Ulica Kolumny w Łodzi

ulica Kolumny

Stare Chojny, Wiskitno
Kapliczka stojąca w miejscu zburzonej kolumny
Państwo	Polska
Miejscowość	Łódź
Długość	ok. 9,3 km
Położenie na mapie Łodzi ulica Kolumny
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de ulica Kolumny
Położenie na mapie województwa łódzkiego ulica Kolumny
51°42′33,0″N 19°31′35,0″E/51,709167 19,526389

Ulica Kolumny w Łodzi – jedna z najdłuższych łódzkich ulic (ok. 9,3 km), posiadająca najwięcej w Łodzi numerów administracyjnych (najwyższy parzysty – 662, nieparzysty – 627), usytuowana w niezurbanizowanej części miasta, zorientowana równoleżnikowo.

Etymologia nazwy

W 1634 przy obecnym skrzyżowaniu ulicy Kolumny z ulicą Rzgowską powstał pomnik, który stanowił najstarszy w Polsce świecki pomnik (10 lat przed Kolumną Zygmunta). Został on postawiony przy wyjeździe z ówczesnej wsi Chojny. Składał się z wysokiego czworokątnego piedestału o wysokości ok. 2m, wykonanego z czarnego marmuru oraz kolumny z szarego marmuru, o łącznej wysokości ok. 8 m. Na bokach podstawy kolumny znajdowały się trzy łacińskie inskrypcje. Najważniejsza określała fundatora i podawała datę powstania pomnika. W tłumaczeniu na polski brzmiała ona: Bogu najlepszemu, najwyższemu Jan Mulinowic, mieszczanin krakowski, wzniósł w roku pańskim 1634^[1]. Z czasem od owej kolumny zaczęto spontanicznie nazywać ulicę.

Kolumna razem z kamieniem ku czci Tadeusza Kościuszki ustawionym u jej stóp w 1917, została zniszczona przez Niemców w pierwszych miesiącach okupacji. W 1988, wraz z powiększeniem miasta, ulica Kolumny została przedłużona aż do końca granic dawnej wsi Huta Szklana (należącej wcześniej do gminy Andrespol).

Charakterystyka

Obecnie ulica w całości posiada nawierzchnię bitumiczną.

Przypisy