Ulica Kazimierza Lipińskiego w Sanoku
Śródmieście | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ulica Kazimierza Lipińskiego w Sanoku. W tle siedziba firmy Autosan. | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Przebieg | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
49°32′44,5″N 22°13′05,9″E/49,545694 22,218306 |
Ulica Kazimierza Lipińskiego w Sanoku – ulica w dzielnicy Posada miasta Sanoka.
Biegnie od przejazdu kolejowo-drogowego – odchodząc od ulicy Jagiellońskiej – aż do zachodniego krańca miasta u zbiegu z Zahutyniem.
Historia
Pierwotnie w gminie Posada Olchowska (przyłączona do Sanoka w 1931) istniała arteria pod zwyczajową nazwą „stara droga”, biegnąca wzdłuż Potoku Stróżowskiego (obecna ulica Hugona Kołłątaja). Obecna ulica Kazimierza Lipińskiego ukształtowała się i przebiega równolegle obok. Pierwotnie nosiła nazwę ulicy Głównej[1]. Obecna nazwa została nadana uchwałą rady miejskiej we wrześniu 1911 po śmierci Kazimierza Lipińskiego, założyciela sanockiej Fabryki Wagonów, prekursora Autosanu[2][3].
Podczas II wojny światowej w okresie okupacji niemieckiej ulica funkcjonowała pod przemianowanym niemieckojęzycznym adresem Lipińskistrasse[4][5]. W pierwszych latach PRL pojawiły się projekty przemianowania nazwy ulicy: w 1948 na ulicę Józefa Stalina i w 1951 na ulicę Wielkiego Proletariatu; w obu przypadkach zaprotestowała radna Maria Kril, zmian nazwy ulicy nie zrealizowano[6][7].
Zabudowa ulicy
W latach 30. w okresie II Rzeczypospolitej pod numerem 29 ulicy funkcjonowała poczta[8].
- Przychodnia zdrowotna pod numerem 10[9]. Budynek wznoszony od lat 60.[10]. W 1971 budowa obiektu była na ukończeniu (koszt inwestycji przekroczył 6 mln zł.)[11].
- Budynek pod numerem 19. Działa w nim prywatna przychodnia weterynaryjna[12], otwarta w 1992[13].
- Dworzec autobusowy (pod numerem 31).
- Kapliczka pod wezwaniem Opatrzności Bożej z 1. poł XIX wieku (zwana „kapliczką Pani Ryniakowej” od nazwiska fundatorki), położona przy zajezdni dworca autobusowego[14]. W 1972 obiekt pod numerem 23, stanowiący kaplicę murowaną z 1. poł. XIX wieku, został włączony do uaktualnionego wówczas spisu rejestru zabytków Sanoka[15]. Kapliczka pod numerem 23 ulicy została wpisana do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[16].
- Dom pod numerem 37. Budynek wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[16].
- Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa i parafia pod tym wezwaniem (pod numerem 54). Budynek wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[16].
- Pawilon handlowy pod numerem 56, pod nazwą „As”[17]. Budynek pawilonu WSS został oddany do użytku w lipcu 1974[18]. Odremontowany w 2000[19].
- Budynek szkolny pod numerem 63 ulicy. Wybudowany w 1931[20]. W przeszłości działały w nim szkoły: im. Klementyny Hoffmanowej 40[21][22][23], im. Tadeusza Kościuszki[24], Szkoła Koedukacyjna nr 6 im. Tadeusza Kościuszki[25], Szkoła Podstawowa nr 6. Po reformie szkolnej w budynku podjęło działalność Gimnazjum Nr 3 w Sanoku[26][27].
- Dom gminny Posady Olchowskiej (pod numerem 71). Budynek został wpisany do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka, opublikowanego w 2015[28].
- Zabudowania administracyjno-zakładowe fabryki maszyn, wagonów i autobusów (późniejszy Autosan):
- Nieistniejące zabudowania administracyjno-fabryczne, w tym dyrekcja, pochodzące z przełomu XIX/XX wieku[29][30][31][32]; u schyłku II wojny światowej w okresie nadejścia frontu wschodniego Niemcy, wycofując się w nocy 8/9 sierpnia 1944 dokonali zaplanowanego zniszczenia powierzchni fabrycznych[33][34][35][36].
- Budynek pod numerem 105. Pierwotnie należący do rodziny Bar, której przedstawiciel był kowalem[37]. Później siedziba dyrekcji Autosanu[38].
- Główny budynek biurowy Autosanu pod numerem 109[39][40].
- W okresie PRL pod numerem 114 działała restauracja „Robotnik”[41]. W 1996 w budynku pod obecnym numerem 116 uruchomiono hotel i restaurację „Autosan – Sanlux”[42].
- Rejon energetyczny w Sanoku: w okresie PRL pod numerem 123[43], obecnie pod numerem 138[44].
- Cmentarz Posada.
- Kapliczka przy zbiegu ulic Kazimierza Lipińskiego i Murarskiej.
Przypisy
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 52. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Bronisław Filipczak, Wojciech Sołtys. Ze wspomnień (napisał Wojciech Sołtys). „Rocznik Sanocki”. I, s. 213, 1963. Wydawnictwo Literackie.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 21. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1940, s. 36.
- ↑ Amtliches Fernsprechbuch fűr das Generalgouvernement. Deutsche Post Osten, 1941, s. 59.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 107. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Władysław Stachowicz. Nr 8: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1867–1990. Miejska Rada Narodowa w Sanoku 1950-1990. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”, s. 137–138, Sanok: 2008. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X.
- ↑ Szematyzm podziału administracyjnego Rzeczypospolitej Polskiej wraz ze skorowidzem gmin wiejskich i miejskich oraz oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów państwowych. Przemyśl / Warszawa: 1937, s. 143.
- ↑ Poradnie specjalistyczne. zozsanok.pl/. [dostęp 2016-10-14].
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 143. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Telewizyjna stacja przekaźnikowa w Sanoku. „Nowiny”, s. 1, Nr 88 z 30 marca 1971.
- ↑ Koś Magdalena, Siwiec Kazimierz. Przychodnia weterynaryjna dla małych zwierząt. weterynarz.pl. [dostęp 2016-12-21].
- ↑ Dariusz Prosiecki. Wszystkie zwierzęta nie duże, lecz małe. „Echo Sanoka”, s. 9, Nr 3 z 24 stycznia 1993.
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 420. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Artur Bata. Działalność Powiatowego Konserwatora Zabytków w Sanoku w 1972 r.. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. 17-18, s. 91, 1973. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku.
- ↑ a b c Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 2. [dostęp 2016-10-19].
- ↑ Sklep nr 3 – AS, ul. Lipińskiego 56. psssanok.pl. [dostęp 2017-07-13].
- ↑ Ziemia Rzeszowska w dniach Lipcowego Święta. Nowe obiekty przekazane do użytku. „Nowiny”, s. 2, Nr 198 z 20-22 lipca 1974.
- ↑ Jolanta Ziobro. AS po remoncie. „Tygodnik Sanocki”. Nr 26 (4510), s. 2, 30 czerwca 2000.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 144. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 111.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii od czasów Galicji i Lodomerii (Judaika), Kresy Wschodnie i okupacja I i II wojny światowej. Cz. XIV. 75-lecie „Zjazdu Górskiego” (15-17 VIII 1936r.). Sanok: Poligrafia, 2011. ISBN 83-918650-8-8.
- ↑ Borys Łapiszczak: Okupacja niemiecka Sanoka 1939-1944. Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Galicja i Lodomeria, Kresy Wschodnie, I wojna światowa. Cz. XV. Sanok: Poligrafia, 2012, s. 128. ISBN 83-918650-9-6.
- ↑ Maria Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. II. Sanok: 2001, s. 28. ISBN 83-915388-1-8.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 46. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Gimnazjum Nr 3 w Sanoku. krs-online.com.pl. [dostęp 2016-10-14].
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 144-145. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 3. [dostęp 2016-10-20].
- ↑ Andrzej Romaniak: Sanok. Fotografie archiwalne – Tom I. Sanok: Muzeum Historyczne w Sanoku, 2009, s. 422-424. ISBN 978-83-60380-26-0.
- ↑ Maria Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii. Cz. II. Sanok: 2001, s. 21. ISBN 83-915388-1-8.
- ↑ Borys Łapiszczak: Sanok na dawnej pocztówce i fotografii od czasów Galicji i Lodomerii (Judaika), Kresy Wschodnie i okupacja I i II wojny światowej. Cz. XIV. 75-lecie „Zjazdu Górskiego” (15-17 VIII 1936r.). Sanok: Poligrafia, 2011, s. 29. ISBN 83-918650-8-8.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 13, 26, 32, 91, 96. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Filip Schneider: Relacja Filipa Schneidera. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 299-300. ISBN 978-83-903080-5-0.
- ↑ Edward Zając, Wojciech Sołtys. Przyczynek do dziejów ruchu robotniczego w Sanoku i okolicy w okresie międzywojennym. „Rocznik Sanocki”. I, s. 270, 1963. Wydawnictwo Literackie.
- ↑ U źródeł powstania. W: Stanisław Dydek: Zespół Szkół Mechanicznych w Sanoku 1946–1996. Brzozów: Oficyna Wydawniczo-Reklamowa „Edytor” w Brzozowie, 1997, s. 11, 12. ISBN 83-87450-00-6.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 100-104. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 65, 89. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 114. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Waldemar Bałda: Sowa i bocian. Opowieść o Posadzie Olchowskiej – III dzielnicy Miasta Sanoka. Kraków: AB Media, 2012, s. 130. ISBN 978-83-935385-7-7.
- ↑ Autosan. Kontakt. autosan.eu. [dostęp 2016-10-14].
- ↑ Stanisław Kłos: Województwo rzeszowskie. Przewodnik. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1969, s. 341.
- ↑ Autosan – Sanlux Sp. z o.o.. sanlux.rze.pl. [dostęp 2016-10-03].
- ↑ Ogłoszenie. „Nowiny”, s. 6, Nr 284 z 22 grudnia 1975.
- ↑ Rejon Energetyczny Sanok. pgedystrybucja.pl. [dostęp 2017-07-16].
Media użyte na tej stronie
Autor: OpenStreetMap contributors, Licencja: ODbL
OpenStreepMap location map of Sanok, Poland:
- top = 49.5905
- bottom = 49.5234
- left = 22.1468
- right = 22.2844
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Poland
Autor: SANtosito, Licencja: CC BY-SA 4.0
Location map of Podkarpackie Voivodeship. Geographic limits of the map:
- N: 50.9 N
- S: 48.95 N
- W: 21.03 E
- E: 23.66 E
Ikonka świateł na skrzyżowaniu
(c) I, Lechoo.net, CC-BY-SA-3.0
Ikona ulicy skrzyżowanej z torami kolejowymi (przejazd strzeżony).
Crossroads with a major road ahead.
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Siedziba firmy Autosan w Sanoku - widok z ulicy Lipińskiego wraz z przejeżdzającym autobusem miejskim Autosan A1010M.11 Medium (#242) z 2003 roku, należącym do firmy MKS Sanok.