Ulica Ciasna w Warszawie

Ulica Ciasna w Warszawie

Nowe Miasto
Ulica Ciasna przy Świętojerskiej
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Przebieg
ul. Świętojerska ul. Wiktora Gomulickiego ul. Franciszkańska
Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Ulica Ciasna w Warszawie
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ulica Ciasna w Warszawie
Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Ciasna w Warszawie
52°15′06,0″N 21°00′21,3″E/52,251667 21,005917

Ulica Ciasna w Warszawie – jedna z ulic warszawskiego Nowego Miasta, biegnąca od ul. Świętojerskiej do ul. Franciszkańskiej.

Historia

Ulica powstała przed rokiem 1740 jako ślepy zaułek ul. Świętojerskiej będący drogą dojazdową do zabudowań nieistniejącego zespołu kościoła św. Jerzego i klasztoru Kanoników Regularnych. Nazwa nawiązuje do jej niewielkiej szerokości^[1].

Przed rokiem 1770 u zbiegu z ul. Świętojerską wystawiono kamienicę królewskiego sekretarza Franciszka Groszkowskiego, być może według projektu Bonawentury Solariego, który mieszkał przy pobliskiej ul. Bonifraterskiej i zaprojektował wiele domów w okolicy.

Naprzeciwko, pod numerem 1, po roku 1792 stanęła kamienica Kanoników Regularnych, zupełnie przekształcona w początkach XX wieku. Z pozostałej zabudowy wyróżniał się drewniany dworek z XVIII wieku, zastąpiony przed rokiem 1850 murowaną kamienicą. Przy parzystej pierzei od lat dwudziestych XIX wieku stała murowana oficyna, zaś obok, pod numerem 6, w latach 1913–14 wybudowano zachowany do dziś gmach składów towarowych Gepera. Uzyskał on wysokość czterech pięter oraz elewacje pierwotnie niemal w całości wypełnione oknami, rozdzielonymi jedynie słupami konstrukcyjnymi. W czasach międzywojennych po przejęciu budynku przez Świętojerskie Zakłady Przemysłowe S.A. pełnił on funkcje fabryczne.

W 1944 zniszczeniu uległa niemal cała zabudowa ulicy, ocalały jedynie dwa najpóźniej wzniesione obiekty: kamieniczka pod nr 3A wzniesiona krótko przed rokiem 1939, oraz rzeczony gmach składów towarowych, który ocalał dzięki wyjątkowo solidnej konstrukcji.

W okresie powojennym ulicę poszerzono i w 1950 przedłużono do ul. Franciszkańskiej. Ruiny starej zabudowy zostały rozebrane, na ich miejscu wzniesiono obiekty w niczym nie nawiązujące do stanu poprzedniego m.in. gmach Szkoły Podstawowej nr 158 im. Jana Kilińskiego (nr 13).

W II połowie lat 90. XX wieku dawny gmach składów towarowych Gepera został przebudowany na budynek biurowy.

Przypisy

Bibliografia

• Marek Kwiatkowski: Architektura mieszkaniowa Warszawy. Państwowy Instytut Wydawniczy, s. 258. ISBN 83-06-01427-8.
• Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 2 Canaletta–Długosza. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 98–99. ISBN 83-9066291-4.