w 1801 roku. Obecnie w tym miejscu znajduje się kościół Zmartwychwstania Pańskiego^[3]. Od wspomnianego kościoła ulicę zaczęto w XVII wieku nazywać ulicą za kościołem św. Piotra, następnie ulicą św. Piotra. Obecną nazwę nadano w 1858 roku. W latach 50. XX wieku wytyczono przecznicę od ulicy Łobzowskiej, na wschodnim przedłużeniu ulicy Siemiradzkiego, zakończoną ślepo, którą nazywano ulicą Łobzowską Boczną – w 1965 roku została przemianowana na ulicę Władysława Spasowskiego^[1].

Zabudowa

Współczesna zabudowa ulicy ukształtowana została od drugiej połowy XIX wieku. Pierwotnie była pozbawiona funkcji handlowych, a o charakterze mieszkalnym. Stanowią ją głównie kamienice w stylu historyzmu, pochodzące z drugiej połowy XIX i początku XX wieku oraz w stylu secesji i modernizmu powstałe w wieku XX^[1][4].

• ul. Łobzowska 3 – Dom Plastyków. Projektował Adolf Szyszko-Bohusz, 1928–1934.
• ul. Łobzowska 4 – Kamienica w stylu secesyjnym. Projektował Beniamin Torbe, 1904.
• ul. Łobzowska 5 – Kamienica w stylu historyzmu. Projektował Aleksander Biborski, 1902.
• ul. Łobzowska 6 – Kamienica w stylu historyzmu, ze stiukową dekoracją klatki schodowej w formie płycin wypełnionych arabeską. Projektował Maurycy Tlachna, 1899.
• ul. Łobzowska 7 – Kamienica w stylu secesyjnym. Zbudowana w miejscu dworku, w którym w 1897 roku zmarł Adam Asnyk, co upamiętnia wmurowana w 1938 roku w elewację kamienicy tablica pamiątkowa z płaskorzeźbioną głową poety autorstwa Karola Hukana. Projektował Władysław Kaczmarski jako swój dom własny, 1909.
• ul. Łobzowska 8 – Kamienica w stylu eklektycznym.
• ul. Łobzowska 9 (ul. Biskupia 1) – Podstacja elektryczna Biskupia. Projektował Jan Rzymkowski, 1908–1913.
• ul. Łobzowska 10 – Kościół Zmartwychwstania Pańskiego, zespół klasztorny zmartwychwstańców. Projektował Wandalin Beringer, 1885–1891.
• ul. Łobzowska 11 – Jasny Dom. Projektował Jan Zawiejski jako swój dom własny, 1909–1910.
• ul. Łobzowska 12–14 – Kamienica w stylu historyzmu. Projektował Wandalin Beringer jako swój dom własny, 1885–1887.
• ul. Łobzowska 15 – Kamienica. Projektował Nachman Kopald, 1907.
• ul. Łobzowska 16 – Kamienica w stylu modernistycznym. Projektował Otton Ippoldt, 1939.
• ul. Łobzowska 18 (ul. Batorego 2) – Kamienica w stylu secesyjnym. Projektował Kazimierz Zieliński, ok. 1900.
• ul. Łobzowska 19–21 – Zespół dwóch domów bliźniaczych. Projektował T. Zamojski, 1868.
• ul. Łobzowska 20 (ul. Batorego 1) – Budynek Krakowskiej Wyższej Szkoły Promocji Zdrowia, dawniej Zespół Szkół Geologicznych i Geodezyjnych. Wzniesiony w latach 1884–1886.
• ul. Łobzowska 23 – Kamienica w stylu historyzmu. Projektował Aleksander Biborski, 1891.
• ul. Łobzowska 25 – Kamienica w stylu historyzmu. Projektował Karol Żychoń, 1891.
• ul. Łobzowska 27 – Zabytkowa kamienica w stylu historyzmu.
• ul. Łobzowska 28 (ul. Siemiradzkiego 2) – Kamienica Turnauów, zrealizowana w stylu historyzmu z modnymi ówcześnie formami tzw. „renesansu północnego” dla Karoliny Turnau. Stanowi dominantę urbanistyczną. Projektował Jan Zawiejski, 1889–1890^[5].
• ul. Łobzowska 30 (ul. Siemiradzkiego 1) – Dawny Dom Zdrowia dra Jana Gwiazdomorskiego. Projektował Władysław Ekielski, 1889–1890. W budynku tym 28 listopada 1907 roku zmarł Stanisław Wyspiański. Obecnie Szpital Ginekologiczno-Położniczy im. Rafała Czerwiakowskiego.
• ul. Łobzowska 31 – Kamienica w stylu historyzmu, z płaskorzeźbą wyobrażającą Adama Mickiewicza na fasadzie. Projektował Tadeusz Stryjeński, 1889.
• ul. Łobzowska 33–35 – Zespół dwóch kamienic bliźniaczych w stylu modernistycznym, z rzeźbionymi głowami na fasadzie. Projektował Leon Lieberman, 1938–1939.
• ul. Łobzowska 40 – Kościół Opieki św. Józefa, zespół klasztorny karmelitanek bosych. Projektowali Tadeusz Stryjeński i Franciszek Mączyński, 1901–1905.
• ul. Łobzowska 41 – Kamienica w stylu neorenesansowym, z ogródkiem przed fasadą. Wzniesiona w roku 1897.
• ul. Łobzowska 43 (ul. Szlak 1) – Kamienica w stylu modernistycznym. Projektował Jakub Spira, 1934.
• ul. Łobzowska 44 (al. Słowackiego 18a–20) – Starostwo Powiatowe. Projektowali Fryderyk Tadanier i Stefan Strojek, 1935–1936.

• ul. Łobzowska 45 (ul. Szlak 2) – Kamienica w stylu secesyjnym. Wzniesiona ok. 1914.
• ul. Łobzowska 47 – Kamienica z cofniętą pięcioboczną fasadą z ogródkiem w środku. Projektował Alfred Kramarski, 1912.
• ul. Łobzowska 49 – Willa o charakterze pałacyku w ogrodzie. Obecnie dom Instytutu Córek Pani Naszej z Góry Kalwarii. Wzniesiona ok. 1880.

• 

  Widok na północ z ul. Garbarskiej

• 

  Widok na południe z ul. H. Siemiradzkiego

• 

  Widok na zachód z ul. św. Teresy

• 

  Widok od skrzyżowania z al. Słowackiego na południowy wschód

• 

  ul. Łobzowska 3
  Dom Plastyka

• 

  ul. Łobzowska 4
  Secesyjna kamienica

• 

  ul. Łobzowska 8
  Kamienica (ok. 1890)

• 

  ul. Łobzowska 9 (ul. Biskupia 1)
  Podstacja elektryczna Biskupia (proj. Jan Rzymkowski, 1908–1913)

• 

  ul. Łobzowska 10
  Kościół Zmartwychwstania Pańskiego i zespół klasztorny zmartwychwstańców (proj. Wandalin Beringer, 1885–1891)

• 

  ul. Łobzowska 15
  Kamienica (proj. Nachman Kopald, 1907)

• 

  ul. Łobzowska 20 (ul. Batorego 1)
  Zespół budynków szkolnych (dawniej Zespół Szkół Geologicznych i Geodezyjnych)

• 

  ul. Łobzowska 24
  Uniwersytet Rolniczy, Katedra Hodowli Roślin i Nasiennictwa

• 

  ul. Łobzowska 26
  Kamienica

• 

  ul. Łobzowska 27
  Zabytkowa kamienica (ok. 1890)

• 

  ul. Łobzowska 28 (ul. Siemiradzkiego 2)
  Kamienica Turnauów (proj. Jan Zawiejski, 1889–1890)

• 

  ul. Łobzowska 30 (ul. Siemiradzkiego 1)
  Dawny Dom Zdrowia dra Jana Gwiazdomorskiego, obecnie Szpital Ginekologiczno-Położniczy im. Rafała Czerwiakowskiego (proj. Władysław Ekielski, 1889–1890)

• 

  ul. Łobzowska 39a
  Kamienica (lata 50. XX wieku)

• 

  ul. Łobzowska 40
  Kościół Opieki św. Józefa

• 

  ul. Łobzowska 45 (ul. Szlak 2)
  Kamienica (ok. 1914)

• 

  ul. Łobzowska 49
  Willa, obecnie dom Instytutu Córek Pani Naszej z Góry Kalwarii (ok. 1880)

• 

  Park Kieszonkowy – Ogród Kwietny, Skwer Janiny Paradowskiej

Przypisy