Ulica Artura Grottgera w Warszawie

Ulica Artura Grottgera w Warszawie
Sielce
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Długość

270 m

Przebieg
Ikona ulica początek T.svg0 mul. Belwederska
Ikona ulica z prawej.svg240 mul. Pogodna
Ikona ulica ślepy koniec.svg270 m
Położenie na mapie Warszawy
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Ulica Artura Grottgera w Warszawie”
Ziemia52°12′19,4″N 21°01′49,3″E/52,205389 21,030361

Ulica Artura Grottgera − ulica warszawskiego osiedla Sielce w dzielnicy Mokotów, biegnąca od ulicy Belwederskiej i kończąca się ślepo u podnóża skarpy warszawskiej.

Historia

Teren, przez który biegnie ulica, otaczają tereny zieleni pierwotnie stanowiące część założenia pałacowo-ogrodowego Mokotów Izabeli Lubomirskiej, obecnie będące częścią parków Morskie Oko i Promenada.

Ulica została wytyczona przez Spółkę Terenową Budowy Tanich Mieszkań jako wewnętrzna uliczka obudowana domami osiedla. Od 1926 wznoszono domy, mieszczące mieszkania wykupywane przez członków spółdzielni. Pierwsza seria domów powstała do 1930. Po tym okresie resztę wolnych placów sprzedano. Nowi właściciele pobudowali na nich kamienice czynszowe, natomiast miasto przy zachodnim krańcu ulicy pod nr 22 miasto zbudowało w latach 1936–1937 gmach zespołu szkół powszechnych nr 31 i 33[1].

14 listopada 1943 w budynku nr 12 Gestapo aresztowało Małgorzatę Fornalską i Pawła Findera[2], co upamiętniono w 1971 tablicą odsłoniętą na jego frontowej ścianie[3] (po 1989 zasłoniętej metalową pokrywą)[4].

Mimo pewnych uszkodzeń w latach okupacji niemieckiej zabudowa w większości ocalała. W okresie powojennym uzupełniono ją, zabudowując pozostałe wolne parcele.

Znani mieszkańcy

Domy spółdzielcze wzniesione przy ulicy Grottgera licznie zamieszkiwali przedstawiciele wolnych zawodów - lekarze, literaci i adwokaci. Mieszkali tam m.in. pisarze Kornel Makuszyński[5] (w latach 1935-1944), Jerzy Bohdan Rychliński[6] i Stanisław Helsztyński[7].

Przypisy

  1. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 124. ISBN 978-83-61253-51-8.
  2. Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 591. ISBN 978-83-240-1057-8.
  3. Stanisław Ciepłowski: Wpisane w kamień i spiż. Inskrypcje pamiątkowe w Warszawie XVII–XX w.. Warszawa: Argraf, 2004, s. 90. ISBN 83-912463-4-5.
  4. Henryk Czerski, Krystyn W. Dąbrowa, Witold Straus, Olimpia Zaborska: Zapomniane miejsca pamięci. Przedsiębiorstwo Wydawniczo-Handlowe „Graf“, 2005, s. 12. ISBN 83-910389-1-2.
  5. Ida Świerkocka: Śladami gwiazd II RP. Miejsca, ludzie, historie. Warszawa: Skarpa Warszawska, 2017, s. 176. ISBN 978-83-63842-50-5.
  6. Spis telefonów m. st. Warszawy. Rok 1964/65, t. II: Telefony mieszkaniowe, Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1964 [dostęp 2019-09-11].
  7. Jerzy S. Majewski, Dotkliwe raty kredytów w Warszawie już przed wojną, „Gazeta Wyborcza”, 29 kwietnia 2011.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Warszawa outline with districts v4.svg
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
Masovian Voivodeship location map.svg
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
  • N: 53.55N
  • S: 50.95 N
  • W: 19.15 E
  • E: 23.25 E
Ikona ulica z prawej.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy z prawej
Diamond road sign junction across major road.svg
Crossroads with a major road ahead.
Ulica GROTTGERA 02.jpg
Autor: Andrzej Błaszczak, Licencja: CC BY-SA 4.0
Ulica Grottgera w Warszawie
Ikona ulica ślepy koniec.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy - ślepy koniec
Ikona ulica początek T.svg
Autor: Marcin Floryan, Licencja: CC BY 2.5
Ikona ulicy - początek skrzyżowanie T