Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie

Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie
	Śródmieście Południowe
	; Ulica Fryderyka Chopina, widok w kierunku ul. Mokotowskiej
Państwo	Polska
Miejscowość	Warszawa
Długość	299 m
Przebieg
	Położenie na mapie Warszawy (c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5 Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie
	Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie
	Położenie na mapie województwa mazowieckiego Ulica Fryderyka Chopina w Warszawie
	52°13′21,8″N 21°01′18,6″E/52,222722 21,021833

Ulica Chopina ok. 1908, widok od strony ul. Mokotowskiej w kierunku Alej Ujazdowskich

Dolina Szwajcarska, po prawej Ambasada Rumunii (nr 10)

Ulica Fryderyka Chopina – ulica w warszawskiej dzielnicy Śródmieście, biegnąca od Alej Ujazdowskich do ul. Mokotowskiej^[1].

Historia

Przeprowadzona w 1891 na miejscu alei ogrodu zwanego Doliną Szwajcarską, brukowaną nawierzchnię otrzymała w 1895. W tym samym roku nadano oficjalnie nazwę ulicy^[2]. W nazwie przyjęto fonetyczny zapis nazwiska kompozytora – „ulica Szopena”^[3].

Na przełomie wieków ulica została obudowana komfortowymi kamienicami o eklektycznych dekoracjach fasad. Ulica była zamieszkiwana przez zamożnych lokatorów. Na terenie Doliny Szwajcarskiej wystawiono bogato zdobiony pałacyk Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego.

W 1896 pod numerem 13 wzniesiono piętrową willę projektu Fryderyka Dietricha, przy udziale przedsiębiorcy Adolfa Szmidta, znanego też z przeprowadzenia ul. Dowcip.

Naprzeciwko, najprawdopodobniej według projektu Edwarda Goldberga wzniesiono dwie wielkomiejskie kamienice, z których jedna zdobiona była motywami neogotyckimi z elementami rokoka, zaś druga otrzymała dekorację w duchu neogotyku angielskiego.

W okresie 1899-1902 pod numerem 2 wybudowano willę hrabiego Zygmunta Rzyszczewskiego. Autorem projektu był François Arveuf; willa zniszczona w latach wojny została odbudowana w zupełnie innym kształcie.

W latach 1903–1904 pod numerem 1, u zbiegu z Alejami Ujazdowskimi zbudowano kamienicę Maurycego Spokornego, na terenie który odkupił on od Warszawskiego Towarzystwa Łyżwiarskiego. Kamienica, projektowana przez Dawida Landego, była jednym z najwybitniejszych dzieł architektury secesyjnej w Polsce. Jej elewacje ozdobił delikatny detal, a od strony Alej Ujazdowskich dodatkowo alegoryczne rzeźby Sława i Wiedza autorstwa Stanisława Romana Lewandowskiego. W kamienicy po 1910 mieszkał i tworzył wybitny architekt Czesław Przybylski.

W 1939 spłonęła część zabudowy ulicy w pobliżu Alej Ujazdowskich. Poważne zniszczenia przyniósł też 1944.

Po 1945 rozebrano mury wszystkich wypalonych kamienic, w tym bezcenną i mało uszkodzoną kamienicę Maurycego Spokornego. Ocalała jedynie willa Władysława Kieślańskiego pod nr. 2a z 1900, wzniesiona najprawdopodobniej według projektu Ludwika Panczakiewicza. W 1949 została ona przebudowana z przeznaczeniem na Ambasadę Norwegii. Zachowało się również 9, charakterystycznych dla Warszawy, słupów oświetleniowych („pastorałów”).

Na początku lat 50. zabudowę ulicy uzupełniono tzw. małym domem partii, mieszczącym początkowo Komitet Centralny PPR/PZPR (1948–1952) a następnie Komitet Warszawski PZPR (1952–1989). Obecnie mieszczą się tutaj Sąd Okręgowy i wydziały Ministerstwa Sprawiedliwości. Przed budynkiem w 2005 odsłonięto pomnik Stefana Roweckiego „Grota” autorstwa Zbigniewa Mikielewicza.

Pozostałością po Dolinie Szwajcarskiej jest miniaturowy ogródek z tarasami i fontanną zaprojektowany w 1951 przez architektów Zygmunta Stępińskiego i J. Dworakowską.

W listopadzie 2012 Rada Warszawy zmieniła brzmienie pierwotnie nadanej nazwy ulicy z Szopena na Fryderyka Chopina^[4].

Ważniejsze obiekty

Budynek dawnego Komitetu Centralnego PPR/PZPR (1948–1952), obecnie Ministerstwo Sprawiedliwości (nr 1)
Ambasada Węgier (nr 2)
Pomnik Stefana Roweckiego „Grota”
Ambasada Finlandii (nr 4/8)
Ambasada Rumunii (nr 10)

Otoczenie

Park Ujazdowski w Warszawie

Przypisy

↑ Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i AlinyP.G.K.A. Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 33-34 .
↑ Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 328. ISBN 83-86619-97X.
↑ Andrzej Jeżewski: Warszawa na starej fotografii. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1960, s. 147.
↑ Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. W: Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21 listopada 2012. s. 1. [dostęp 2013-09-25].

Bibliografia

Jarosław Zieliński: Atlas dawnej architektury ulic i placów Warszawy. Tom 2. Towarzystwo Opieki nad Zabytkami, 1995, s. 93–97. ISBN 83-9066291-4.

Linki zewnętrzne

Ulica Chopina na portalu warszawa1939.pl

[warszawa-1] Praca zbiorowa pod redakcją Grażyny Kieniewiczowej i AlinyP.G.K.A. Sokołowskiej, Od Agrykoli do Żywnego. Mały słownik patronów ulic warszawskich, Warszawa: Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza, 1968, s. 33-34 .

[2] Kwiryna Handke: Słownik nazewnictwa Warszawy. Warszawa: Slawistyczny Ośrodek Wydawniczy, 1998, s. 328. ISBN 83-86619-97X.

[3] Andrzej Jeżewski: Warszawa na starej fotografii. Warszawa: Wydawnictwo Artystyczno-Graficzne, 1960, s. 147.

[4] Uchwała N r XLVI/1259/2012 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 8 listopada 2012 r. w sprawie nazw niektórych ulic, placów, ronda i skwerów w Dzielnicy Śródmieście m.st. Warszawy. W: Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego [on-line]. mazowieckie.pl, 21 listopada 2012. s. 1. [dostęp 2013-09-25].

[1]

[2]

[3]

[4]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne