Ulica Czerwona w Łodzi

ulica Czerwona

Centrum, Górniak
Widok ulicy od strony ul. Wólczańskiej
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Długość	305 m
Przebieg
0 m ul. Piotrkowska 305 m ul. Wólczańska
Położenie na mapie Łodzi ulica Czerwona
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de ulica Czerwona
Położenie na mapie województwa łódzkiego ulica Czerwona
51°44′45,0″N 19°27′33,6″E/51,745820 19,459320

Ulica Czerwona w Łodzi – licząca 305 metrów ulica, łącząca Piotrkowską z ulicą Wólczańską. Znajduje się na granicy dzielnic Górna i Śródmieście.

Historia

W latach 1824–1828 na południe od Nowego Miasta (na terenach miejskich oraz rządowych) utworzono kolejną osadę przemysłową, przeznaczoną pod osiedlenie przede wszystkim tkaczy lnu i bawełny, którą nazwano Łódka. Osada położona była wzdłuż traktu piotrkowskiego i rzeki Jasień, a także obejmowała wieś rządową Wólka, Zarzew oraz Widzew^[1]. Podczas regulacji ulicy Piotrkowskiej na terenie nowej osady, wyznaczono przebieg siedmiu nowych przecznic^[1] oraz m.in. dochodzącą do niej ulicę, którą nazwano Czerwona. Nowa ulica została po raz pierwszy przedstawiona na planie sporządzonym przez geometrę Jana Leśniewskiego w 1825 roku^[2].

Ulica stanowiła dojazd od traktu piotrkowskiego do farbiarni przędzy Traugotta Langego, przy ul. Wólczańskiej. Wśród stosowanych przez farbiarnię barwników dominowała „czerwień turecka”, stąd nazwa ulicy. W 1832 farbiarnię nabył Ludwik Geyer. Na przełomie wieków XIX/XX większość działek i domów przy ulicy należała do fabrykanckiej rodziny Geyerów, bądź do spółki akcyjnej „L. Geyer”. W roku 1928 wybudowano w jezdni ulicy tory tramwajowe, przesunięte ok. roku 1970 na miejsce wyburzonej północnej pierzei ulicy.

Nazwę ulicy zmieniono tylko raz – w czasie wojny – na Rotgarnstrasse (tj. ulica czerwonej przędzy)^[3].

Numeracja i kody pocztowe

• Numery parzyste: 2-8
• Numery nieparzyste: 1-3
• Kody pocztowe: 93-005

Ważniejsze obiekty

• nr 3 – budynek i ogród zajmuje łódzka Izba Lekarska, dawniej przedszkole nr 82
• nr 6 – Dom Studentek im. Św. Urszuli Ledóchowskiej. W 1923 roku siostry urszulanki otrzymały bezpłatne mieszkanie przy ul. Czerwonej 6, w kamienicy należącej do właściciela fabryki, Ludwika Geyera. Utworzony tam dom zakonny był w latach 1928–1938 domem centralnym i siedzibą przełożonej centrum łódzkiego, s. Anieli Łozińskiej^[4].
• nr 8 – Gimnazjum Społeczne nr 1 im. Ewarysta Estkowskiego i Społeczna Szkoła Podstawowa nr 1, Społecznego Towarzystwa Oświatowego im. Ewarysta Estkowskiego

Komunikacja miejska

Ulicą Czerwoną przebiegają następujące linie MPK Łódź:

Autobusy dzienne

• 74A, 74B (w kierunku pl. Niepodległości)

Przypisy

Bibliografia

• AnnaA. Rynkowska AnnaA., Ulica Piotrkowska, wyd. I, Łódź: Wydawnictwo Łódzkie, 1970, ISBN 978-83-939822-4-0 .
• Maciej Janik, Jacek Kusiński, Mariusz Stępniewski, Zdzisław Szambelan: Łódź na mapach 1793–1939. Wyd. I. Łódź: Wydawnictwo Jacek Kusiński, 2012. ISBN 978-83-927666-3-6.