Ulica Głogowska w Poznaniu

ulica Głogowska

Łazarz, Górczyn, Górczynek, Fabianowo
(c) kelner77, CC BY 3.0 Ulica Głogowska na wysokości dzielnicy Łazarz (2009)
Państwo	Polska
Miejscowość	Poznań
Długość	8,08 km
Poprzednie nazwy	zobacz listę w sekcji Historia i nazwy
Przebieg
0 ul. Roosevelta, Most Dworcowy 200 ul. Zachodnia (wyjazd) 390 ul. Zachodnia (wjazd)[a] 600 ul. Gąsiorowskich[b] 630 ul. Śniadeckich[b] 850 ul. Berwińskiego, ul. Kanałowa 950 ul. Wyspiańskiego 1100 ul. Limanowskiego 1240 ul. Niegolewskich 1330 Rynek Łazarski 1410 ul. Sczanieckiej 1450 ul. Chłodna 1620 ul. Stablewskiego 1740 ul. Potworowskiego, ul. Potockiej 1830 ul. Chociszewskiego, ul. Załęże 1950 ul. Hetmańska 196 [c] 2150 ul. Winklera 2360 ul. Palacza, ul. Krauthofera 2590 ul. Kosynierska, ul. Górki 2660 ul. Górczyńska, ul. Knapowskiego 2780 ul. Sielska, ul. Bosa 2940 ul. Daleka 3020 ul. P. Ściegiennego 196, ul. Krzywa 3490 Wiadukt Kosynierów Górczyńskich 3760 ul. Rakoniewicka 3900 ul. Czempińska 4070 ul. Hallera 4230 ul. Bojanowska 4380 ul. Rawicka 4790 ul. Klinkierowa, ul. Ostatnia 6350 ul. Kowalewicka 7410 ul. Opłotki 7410 ul. Lange 7560 ul. Sycowska 8080 Autostrada A2 S5 S11 311 (węzeł Poznań Komorniki) 8080 granica miasta, kontynuacja jako ul. Poznańska w Komornikach 311
Położenie na mapie Poznania ulica Głogowska
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de ulica Głogowska
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego ulica Głogowska
52°22′33,5″N 16°52′18,9″E/52,375980 16,871922

Ulica Głogowska – jedna z ważnych ulic Poznania, biegnąca od centrum miasta w kierunku południowym.

Historia i nazwy^[1]

Po wyparciu z miasta Niemców w 1945 ulica stała się główną arterią najmniej zniszczonej części Poznania, jaką był wówczas Łazarz, na którym ulokowano większość urzędów (m.in. miejski i wojewódzki), działających już wtedy, gdy trwały jeszcze walki o Cytadelę. 7 marca 1945 ulicą przeszła uroczysta defilada zwycięstwa, którą poprowadził gen. bryg. Władysław Korczyc. Na trybunie honorowej (przy Urzędzie Wojewódzkim, późniejszym gmachu VIII LO) zasiedli m.in.: gen. Józef Sankowski, gen. Karol Świerczewski, gen. Aleksander Waszkiewicz, Michał Żymierski, Feliks Widy-Wirski, Feliks Maciejewski i Stanisław Szenic^[2].

Kolejne nazwy:

• od 1900: Glogauer Straße (do Rynku Łazarskiego) / Lazarustraße (od Rynku Łazarskiego w kier. płd.-zach.)
• od 1919: ul. Głogowska (do Rynku Łazarskiego) / ul. Łazarska (od Rynku Łazarskiego w kier. płd.-zach.)
• od marca 1929: ul. Marszałka Focha^[3]
• od 1939: Glogauerstraße
• od 1943: Grünberger Straße
• od 1946: ul. Marszałka Focha
• od 1949: ul. Konstantego Rokossowskiego
• od 1956: ul. Głogowska

Charakterystyka komunikacyjna

Podczas niemieckiej okupacji ulica leżała w ciągu tzw. drogi Rzeszy (niem. Reichsstraße) o numerze 116^[4], łączącej Wiedeń z Brnem, Wrocławiem, Poznaniem, Obornikami i Piłą^[5].

W czasach Polski Ludowej, przypuszczalnie od lat 50. aż do połowy lat 80. pokrywała się z przebiegiem drogi państwowej nr 40 relacji Poznań – Wrocław^[6][7] oraz w latach 1962–1985 z drogą międzynarodową E83^[6][7]. Następnie od lutego 1986 roku, na mocy uchwały Rady Ministrów z 2 grudnia 1985 r.^[8] do 4 czerwca 2012 na odcinku od ul. Hetmańskiej do granicy administracyjnej miasta stanowiła odcinek drogi krajowej nr 5 oraz trasy europejskiej E261. Obecnie droga nr 5 poprowadzona jest południową i wschodnią obwodnicą miasta. Od 1 stycznia 2016 roku odcinek od skrzyżowania z ulicami Piotra Ściegiennego i Krzywą do węzła autostradowego Poznań Komorniki na granicy miasta wchodzi w skład drogi wojewódzkiej nr 196. Nazwa ulicy pochodzi od Głogowa, ze względu na jedno z ważniejszych dawniej miejsc docelowych na szlaku handlowym w kierunku na południe od Poznania.

W lutym 2020 roku^[9] w ramach uspokojenia ruchu dokonano zmiany organizacji ruchu na łazarskim odcinku ulicy – wprowadzono ograniczenie prędkości do 40 km/h, a w październiku tego samego roku^[10] na odcinku od skrzyżowania z ulicami Ryszarda Berwińskiego i Kanałową (przy Parku Wilsona) do ulicy Floriana Stablewskiego zredukowano liczbę pasów ruchu z dwóch do jednego, wyznaczając pas ruchu dla rowerzystów.

Tramwaj elektryczny na ulicy Głogowskiej pojawił się w kwietniu 1898 (konny nie docierał w ten rejon). Krańcówka znajdowała się przy ul. Niegolewskich. Już w maju tego samego roku przedłużono go do ul. Kosynierskiej. W 1928 linię znowu wydłużono, tym razem do Szosy Okrężnej, czyli dzisiejszej ul. Albańskiej. Obecna pętla została zbudowana w latach 60. XX wieku^[11].

Opisane obiekty

Od strony centrum, ku peryferiom:

Galeria zdjęć

• 

  Centralna część ulicy – kościół Matki Boskiej Bolesnej

• 

  Kamienica Suwalskich

• 

  Budynki nr 27-29 (2008)

• 

  Północny koniec ulicy Głogowskiej – skrzyżowanie z ulicą Roosevelta i Mostem Dworcowym

• 

  Widok z wiaduktu ul. Ostatniej w stronę Fabianowa

Przypisy

Uwagi

Bibliografia

• Zygmunt Zaleski, Nazwy ulic w Poznaniu, Magistrat Stołeczny Miasta Poznania, 1926
• Poznań plus 4 – plan miasta 1:20.000, wyd. Demart, Warszawa, 2006, ISBN 83-7427-282-1

Linki zewnętrzne

• Widok na żywo na ul. Głogowską (pol.). [dostęp 2011-08-08].
• Widok na żywo na skrzyżowanie ul. Głogowskiej z ul. Hetmańską (pol.). [dostęp 2011-08-08].
• Ma 2,3 km długości, kiedyś nazywała się Łazarską (lazarz.pl) (pol.). [dostęp 2013-07-07].