Ulica Jezuicka w Warszawie
| Stare Miasto | |||||||||||||||||||
 Ulica Jezuicka, widok w kierunku Rynku Starego Miasta | |||||||||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Województwo | |||||||||||||||||||
| Miejscowość | |||||||||||||||||||
| Przebieg | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Warszawy  | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |||||||||||||||||||
 52°14′57,9″N 21°00′48,1″E/52,249417 21,013361 | |||||||||||||||||||
Ulica Jezuicka – ulica na warszawskim Starego Miasta, biegnąca od Rynku Starego Miasta do ul. Kanonia.
Historia
Ulica została wytyczona podczas lokacji miasta. Pierwotnie nosiła nazwę Świętojańskiej[1]. Obecną nazwę uzyskała w XVII wieku po wybudowaniu kościoła i klasztoru jezuitów[2].
W XV wieku znajdowało się na niej dziewięć posesji (sześć po wschodniej stronie i trzy po zachodniej). Pierwsze informacje o kamienicach pochodzą z 1445 i 1462 r. Pierwszymi mieszkańcami byli w większości mieszczanie, wyżsi urzędnicy i duchowieństwo wyższej hierarchii kościelnej (w 1547 r. siedziba biskupów poznańskich).
Od 1597 r. i po pożarze w 1607, który zniszczył większość zabudowy ulicy, jezuici zaczęli przejmować znajdujące się przy niej posesje. Po zachodniej stronie ulicy, po scaleniu czterech kamienic, pod nr 1/3 powstało kolegium jezuitów w Warszawie (druga połowa XVII wieku), a po wschodniej szkoła (1676 r.). Od 1725 r. na posesji nr 4 działało Gimnazjum Zaluscianum (hip. 73). W 1773 r. (po kasacie zakonu) nieruchomości zajmowane przez jezuitów przeszły w ręce Komisji Edukacji Narodowej, a z czasem stały się własnością rządu (XIX wiek). W latach 1840–1857 przy ulicy Jezuickiej 4 działała dwuletnia Szkoła Farmaceutyczna, włączona w 1857 roku w skład Cesarsko-Królewskiej Akademii Medyko-Chirurgicznej, pozostawiając wydział pod tym samym adresem[3].
W drugiej połowie XVIII wieku ulica została wybrukowana. W latach 1872–1939 w budynku kolegium jezuickiego znajdowało się Archiwum Akt Dawnych.
Budynki spalone w 1944 r. zostały zrekonstruowane w latach 1953–1959.
W 1983 na komisariacie milicji mieszczącym się pod nr 1/3[4] doszło do śmiertelnego pobicia Grzegorza Przemyka.
Mieszkali tu m.in. Jakub Kubicki (architekt królewski), rzeźbiarz Franciszek Pinck i architekt Józef Pius Dziekoński.
Ważniejsze obiekty
- Teatr Małego Widza
Przypisy
- ↑ Olgierd Puciata, Hanna Szwankowska, Edward Szwankowski, Stanisław Żaryn (red.): Szkice staromiejskie. Warszawa: Wydawnictwo Sztuka, 1955, s. 25.
- ↑ Olgierd Puciata, Hanna Szwankowska, Edward Szwankowski, Stanisław Żaryn (red.): Szkice staromiejskie. Warszawa: Wydawnictwo Sztuka, 1955, s. 38.
- ↑ E. Więckowska, Pracownicy apteczni w Królewstwie Polskim na przełomie XIX i XX wieku, [w:] Zawód farmaceuty na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, Warszawa-Katowice 2006, ss. 105-116.
- ↑ Maria Lewicka: Atlas architektury Starego Miasta w Warszawie. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1992, s. 69. ISBN 83-213-3512-8.
Bibliografia
- Encyklopedia Warszawy, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1975, s. 240.
Media użyte na tej stronie
(c) Mfloryan at pl.wikipedia, CC BY 2.5
Mapa Warszawy - podkład lokalizacyjny
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Masovian Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 53.55N
- S: 50.95 N
- W: 19.15 E
- E: 23.25 E
Crossroads with a major road ahead.
Autor: Adrian Grycuk, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Ulica Jezuicka w Warszawie, widok w kierunku Rynku Starego Miasta
